El Kuf
| Nacionalni park El Kuf | |
|---|---|
IUCN kategorija II (nacionalni park) | |
 | |
| Mjesto |  Libija |
| Površina | 35.000 ha |
| Osnovano | 1975. godine |
| Upravljačko tijelo | Libija |
Nacionalni park El Kuf je osnovan 1975. godine i jedan je od sedam postojećih nacionalnih parkova na teritoriji Libije. Nalazi se na severoistočnoj obali Sredozemnog mora i na njemu su podjednako zastupljeni i morski i kopneni biodiverziteti. Libija takođe na svojoj teritoriji ima pet drugih rezervata prirode, dvadeset četiri zaštićena mesta i dve močvare, Ajn el Šakika i Ajn el Zarga, koje su zaštićene Ramsarskom konvencijom od 2000. godine.[1][2][3]
Opšte odlike[uredi | uredi izvor]
El Kuf je proglašen nacionalnim parkom 1975. godine i broj posetilaca tokom 1980. bio je oko 100.000, da bi se taj broj do 1985. povećao na 300.000 turista.[4] Uprkos svojoj posećenosti, park je dugo imao nedovoljan broj zaposlenih, sa specifičnim dužnostima u cilju očuvanja prirode.[5] Tokom 1991, prijavljeno je loše vođenje parka i neadekvatno održavanje sredine.[5]
Park se nalazi na udaljenosti od 150 km od Bengazija, u blizini gradića El Bejda, na severoistoku Libije.[4] Pokriva površinu od 35.000 ha, sa obalom u dužini od 20 km. Međutim, ukupna zaštićena površina iznosi oko 100.000 ha, i u sebe uključuje izvor Vadi el Kuf, kao i plaže, strme klifove, peščane dine i efemerne lagune. Čitava oblast leži na krečnjačkim stenama planine el Džabal el Ahdar, visoke 876 m, koja čini pravougaonu ivicu i granicu sa priobaljem Sredozemnog mora.
Živi svet[uredi | uredi izvor]
Flora[uredi | uredi izvor]
Oko 90% vrsta biljaka koje rastu u Libiji nalazi se i na teritoriji parka.[4] Priobalne dine su prekrivene grubom travom i rasejanim žbunjem. Krečnjačke stene u unutrašnjosti kopna su pokrivene makijama. Neke vrste koje se ovde mogu naći uključuju i: atlaski kedar (Cedrus atlantica), fenička borovica (Juniperus phoenicea), mastika (Pistacia lentiscus), makija (Arbutus pavarii), maslina (Olea europaea), mirta (Myrtus communis), hrast komorovac (Quercus coccifera) i neki žbunovi, poput čempresa (Cupressus sempervirens).[4] Stada koza i ovaca predstavljaju problem za uspešno upravljanje florom parka.[6]
Fauna[uredi | uredi izvor]
U primećene životinjske vrste ubrajaju se prugasta hijena (Hyaena hyaena), arapski vuk (Canis lupus arabs), obični šakal (Canis aureas), divlja svinja (Sus scrofa), jelen lopatar (Dama dama), riđa lisica (Vulpes vulpes), genetka (Genetta genetta), divlja mačka (Felis libyca), Hystrix cristata i berberski makaki (Macaca sylvanus). Obični delfin (Delphinus delphis) i kljunasti delfin (Tursiops truncatus) mogu se naći oko obala lagune,[4][7] a glavata kornjača (Caretta caretta) polaže svoja jaja na peščanim obalama.[4]
-
Hyaena hyaena -
Canis lupus arabs -
Canis aureas -
Sus scrofa -
Dama dama -
Vulpes vulpes -
Genetta genetta -
Felis libyca -
Hystrix cristata -
Macaca sylvanus
.jpg)
.JPG)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Parks, Reserves, and Other Protected Areas in the Libyan Arab Jamahiriya”. Parks.it. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ Davis, Ethel (2009). North Africa: The Roman Coast. Bradt Travel Guides. str. 326. ISBN 978-1-84162-287-3. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ „Libyan Sea -dan Existing Protected Areas”. Medra Foundation organization. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ a b v g d đ „Jabal al Akhdar”. Birdlife International Org. Arhivirano iz originala 24. 09. 2015. g. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ a b Protected Areas of the World: Palaearctic. IUCN. 1991. str. 469. ISBN 978-2-8317-0091-5. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ Meith, Nikki (1989). High and dry: Mediterranean climate in the twenty-first century. Mediterranean Co-ordinating Unit of Programme Activity Centre for Oceans and Coastal Areas of the United Nations Environment Programme. str. 37. Pristupljeno 21. 10. 2015.
- ^ „Marine Protected Areas along Libyan coast” (pdf). Faomedsudmed.org. Pristupljeno 21. 10. 2015.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Davis, Ethel (2009). North Africa: The Roman Coast. Bradt Travel Guides. str. 326. ISBN 978-1-84162-287-3. Pristupljeno 21. 10. 2015.