Jovan Maron

Jovan Maron
Jovan Maron
Lični podaci
Datum rođenja	628
Mesto rođenja	Sarmin, Sirija,
Datum smrti	707
Mesto smrti	Batrun, Liban,
Maronitski patrijarh antiohijski

Jovan Maron (arapski: يوحنا مارون,; sirijski: ܝܘܚܢܢ ܡܪܘܢ; , 628 Sarmin, današnja Sirija – 707, Kfarhi, današnja Sirija) je bio maronitski patrijarh Antiohije i Sirije tokom 7-8 veka. Prema Marionitima, on je osnivač i prvi patrijarh Maronitske crkve, čiji je svetitelj^[1]. Umro je i sahranjen u Kfarhi kod Batruna, u Libanu, gde mu je posvećeno svetilište^[2].

Mladost

Prema maronitskim izvorima, Jovan je rođen u Sarumu, gradu koji se nalazi južno od grada Antiohije^[3]. Bio je sin Agatona i Anohamije. Zvali su ga Jovan Sarumski jer mu je otac bio guverner Saruma. Njegov deda po ocu, princ Alidipas, bio je nećak Karlomana, franačkog princa, i upravljao je Antiohijom. Jovan se školovao u Antiohiji i manastiru Svetog Marona, izučavajući matematiku, nauke, filosofiju, teologiju, filologiju i Sveto pismo. Zamonašio se u manastiru, dodajući svome ime Maron.

Jovan je učio grčki jezik i patrologiju u Carigradu. Vraćajući se Svetom Maronu, pisao je o tako raznolikim temama kao što su učenje, retorika, sakramenti, upravljanje crkvenom imovinom, zakonodavne tehnike i liturgija. Sastavio je evharistijsku molitvu koja i danas nosi njegovo ime. Kao mlad sveštenik uključio se u rasprave sa monofizitima. Zapažen kao učitelj i propovednik, objasnio je doktrinu Halkidonskog sabora (koja se fokusirala na prirodu Isusa Hrista i kao Boga i čoveka), napisao niz pisama vernicima protiv monofizitizma koje je Bejt-Marun potom usvojio, nakon čega je navodno je putovao u Siriju da objasni jeres.

Prvi maronitski patrijarh

Antiohijski patrijarh Anastasije II je stradao 609. Sa vizantijsko-sasanidskim ratom koji je trajao i opštim nemirima u toj oblasti, Carigradski patrijarh je počeo da postavlja niz titularnih patrijarha^[4]. Maronitski izvori navode datum izbora Jovana Marona za patrijarha antiohijskog i celog istoka kao 685. godinu, a posle smrti antiohijskog patrijarha Teofana. Jovan je potvrđen i od pape Sergija I, i postao je prvi maronitski patrijarh.

Umro je 707. godine.

Sačuvana su njegova dela (na sirijskom): knjiga „O veri“, „Pitanja monofizitima“.

Izvori

^ „IOANN MARON”. www.pravenc.ru. Pristupljeno 2024-07-30.
^ Gibbon and the History of Art, Harvard University Press, 1977-12-31, str. 193—206, Pristupljeno 2024-07-30
^ Burg, A. (1988-04-07). „Fenqitho, a Treasure of Feasts according to the Syriac-Maronite Church of Antioch. Brooklyn, Diocese of St. Maron Publications, 1980. 21½ × 14, VI-174 p.”. Het Christelijk Oosten. 40 (1): 74—75. ISSN 2949-7663. doi:10.1163/29497663-04001028.
^ Gervers, Michael; University of Toronto, ur. (1990). Conversion and continuity: indigenous Christian communities in Islamic lands; eighth to eighteenth centuries; [based on a conference entitled Conversion and continuity, held at the University of Toronto, Oct. 23 - 25, 1986]. Papers in mediaeval studies. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 978-0-88844-809-5.

[1] „IOANN MARON”. www.pravenc.ru. Pristupljeno 2024-07-30.

[2] Gibbon and the History of Art, Harvard University Press, 1977-12-31, str. 193—206, Pristupljeno 2024-07-30

[3] Burg, A. (1988-04-07). „Fenqitho, a Treasure of Feasts according to the Syriac-Maronite Church of Antioch. Brooklyn, Diocese of St. Maron Publications, 1980. 21½ × 14, VI-174 p.”. Het Christelijk Oosten. 40 (1): 74—75. ISSN 2949-7663. doi:10.1163/29497663-04001028.

[4] Gervers, Michael; University of Toronto, ur. (1990). Conversion and continuity: indigenous Christian communities in Islamic lands; eighth to eighteenth centuries; [based on a conference entitled Conversion and continuity, held at the University of Toronto, Oct. 23 - 25, 1986]. Papers in mediaeval studies. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies. ISBN 978-0-88844-809-5.

[1]

[2]

[3]

[4]