Ljubo Mihić
| Ljubo Mihić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. oktobar 1929. |
| Mesto rođenja | Bančići kod Ljubinja,  Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 30. decembar 1989. (60 god.) |
| Mesto smrti | Mostar,  SFRJ |
| Obrazovanje | Prirodno-matematički fakultet u Beogradu, Filozofski fakultet u Sarajevu,Ekonomski fakultet u Beogradu |
| Književni rad | |
| Najvažnija dela | Turistički motivi i objekti u Hercegovini Kamen na kamenu, u koloni kamenoj Ljubinje sa okolinom Hercegovina Jahorina- centar za rekreaciju |
Dr Ljubo Mihić je bio je geograf, biolog, istoričar, ekonomista i turizmolog. Rođen je 10.10. 1929. godine u selu Bančići, kod Ljubinja u Hercegovini, a umro 30.12. 1989. godine u Mostaru. Objavio je preko 50 naučno-stručnih radova iz oblasti turizma i geografije. Narodna biblioteka u rodnom mu Ljubinju nosi njegovo ime „Dr Ljubo Mihić.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Ljubo Mihić je rođen u selu Bančići kod Ljubinja, na jugu Hercegovine. Potiče iz siromašne seljačko-radničke porodice. Otac Jovan bio je čuveni majstor kamenorezac, a majka Darinka, rođena Janjić, bila je domaćica.
Juna 1939. godine završio je četiri razreda Osnovne škole na Bančićima. Od septembra 1939, do maja 1941. završio je dva razreda Građanske škole u Ljubinju. Drugi svjetski rat prekinuo je njegovo školovanje.
Ljubo Mihić je učestvovao u NOR-u kao borac od svojih 12 godina, od oktobra 1941. do juna 1942, i od početka avgusta 1943. do kraja maja 1945. U Savez komunista omladine Jugoslavije (SKOJ) primnjen je 26. avgusta 1943. godine, a 20. decembra 1945. biva primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ).[1]
Poslije Drugog svjetskog rata završio je 8 razreda gimnazije sa velikom maturom u Sarajevu. Studirao je kao redovan student geografiju, biologiju, istoriju i ekonomiju na Filozofskom, Prirodno-matematičkom i Ekonomskom fakultetu u Sarajevu i Beogradu. Stručni profesorski ispit u Sarajevu položio je 15. marta 1962. godine.
Kao redovan student, zaršio je postdiplomske studije turizma na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu i 12. juna 1965. odbranio magistarski rad „Turistički motivi i objekti u Hercegovini.
Na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu, 23. februara 1971. godine, odbranio je prvu doktorsku disertaciju „Dubrovačko primorje, uslovi i razvoj turizma.
Na Ekonomskom fakultetu u Beogradu napisao je drugu doktorsku disertaciju „Primorski i planinski turizam, uslovi i rentabilnost.
Kao profesor, predavao je geografiju, biologiju, istoriju, turizam...Kao naučni radnik napisao je i objavio preko 100 separata u raznim časopisima.
Kao profesor predavao je u Gimnaziji u Duvnu, Gimnaziji kod Pirota, Vazduhoplovnoj gimnaziji „Maršal Tito u Mostaru, a predavao je i u Onovnoj školi u rodnom Ljubinju.[2]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Dr Ljubo Mihić je objavio preko 50 naučno-stručnih radova iz oblasti turizma i geografije. Zapaženije knjige su:
- Turistički motivi i objekti u Hercegovini (150 strana)
- Neum, more, klima i vegetacija ( 190 strana)
- Turistički motivi i objekti Stoca i okoline ( 275 strana)
- Kupari kod Dubrovnika, more, klima, begetacija i njihov uticaj na ljudski organizam ( 180 strana)
- Planine Prenj i Čvrsnica sa Boračkim jezerom- centri za rekreaciju ( 448 strana)
- Kamen na kamenu, u koloni kamenoj ( ilustrovana zbirka pjesama od 160 strana)
- Ljubinje sa okolinom ( 863 strana)
- Čapljina -centar za rekreaciju i kulturno-istorijski spomenici ( 265 strana)
- Hercegovina ( 1000 strana)
- Dubrovačko primorje, uslovi i razvoj turizma ( 367 strana)
- Jahorina- centar za rekreaciju ( 238 strana)
- Bjelašnica i Igman, planine 14. zimske olimpijade ( 286 strana)
- Lastva kod Trebinja i Bijela gora u masivu Orijena, centar za rekreaciju (341 strana)
- Kozara - priroda, čovjek, istorija ( 940 strana)
- Bančići, selo stogodišnjaka – vazdušna banja (333 strana)
- Bikovo, biser prirode (228 strana)
- Jahorina i Trebević- planine 14. zimske olimpijade (413 strana)
- Podgora (519 strana)
- Neretva, Prenj, Čvrsnica, Čabulja, Vran, Ljubuša, Raduša, Makljen, Crvanj ( 974)
- Bitka za ranjenike na Neretvi ( 629 strana)
- Sutjeska ( 873 strane)
- Treskavica, biser prirode ( 271 strana)
Za sve objavljene knjige odrekao se honorara u korist naroda tadašnje Jugoslavije.[3]