Agiologija
Agiologija ili Hagiologija (od starogrčkog stgrč. αγιοςαγιος „sveti” + stgrč. λογοςλογος „rasuđivanje”) je nauka koja proučava teološke i istorijsko-crkvene aspekte svetosti[1].
Za razliku od hagiografije, čija su tema životi svetitelja kao književni tekstovi odgovarajućeg istorijskog perioda, agiologija direktno proučava lik svetitelja, njegov karakter i mesto među svetiteljima, kao i promene u liku svetitelja u različitim istorijskim vremenima. Glavni materijal za agiologiju, kao i za hagiografiju, jeste književnost žitija svetih. Uz građu iz žitija svetih, ovde su najvažniji izvor bogoslovska dela koja se dotiču teme svetosti[2].
Agiologija pručava različite opšte i pojedinačne bogoslovske, istorijske, filološke, sociološke, arheološke i dr. teme koje se tiču svetitelja sa glavnim ciljem da sotkriju posledice njihove vere. Svetost sačinjava, s jedne strane, odeljak ili aspekt Trijadologije, Hristologije i Pnevmatologije, a sa druge, važno poglavlje i bitnu dimenziju eklisiologije, sotiriologije, antropologije, sociologije i kosmologije u celini. Agiologija, kao bogoslovska disciplina, predstavlja projekciju nabrojanih područja, od Trijadologije do kosmologije[3].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Agiologiя - pravoslavnaя эnciklopediя «Azbuka verы»”. azbyka.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-06-03.
- ^ Milošević, Radomir; Milošević, Radomir (2021). Pravoslavna agiologija (2. dopunjeno izd. izd.). Smederevo: Newpress. ISBN 978-86-87965-83-6.
- ^ „Pravoslavni bogoslovski fakultet”. old.pbf.rs. Pristupljeno 2024-06-03.