Ivan Iljin
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Ivan Iljin | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 9. april 1883. |
| Mesto rođenja | Moskva, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 21. decembar 1954. (71 god.) |
| Mesto smrti | Colikon, Švajcarska |
Ivan Iljin (rus. Ива́н Алекса́ндрович Ильи́н; Moskva, 9. april 1883 — Colikon, 21. decembar 1954) bio je ruski politički i religiozni mislilac i ideolog Belog pokreta.
Njegove ideje su znatno oblikovale kasniju generaciju ruskih filozofa (Solženjicin, Dugin).
Biografija[uredi | uredi izvor]
Ivan Iljin rodio se 28. marta odnosno 9. aprila 1883. u Moskvi, u tadašnjoj Ruskoj Imperiji. Otac mu je bio advokat Aleksandar Iljin. Njegova majka, Ekaterina Švajkert je bila Nemica. Njen otac, deda Ivana Iljina, zvao se Julius Švajkert fon Štadion. Iljin je koristio dedino ime kao pseudonim za knjigu objavljenu na nemačkom. Pošto mu je nemački jezik bio maternji, Iljin se u mladosti strastveno bavio nemačkom filozofijom, naročito Štirnerom, Fihteom, Šlajermaherom i Hegelom. Nakon maturiranja 1901. godine, Iljin počinje studije na Pravnom fakultetu Carskog moskovskog univerziteta. Predavali su mu najeminentniji pravni stručnjaci onog vremena, poput kneza Jevgenija Trubeckoja i Pavla Novgorodceva. Iljin pristupa naučnoj školi Novgorodceva. Platon, Ruso, Kant i Hegel su bili težišta Novgorodcevljeve škole. Novgorodcevljeva predavanja o istoriji filozofije znatno su uticala na Iljinovu svest. S druge strane, Novgorodcev je naglašavao „retku istrajnost i najveću naučnu verodostojnost” mladog Iljina. Nakon završenih studija Iljin 1906. godine dobija ponudu da ostane na katedri za pravnu enciklopediju i istoriju filozofije prava.
Godine 1910. Iljin postaje član Moskovskog psihološkog društva. Iste godine objavljuje svoj prvi veći naučni rad , „Pojmovi prava i sile”. Iste godine počinje studijsko putovanje u Nemačku radi prikupljanja građe za doktorsku temu ,, Kriza racionalističke filozofije prava u Nemačkoj u 19. veku”. Kasnije se tema disertacije menja u „Hegelova filozofija kao učenje o konkretnosti Boga i čoveka”.Objavljena je 1918. godine i toliko je visoko vrednovana da mu je istovremeno dodeljen magistarski i doktorski stepen državnih nauka. Posle oktobarskog državnog udara Iljin je odmah postao aktivan protivnik boljševičkog režima. Zbog svog disidentskog angažmana biva proteran u Nemačku.Od 1923. godine počinje svoju delatnost u Ruskom naučnom institutu u Berlinu. U proleće 1926. Iljin je učestvovao na Ruskom vanotadžbinskom kongresu u Parizu na kojem je održao svoj govor o „natpartijskom monarhističkom idealu” gde se eksponirao kao ideolog Belog pokreta. Kada su na vlast u Nemačkoj došli nacisti, Iljin ih je posmatrao kao branu boljševizmu, međutim, ubrzo je svoj stav prema nacional-socijalizmu redigovao i izgubio zaposlenje. Početkom 1938. Gestapo je stavio zabranu na sva Iljinova dela i njegova javna istupanja. Preselio se 1938. u Švajcarsku, u Colikon, predgrađe Ciriha. Švajcarski period je Iljinu bio ispunjen mapornim radom na svođenju naučnih rezultata, što mu je omogućilo poznanstvo sa mecenom Šarlotom Barajs. Umro je 1954. godine u Colikonu. Posthumno su mu objavljena dela „O značaju pravne svesti”, „Put ka očiglednosti” itd. Njegovi ostaci su 2005. godine ekshumiranani i preneseni u Donski manastir u Moskvi.
Odabrana dela[uredi | uredi izvor]
- Hegel's philosophy as a doctrine of the concreteness of God and man (Filosofiя Gegelя kak učenie o konkretnosti Boga i čeloveka, 2 vols., 1918; German: Die Philosophie Hegels als kontemplative Gotteslehre, 1946)
- Resistance to Evil By Force (O soprotivleniii zlu siloю, 1925).
- The Way of Spiritual Revival (1935).
- Foundations of Struggle for the National Russia (1938).
- The Basis of Christian Culture (Osnovы hristianskoй kulьturы, 1938).
- About the Future Russia (1948).
- On the Essence of Conscience of Law (O suщnosti pravosoznaniя, 1956).
- The Way to Insight (Putь k očevidnosti, 1957).
- Axioms of Religious Experience (Aksiomы religioznogo opыta, 2 toma, 1953).
- On Monarchy and Republic (O monarhii i respubliki, 1978).
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- History of Russian Philosophy «Istoriя rossiйskoй Filosofii »(1951) by N. O. Lossky. Publisher: Allen & Unwin, London History of Russian Philosophy. George Allen and Unwin. januar 1952. ASIN B000H45QTY. International Universities Press Inc NY, NY ISBN 978-0-8236-8074-0 sponsored by Saint Vladimir's Orthodox Theological Seminary.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Ilyin's online shrine Архивирано на сајту Wayback Machine (8. јун 2016)
- New York Times on Ilyin's reburial
