Grigorij Gurevič

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Grigorij Gurevič
Lični podaci
Puno imeGrigorij Gurevič
Datum rođenja(1938-12-26)26. decembar 1938. (85 god.)
Mesto rođenjaLenjingrad, SSSR
Zanimanjemimičar, slikar, vajar, ilustrator, grafičar
Zvanični veb-sajt
http://www.grigorygurevich.com/
Veza do IMDb-a

Grigorij Gurevič (Lenjingrad, 26. decembar 1938) ruski je mimičar, slikar, vajar, ilustrator i grafičar.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Grigorij Gurevič je rođen 26. decembra 1938. godine u Lenjingradu kao sin arhitekte.[1] Na početku Drugog svetskog rata, on je, zajedno sa malom grupom dece, bio evakuisan u Kaštak, Sibir, i iako roditeljima nije bilo dopušteno da idu, njegova majka je uskočila u voz.[2] Nakon završetka rata, porodica se ponovo sakupila u Sankt Peterburgu i zatekla njihovu kuću okupiranom, što ih je nateralo da žive kod Grigorijeve ujne, u njenoj trpezariji.[3] Njegov otac kreirao je dizajn Dubne, „grada nauke” blizu Moskve, ali, umesto da dobije novčanu nadoknadu, njemu je uručena medalja za odbranu Lenjingrada. Kasnije je njegov otac bio optužen da je Jevrej i da nikada nije bio član Komunističke partije, što je dovelo do finansijskih poteškoća u porodici, a to je rezultiralo razvodom Gurevičevih roditelja.[2][4][5]

Kao umetnik, Gurevičev rad bio je prvi put izlagan na Zajedničkoj izložbi umetnika u Moskvi kada je on imao 15 godina, nakon čega je započeo studije umetnosti, da bi 1961. godine dobio magistarsku titulu na Akademiji za lepe i industrijske umetnosti Sankt Peterburga.[6] Pošto je deo njegovih studija bio posvećen arhitekturi, Gurevič je dizajnirao enterijere, učionice i laboratorije, uključujući nameštaj, potom je učestvovao kao dizajner enterijera u projektu sa Vorohininom za Puškinov muzej, a dizajnirao je i moskovski Zimski stadion.[7] Njegova prva samostalna izložba bila je realizovana 1971. godine u Arhitektonskoj kući u Lenjingradu.[8]

Pantomima[uredi | uredi izvor]

Godine 1961, Gurevič je odgledao performans Marsela Marsoa u Lenjingradu, što ga je inspirisalo da provede narednih osam godina studirajući umetnost mimike, a to je na kraju rezultiralo time da je Gurevič osnovao sopstvenu samostalnu profesionalnu grupu 1966. godine — prvo profesionalno pantomimičarsko društvo u Rusiji.[9][10] Njegovo društvo otišlo je potom na šestomesečnu turu u Aziju, gde su se sretali i nastupali sa Marsoom.[7][11] Nakon povratka u Moskvu, društvo se pripojilo Državnom pozorištu satire, koje je vodio Arkadij Rajkin, koji je bio dovoljno poznat da je Gurevič mogao slobodno da izvodi, a da nije morao da se suočava sa pritiskom vladine cenzure.[7]

Emigracija[uredi | uredi izvor]

Nakon što se razišao sa Rajkinom tri godine kasnije, Gurevič je uvideo da se, zbog filozofske prirode svojih performansa, u velikoj meri suočavao sa cenzurom sovjetskih vlasti, što mu je umnogome otežavalo da pronađe mesta gde bi izvodio svoje predstave, što je na kraju rezultiralo njegovom emigracijom u Sjedinjene Države 1976. godine.[12] Potpomognut Jevrejskim imigracionim društvom (engl. Hebrew Immigrant Aid Society — HIAS) — grupom koja je pomagala jevrejskim imigrantima — on je prvo otputovao u Beč, a potom u Italiju, pre nego što je stigao u Sjedinjene Države, i to bez poznavanja engleskog jezika i sa svega 90 dolara u džepu.[7] Bio je smešten u hotelu, zajedno sa ostalim imigrantima, i radio razne poslove, među kojima su i automehaničar, dizajner nakita i stolar.[3][13] Paralelno sa ovim, on je 1979. godine osnovao Grigurovo pantomimičarsko pozorište kao neprofitnu organizaciju, sa kojom je proputovao svet.[3][11][14] Nakon što se naselio u Džerzi, pozorište je 1981. godine dobilo nagradu u vrednosti od 5.000 dolara od strane Umetničkog saveta Nju Džerzija kako bi proširilo svoju zgradu.[12] Gurevič je u pozorištu takođe davao časove pantomime.[15] Godine 1984, on je zvanično postao građanin Sjedinjenih Država.[3]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Grigory Gurevich”. The New York Art Review, Page 618. 1988. 
  2. ^ a b „2010 Avtomat Grant Candidates”. Avtomat Productions. Pristupljeno 26. 6. 2013. 
  3. ^ a b v g Prof. Sasha Saari, chairperson (jun—jul—avgust 2010). „Preview of the Russian Artist” (PDF). Around Our World, Volume 14, Issue 2. Arhivirano iz originala (PDF) 04. 3. 2016. g. Pristupljeno 22. 3. 2017.  Proverite vrednost paramet(a)ra za datum: |date= (pomoć)
  4. ^ „Scientists of the Siberian branch of the Academy of sciences - winners of Lenin premium”. Prometeus.nsc.ru. Arhivirano iz originala 05. 03. 2016. g. Pristupljeno 08. 7. 2013. 
  5. ^ The History of the Soviet Atomic Industry - Arkadiĭ Konstantinovich Kruglov - Google Books. str. 75. Pristupljeno 08. 7. 2013 — preko Google Books. 
  6. ^ Artist Details:. „Artist Detail”. art4business. Pristupljeno 26. 6. 2013. 
  7. ^ a b v g Lombardj, Caterine (1982). „Grigory Gurevich and the Art of Pantomime”. State of the Arts, Vol.1 #2. 
  8. ^ The Angel Orensanz Foundation (2011). „Grigory Gurevich - Art Exhibition: " We Shall Always Remember"” (PDF). Russian Arts Festival. 
  9. ^ „Temple Shaaray Tefila - New York City”. Shaaraytefilanyc.org. 03. 2. 2013. Arhivirano iz originala 17. 6. 2013. g. Pristupljeno 26. 6. 2013. 
  10. ^ Courtney, Marian (25. 2. 1983). „Portraying the waves of harmony”. The Jersey Journal. 
  11. ^ a b Jailer, Mildred (29. 6. 1980). „Emigres Enliven Jersey City”. The New York Times. 
  12. ^ a b Glasse, Alexander (avgust 1981). „Grigory Gurevich: A Retrospective”. Novoye Russkoe Slovo. 
  13. ^ „Russian Mime, Censored by Soviet Union, Performs at St. Anns Art Center”. Brooklyn Heights Press. 09. 4. 1981. 
  14. ^ Courtney, Marian (23. 3. 1981). „Gurevich building a new career”. The Jersey Journal. 
  15. ^ Mathews, Shirley (12. 3. 1984). „The silence of mime has a lot to say”. Advocate. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Григориј_Гуревич&oldid=27496452”