Ljubomir Vujnović
| Ljubomir Vujnović | |
|---|---|
 Ljubomir Vujnović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. jul 1841. |
| Mesto rođenja | Šibenik, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 26. jun 1883. (41 god.) |
| Mesto smrti | Zadar, Austrougarska |
Ljubomir Vujnović (Vuinović) (Šibenik, 7. jul 1841 — Zadar, 26. jun 1883) je bio srpski teolog, profesor, političar i dobrotvor u Dalmaciji.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Porodica
[uredi | uredi izvor]Otac Nikola bio je sveštenik i dugogodišnji katiheta Zadarske gimnazije, a majka Ana (rođ. Babić).[1]
Obrazovanje
[uredi | uredi izvor]U najranijoj mladosti sa porodicom se preselio iz Šibenika u Zadar. Tamo je završio osnovnu školu, gimnaziju i bogosloviju. Potom je radio kao učitelj u Risnu i Morinju.
Pošto je 1867. dobio stipendiju odlazi u Rusiju na bogoslovske studije. Dve godine pohađao je Duhovnu akademiju u Kijevu (1867-1869) a potom Bogoslovski fakultet u Sankt Peterburgu (1869-1871).[1] U Rusiji je prihvatio ideje slovenofilstva.[2]
Profesor
[uredi | uredi izvor]Po povratku u Zadar bio je 1871. suplent (pomoćni nastavnik) a od 1872. redovni profesor bogoslovije. Predavao je osnovno bogoslovlje, istoriju crkve i izagogiku sa egzegetikom. Pošto se teško razboleo svečano je penzionisan 1882. na srpskoj omladinskoj skupštini.[2]
Političar
[uredi | uredi izvor]Bio je istaknuti borac za nacionalna prava Srba u Dalmaciji. Jedan je od osnivača Srpske narodne stranke na Primorju, kao i njenog glasila Srpski list (kasnije Srpski glas). Zalagao se i za osnivanje posebnog srpskog kluba u Saboru.[2]
Svoje ideje iznosio je u Zastavi i Glasu Crnogoraca.[2] Zajedno sa prijateljem i kolegom sa studija episkopom Nikodimom Milašem uredio je poslednje godište Srpsko-dalmatinskog magazina (1873).[3]
Dobrotvor
[uredi | uredi izvor]Nasledio je veliki kapital od ujaka Todora Babića. Pred kraj života osnovao je fondaciju „Babić-Vujnović zaklada”, iz koje su svake godine dodeljivane četiri stipendije mladim Srbima iz Boke i Dalmacije[1] koji su odlazili na studije.[2]