Lešjanin
| Lešjanin | ||||||||||||
|
Lešjani su porodica Stojana Jovanovića Lešjanina, državnog savetnika, ministra unutrašnjih poslova, čiji bratanac je Rajko Lešjanin, drugi namesnik kneževskog dostojanstva 1868, ministar pravde, a drugi bratanac general Milojko Lešjanin, ministar vojni, načelnik generalštaba, oslobodilac Niša.
Deli-Jovan iz Lešja[uredi | uredi izvor]
Jovan iz Lešja kod Paraćina učestvovao je u Kočinoj krajini u frajkoru 1788. Do 1796. živeo je u Austriji, kada se vraća u Srbiju i prvo živi u selu Kušiljevo kod Požarevca, gde mu se rodio sin Stojan (1796-1866). Zajedno sa sedamnaestogodišnjim sinom Stojanom borio se na Deligradu 1813. Od 1813. živeo je sa porodicom u Austriji, gde je njegov sin Stojan završio prava [1]. Drugi sin se zvano Radovan Lešjanin, trgovac u Paraćinu.[2]
Knez Stojan Jovanović Lešjanin (1796-1866), ministar[uredi | uredi izvor]
Stojan Jovanović Lešjanin, "odlikovao se u radnji za prisajedinjenje nahija paraćinske, aleksinačke i kruševačke Srbiji", državni savetnik, ministar unutrašnjih poslova 1858. borio se kao mladić od 17 godina zajedno sa ocem na Deligradu 1813. Završio prava u Austriji[1]. Stojan Jovanović počeo je da koristi prezime Lešjanin 1833, pošto je u knez Miloševoj službi bilo više Jovanovića. Umro je u Beogradu 1866.
Miloje S. Lešjanin (1830–1867)[uredi | uredi izvor]
Miloje Lešjanin (1830–1867), sin Stojana Lešjanina i Mare, bio je sekretar kneza Mihaila Obrenovića, načelnik ministarstva inostranih dela i pisac državno-pravih rasprava. Miloje Lešjanin je studirao na bogradskom liceju i na univerzitetima u Hajdelbergu, Berlinu, Parizu i Engleskoj. Bio je u službi u ministarstvu unutrašnjih poslova i u diplomatiji u poslanstvu u Carigradu, Francuskoj i Crnoj Gori. Napisao je spis Državna služba i državne sluge (1859). Bio je član Društva srpske slovesnosti i Srpskog učenog društva.[3]
Miloje Lešjanin bio je oženjen Bosiljkom Simić, kćerkom Stojana Simića, sestrom Đorđa Simića. Bosiljka Lešjanin bila je dvorska dama kneginje Julije [4].
Radovan Jovanović Lešjanin[uredi | uredi izvor]
Radovan Jovanović Lešjanin, sin deli Jovana, brat Stojana Lešjanina, bio je trgovac u Paraćinu, gde je i umro. Njegov sin je general Milojko Lešjanin, ministar, kancelar kraljevih ordena.
Rajko R. Lešjanin (1825–1872), kneževski namesnik (1868)[uredi | uredi izvor]
Prof. dr Rajko Lešjanin (1825–1872), sin Radovana Lešjanina, bratanac Stojana Lešjanina, brat generala Milojka Lešjanina, pravnik, drugi namesnik kneževskog dostojanstva 1868, ministar pravde. Bio član mnogih zakonodavnih komisija. Bio je rektor beogradskog Liceja 1853-1856, član Društva srpske slovesnosti i Srpskog učenog društva.[5]
General Milojko R. Lešjanin (1830-1896)[uredi | uredi izvor]
General Milojko Lešjanin (1830-1896), sin Radovana Lešjanina, bratanac Stojana Lešjanina, više puta ministar vojni, načelnik generalštaba, profesor i upravnik Vojne akademije. Završio je Artiljerijsku školu (Vojnu akademiju) u Beogradu, školovanje nastavio u Berlinu i Parizu. Kao kapetan bio je komandir zasebnog odreda za vreme turskog bombardovanja Beograda 1862, u prvom srpsko-turskom ratu 1876. bio je komandant Timočke divizije, a u drugom ratu kao komandant Timočke i Moravske divizije 1877-1878. potpisao je tursku predaju Niša, 29. decembra 1878. General Milojko Lešjanin je sa suprugom Emilijom Lešjanin (1843-1913) imao sina Ljubomira.
Pukovnik Ljubomir M. Lešjanin (1861-1933)[uredi | uredi izvor]
Pukovnik Ljubomir Lešjanin (1861-1933), sin generala Milojka Lešjanina, bio je oženjen Darinkom Lešjanin (1868-1942) [6]. Ostavili su zadužbinu Lešjanin.
Milosav Lešjanin[uredi | uredi izvor]
Milosav Lešjanin, kasacioni sudija, sa suprugom Aleksandrom imao je sina Jovana Lešjanina (1846-1888), pred. trgovinskog suda, Ljubomira, Bosiljku, Maricu.
Jovan Lešjanin (1846-1888)[uredi | uredi izvor]
Jovan Lešjanin (1846-1888) bio je predsednik trgovinskog suda.
Milisav Lešjanin[uredi | uredi izvor]
Postojao je Milisav Lešjanin (Lešje, 10. maj 1862 — Beograd, 24. oktobar 1931), pukovnik, pripadnik ove familije, roditelji su mu bili Mileta i Jelena. Bio je oženjen Katarinom, ćerkom sreskog načelnika Miloja Majstorovića. Imali su sina i ćerku.[7]
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Lešjanini su bili u srodstvu sa Simićima i dr.
Imanja i zadužbine[uredi | uredi izvor]
Pukovnik Ljubomir Lešjanin i njegova žena Darinka Lešjanin osnovali su Zadužbinu Lešjanin u Beogradu 3. oktobra 1942. godine (odlukom Ministarstva prosvete). Zadužbina je osnovana na osnovu testamenta Darinke Lešjanin iz Beograda, udovice pukovnika Ljubomira Lešjanina. Imovinu zadužbine činila je nepokretna imovina, člac sa zgradom u Beograduk, a cilj zadužbine je bio dase od prihoda ostvarenih od zakupnine školuje dobar i siromašan učenik iz porodice Lešjanin ili đak iz sela Lešja ili starosedelac iz Prokuplja. Pitomac iz Lešja bi trebalo da izučava agronomske nauke, a pitomac iz Prokuplja može i sam da se opredeli.
Zakonom o nacionalizaciji iz 1958. godine zgrada i plac su nacionalizovani i nalaze se u Fondu diplomatskih zgrada i u njoj boravi ambasada Republike Iran.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
- Spisak znamenitih ličnosti iz Prvog srpskog ustanka
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Poleksija D. Dimitrijević-Stošić, Ključevi Belog grada, Beograd 1967, str. 17.
- ^ Za rodoslov vid. službene novine Kraevine Srbije, Srpske novine, nedelja, 18. februar, 2.
- ^ Mile Stanić: „Lešjanin, Miloje”, strana 595, Srpski biografski rečnik, tom 5, Novi Sad, 2011. godine
- ^ Vid. Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 17.
- ^ Mile Stanić: „Lešjanin, Rajko”, strane 597-598, Srpski biografski rečnik, tom 5, Novi Sad, 2011. godine
- ^ Bratislava Kostić, Novo groblje u Beogradu, Beograd 1999, str. 66.
- ^ Branka Proroković Lazarević: „Lešjanin, Milisav M.”, strane 594-595, Srpski biografski rečnik, tom 5, Novi Sad, 2011. godine