Mrkojevići (katun)

Katun Mrkojevići (Mrkovići) je obuhvatao oblast uzmeđu primorske planine Lisinj, na sjeveru i Možure, na jugu. Prvi put se pominje u Donjoj Zeti, 1409. godine, pod imenom Mrkovići. Kako je tada navedeno: katun je nastanjen narodom „žestoke“ naravi, na padinama planine Lisinj, na području od 12 mi (19 km) u dužini i 8 u širini.

Ratnička družina[uredi | uredi izvor]

Po podacima iz 15. vijeka, u Mrkojevićima je bilo 130 kuća, sa poznatom ratničkom družinom najamnika. Kako je u katunu bilo pravoslavnih i katoličkih porodica, kao ratnička držina su često nastupali u odvojenim grupama, sa svojim predvodnicima. Kao predvodnik pravoslavnog dijela družine, pominje se pop Đinak, kome su Mlečani, kao nagradu, ustupili katoličku opatiju (blizu ušća rijeke Bojane) koju je držao do 1450. godine.

Borbe pod Barom[uredi | uredi izvor]

U borbama pod Barom, 1448. godine, pominje se samo jedna ratnička družina Mrkojevića (Dominik, Nikša, Vasko i Andrija, sa 130 boraca). Unajmljeni od strane Mletačke republike (čiji su podanici i bili, plaćajući perper po ognjištu) u čijem je posjedu bio grad Bar, pomogli su u odbijanju napada vojske Đurđa Brankovića (vojvoda: Stefanice Crnojevića i Altomana) kao i dijela Paštrovića.

Pod osmanskom vlašću[uredi | uredi izvor]

Nakon što je Skadar pao pod osmansku vlast, 1479. godine, katun Mrkojevića (Mrkovića) priznaje tursku vlast (računaju se kao nahija u Skadarskom sandžaku) sve do trenutka kada ovi od njih zahtjevaju naplatu danka, 1482. godine. Nakon pobune, Mrkojevići traže pomoć od obližnjeg, mletačkog utvrđenog grada, Bara. Pošto su ih Barani odbili, katun (sada već i turska nahija) sa njima započinje neprijateljstvo i česte sukobe, sve do pada Bara pod osmansku vlast, 1571. godine. Mrkojevići definitivno postaju podanici Osmanskog carstva. Početkom 17. vijeka će u ovom plemenu biti zabelježena velika iseljavaanja pravoslavnih porodica: u Poreč i primorske gradove pod mletačkom vlašću.