Crkva Svetog Ilije na Lopudu
Crkva Svetog Ilije na Lopudu kod Dubrovnika potiče iz doba oko 1100. godine[1] i pripada grupi jednobrodnih crkava sa kupolom koje su u to doba podizane na prostoru od Cetine do Bojane[1], na tlu tadašnje Kraljevine Zete. Danas je delimično porušena, a u njenoj unutrašnjosti pronađeni su fragmenti živopisa, koji pripada romaničko-vizantijskom slikarstvu koje vodi poreklo sa juga današnje Italije[1].
Arhitektura i živopis[uredi | uredi izvor]
Crkva ima pravougaonu osnovu, dimenzija 5 x 2.5 metra[2], sa iznutra pravougaonom apsidom i oltarskim delom na istočnom kraju. Njena unutrašnjost je podeljena na tri traveja, sa zapadnim, dužim od ostalih. Gornji delovi crkve su danas porušeni, ali se smatra da je poput obližnje crkve svetog Ivana (Jovana) mogla imati kupolu iznad srednjeg traveja. Iznad apside se nalazi polukalota postavljena na trompama, a poluobličasti svod su nosile konzole, od kojih su danas tri sačuvane. Na sredini crkve postoji stepenik, za koji se pretpostavlja da je bio osnova oltarske pregrade.
U oltarskom delu, u trompi apside, očuvan je lik jednog arhijereja iz kompozicije povorke arhijereja koja je tu bila naslikana.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Grupa autora (1981). Istorija srpskog naroda I. Beograd.
- ^ Crkva svetog Ilije, Pristupljeno 30. 4. 2013.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojislav Korać, „Prilog poznavanju jednobrodnih crkava sa kupolom na Dubrovačkom području“ (Zbornik radova Vizantološkog instituta XLIV, 2007)