Norveški krstaški rat

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Norveški krstaški rat
Deo Krstaških ratova
Vreme1101.
Mesto
Iberija, Baleari, Sveta zemlja
Ishod Osvajanje Sidona i formiranje Sidonskog gospodstva.
Sukobljene strane
Krstaši:
Kraljevina Norveška,
Mletačka republika,
Jerusalimska kraljevina		 Almoravidi,
Fatimidi
Komandanti i vođe
Sigurd I
Balduin I Jerusalimski
Jačina
5000 ljudi na 60 galija

Norveški krstaški rat, predvođen kraljem Sigurdom I[1], jedan je od krstaških ratova koji su usledili nakon osvajanja Jerusalima 1099. godine od strane krstaša Prvog krstaškog rata. Trajao je od 1107. do 1111. godine. Sigurd je postao prvi evropski kralj koji je lično došao u Svetu zemlju[2].

Put ka Svetoj zemlji[uredi | uredi izvor]

Ruta krstaša.

Sigurd i njegovi ljudi otplovili su iz Norveške na jesen 1107. godine sa šezdeset brodova i oko 5000 ljudi[3]. Na jesen je stigao u Englesku, kojom je vladao kralj Henri I. Sigurd je tamo proveo celu zimu, te je na proleće 1108. godine zaplovio prema zapadu. Posle nekoliko meseci krstaši su dospeli u Santjago de Kompostelu u Galiciji[4], gde im je lokalni vladar dozvolio da prezime. Međutim, zima je dovela do nestašice hrane, zbog čega je lord odbio prodati hranu i robu Norvežanima. Sigurd je napao njegov dvor i opljačkao ga. Na proleće sledeće godine nastavili su duž obale Portugala, zarobivši osam saracenskih galija na svom putu, nakon čega su osvojili i dvorac u Sintri. Potom su dospeli do Lisabona, grana na granici između hrišćanske i muslimanske Iberije, gde je vođena još jedna bitka. Na daljem putu, opljačkali su grad Alkase, a zatim, putem kroz Mediteran, blizu Gibraltarskog moreuza, porazili su jednu muslimansku eskadrilu[4].

Nakon ulaska u Sredozemno more, krstaši su zaplovili prema Balearskim ostrvima koja su tada smatrana piratskim utočištem Saracena. Norveški napadi na Baleare prvi su zabeleženi hrišćanski napadi na ova ostrva, mada je i ranije sigurno bilo manjih napada[4]. Tok borbe oko Baleara najdetaljnije je opisan. Možda ove borbe predstavljaju najznačajniji istorijski događaj u istoriji malih ostrva. Norvežani su, navodno, pljačkom Baleara stekli najveće blago iz svih dotadašnjih pljački. Nakon Formentera, napadali su Ibicu i Menorku, zaobilazeći najveće ostrvo, Majorku. Priče o uspešnim pljačkama na ostrvima zasigurno su podstakle katalonsko-pizansko osvajanje Baleara 1113-1115. godine[4]. Na proleće 1109. godine krstaši su stigli na Siciliju, gde ih je dočekao vladajući grof Ruđer II, koji je tada imao svega 12 do 13 godina.

Jerusalim[uredi | uredi izvor]

Na leto 1110. godine krstaši su konačno stigli u Svetu zemlju, iskrcavši se u luku Akru[4] (ili Jafu)[3], odakle su produžili ka Jerusalimu. Tamo su se sreli sa vladajućim kraljem Balduinom I koji ih je srdačno dočekao. Balduin je zajedno sa Sigurdom odjahao na reku Jordan. Norvežani su poneli brojne relikvije, među kojima je i delić Časnog krsta na kome je Isus bio razapet. On im je dat pod uslovom da nastave da šire hrišćanstvo i da relikviju odnesu na grob Svetog Olafa. Sigurd i njegovi krstaši uzeli su učešća u opsadi Sidona koja je rezultirala osvajanjem grada i stvaranjem Sidonskog gospodstva[4].

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Riley-Smith, 1986, p. 132
  2. ^ Encyclopædia Britannica: Sigurd I Magnusson
  3. ^ a b Krag, Klaus. "Sigurd 1 Magnusson Jorsalfare". Norsk biografisk leksikon.
  4. ^ a b v g d đ Gary B. Doxey (1996), "Norwegian Crusaders and the Balearic Islands", Scandinavian Studies, 10–1.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Норвешки_крсташки_рат&oldid=26953774”