Đavolje grlo
| Đavolje grlo | |
|---|---|
| |
| Položaj | |
| Mesto | |
| Odlike | |
| Geologija (tip) | planinska |
| Dužina | 1.000 m |
| Temperatura | 8 stepeni °S |
Đavolje grlo je pećina u Bugarskoj i nalazi se oko 1,5 kilometara severno od sela Trigrada u Trigradskoj klisuri na Rodopu u blizini grada Devinu.
Ime je dobila po izgledu nekadašnjeg ulaza koji podseća na đavoljeg glavu.
Arheologija
[uredi | uredi izvor]Nastala je kao posledica dugogodišnjeg naslaga slojeva zemlje. Poznata je po mnoštvom podzemnih voda kojima obiluje.
U glavnoj dvorani pećine nalazi se vodopad. Dvorana je dugačka 110 metara, široka 40 i visoka 35 metara. Pećinski vodopad visok 42 metara i kao takav drugi je po veličini u Evropi.[1]
Pećina je duga 1000 metara ali je za turiste dostupna dužina od 350 metara.
Temperatura u pećini iznosi osam stepeni.[2]
Životinjski svet
[uredi | uredi izvor]Pećina predstavlja prirodno stanište retkih vrsta slepih miševa. U njoj se nalaze četiri zakonom zaštićene vrste:
- Veliki potkovičar (Rhinolophus ferrumequinum)
Veliki potkovičar je najveća vrsta iz roda potkovičara u Evropi. Boja krzna kod odraslih jedinki je sa leđne strane smeđa do sivosmeđa, često sa žućkastim ili crvenkastim primesama. Sa trbušne strane krzno je malo svetlije sivo-bele boje. Naseljava toplije brdsko-planinske oblasti, šibljake, pašnjake, voćnjake. Jede gundelje, balegare, noćne leptire, dvokrilce i opnokrilce. Ženka rađa jednog mladunca od kraja juna do kraja jula. Najveća zabeležena dužina života kod ove vrste iznosila je 30,5 godina.
- Mali potkovičar (Rhinolophus hipposideros)
Mali potkovičar je najmanja vrsta iz roda i porodice potkovičara u Evropi. Boja krzna kod odraslih jedinki je sa leđne strane smeđa ili smeđežuta, a sa trbušne strane je sivo-bele boje. Naseljava brdskoplaninske oblasti do 2000 m. U Srbiji je čest u speleološkim objektima, rudnicima, po tavanima zapuštenih kuća i salaša. Jede uglavnom male dvokrilce, opnokrilce i male noćne leptire. Ženka rađa jednog mladunca od sredine juna do sredine jula. Mladunci postaju samostalni sa 6 nedelja starosti. Najveća zabeležena dužina života kod ove vrste iznosila je 21 godinu.
- Dugoprsti večernjak (Myotis cappaccinii)
Dugoprsti večernjak je srednje krupan slepi miš. Boja krzna sa leđne strane je siva do sivosmeđa, a sa trbušne je sivobela. Dugoprsti večernjak nastanjuje skoro isključivo kraške oblasti, sa vodenim staništima, oko reka i jezera. Ženke rađaju mladunce od početka do kraja maja. Sa oko 18 dana starosti mladunac može da leti. Hrane se mušicama, vodenim stenicama, a u manjem obimu noćnim leptirima i opnokrilcima i sitnim ribicama.
- Dugokrili ljiljak (Miniopterus schreibersii)
Dugokrili ljiljak je slepi miš srednje veličine. Boja krzna na leđima je sivosmeđa do tamnosiva. Sa trbušne strane boja krzna je malo svetlija. Uglavnom živi u mediteranskim predelima sa različitim staništima. Mladunci se rađaju od sredine juna do početka jula. Hrani se uglavnom malim insektima. Najveća dužina života iznosila je 16 godina.[3]
U pećini tokom zime boravi više od 35 000 jedinki.
Legenda
[uredi | uredi izvor]Na osnovu legende, drevni grčki junak Orfej sišao je u podzemni svet pećine kako bi pronašao Euridku.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Radio Bugarska
- ^ Pećine u Bugarskoj[mrtva veza]
- ^ „Nacionalni park Đerdap”. Arhivirano iz originala 26. 07. 2015. g. Pristupljeno 24. 05. 2017.