Rusko-turski rat (1676—1681)
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Rusko-turski rat (1676-1681) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Rusko-turski ratovi | |||||||
 Mapa Čigirina, crtež Jana Jansona iz 1663. godine | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Rusko carstvo |
 Osmansko carstvo.png){kind=icon} Krimski kanat | ||||||
Rusko-turski rat (1676-1681) je treći oružani sukob Ruskog carstva i Osmanskog carstva. Na strani Osmanlija je učestvovala i njegova vazalna država — Krimski kanat.
Rat[uredi | uredi izvor]
Uzrok rata je ekspanzija Osmanskog carstva u drugoj polovini 17. veka. Nakon zauzeća Podolja (deo Ukrajine) za vreme Poljsko-turskog rata (1672-1676), Osmanlije su nastojale proširiti svoju vlast i na drugi deo Ukrajine uz pomoć svojih vladara. Od 1669. godine kozački vladar postaje Petar Dorošenko. Svojom pro-turskom politikom on je izazvao nezadovoljstvo među mnogim ukrajinskim kozacima koji za novog hetmana biraju Ivana Samojloviča (dotadašnjeg hetmana leve strane Ukrajine) kao hetmana cele Ukrajine.
Dorošenko okuplja vojsku od 12.000 ljudi i zauzima tvrđavu Čigirin 1676. godine. Međutim, snage Ivana Samojloviča uz pomoć Grigorija Romodanovskog su opkolile Čigirin i prisilile Dorošenka na predaju. Potom se Rusi i Ukrajinci povlače sa leve obale Dnjepra. U julu sledeće godine sultan je naredio da njegova armija od 120.000 vojnika pod komandom Ibrahim paše zauzme Čigirin.
U borbama vođenim 26. i 27. avgusta Rusi i Ukrajinci uspevaju ukloniti osmanske patrole na reci što im omogućava da je nesmetano pređu. Rusko-ukrajinska konjica zauzima osmanski logor 28. avgusta. Sledećeg dana Ibrahim paša diže opsadu i povlači se. Turci su izgubili 20.000 ljudi. Ibrahim paša je po povratku u Carigrad utamničen.
U julu 1678. godine turska vojska od 200.000 ljudi ponovo opseda Čigirin. Predvodio ih je sam veliki vezir Kara Mustafa paša. Ruska i ukrajinska vojska (oko 120.000 ljudi) pokušala je probiti obruč, ali se morala povući zbog brojčane nadmoći neprijatelja.
Po mirovnom ugovoru u Bahčisaraju kao granica je određena reka Dnjepar.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Istorija srpskog naroda — Ćorović Vladimir (1997)
