Valapaj Indijanci

Valapaj (engl. Hualapai Nation).- Pleme Juma Indijanaca sa srednjeg toka reke Kolorado u Arizoni, koje je srodno sa Indijancima Javapaj i Havasupaj. Danas su nastanjeni u rezervatu Valapaj, sa centrom u gradiću Pič Springs.

Ime Valapaji[uredi | uredi izvor]

Ime Valapaj došlo je od Ksavalapaj (Xawálapáiy), u značenju „narod borovog drveta“. Ostali nazivi za njih su bili „ljudi sa severa“ (Matáveke-Paya), kako su ih zvali Javapaji, srodno pleme koje je živelo južnije. Sledeće znano ime za ovo pleme je bilo: „ljudi koji žive daleko nizvodno“ (Páxuádo ámeti) i Tabkepaja (Täbkepáya) (skraćeno od Mataveke-Paja). Hrdlicka (1906), navodi E-pa kao njihovo vlastito ime.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Valapaji su kroz istoriju bili u dobrim odnosima sa pristiglim doseljenicima, belcima. Prvi ih je verovatno sreo Ernando de Alarkon 1540, a 1598. Markos Farijan de los Godos. Otac Francisko Garkes dolazi tek 1776. među Valapaje. Prve nesuglasice i sukobi između Indijanca i belaca javljaju se dolaskom rudara pedesetih i šezdesetih godina 19. veka. Doseljenici su im prvo oduzeli zemlju a kasnije su počeli da ih odvode u roblje. Nakon što su im belci ubili nekoliko poglavica, Valapaji su u znak odmazde pobili većinu rudara. U te sukobe se umešala i vojska koja je palila valapajska sela i svetila pobijene belce. U periodu od 1866. do 1869. godine je tokom trajanja konflikta po procenama izgubljena jedna trećina populacije, što ubijeno a što od bolesti i gladi. Preostali članovi plemena su smešteni u logor Parker, uz reku Kolorado, gde su mnogi pomrli zbog nestašice hrane i raznih bolesti. Preživeli iz logora Parker su upućeni na 125 mi (201 km) dugačak marš kroz pustinju, nazad u postojbinu, gde zatiču bele doseljenike. U sadašnji rezervat smešteni su 1883.^[1].

Etnografija[uredi | uredi izvor]

Valapaji su se prilagodili životu u Velikom kanjonu koji je za njih bio značajan izvor hrane. U ishrani Valapaja glavninu su činili plodovi kaktus, seme i razne trave, koje su mleli mlinskim kamenom. Arheolozi smatraju da su Valapaji potomci naroda Cerbat, a najstariji fizički ostaci se nalaze duž obale Vilo Biča u blizini brane „Huver“ i datiraju iz 600. godine nove ere.

Od 1883. glavnina plemena je nastanjena u rezervatu Pič Springs, koji se nalazi 50 mi (80 km) istočno od Kingmana, a ime je dobio po stablima bresaka koja su rasla u blizini izvora uz danas poznati Drum 66. Od nekadašnjih 700 Valapaja (u domorodačko vreme), njihov broj je narastao na 1,600 (prosečna starost 23,6 godina 1990 .). Pleme danas živi od turizma, govedarstva i prodaje rukotvorina.

Danas ceo zapadni deo Velikog kanjona pripada ovom plemenu tako da i američka vlada i nevladine organizacije moraju od plemenskog saveta da zatraže dozvolu za bilo kakve aktivnosti na tom području.