David Fre

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
David Fre
Lični podaci
Datum rođenja(1981-05-24)24. maj 1981. (42 god.)
Mesto rođenjaTarb, Francuska
Zanimanjepijanista
Muzički rad
Žanrklasična muzika
Instrumentiklavir
Ostalo
Veb-sajthttp://davidfraymusic.com/

David Fre (franc. David Fray; Tarb, 24. maj 1981) je francuski pijanista poznat po svojim interpretacijama Baha, Šuberta i Šopena.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Muzička biografija[uredi | uredi izvor]

David Fre je rođen u Tarbu u jugozapadnoj Francuskoj nadomak Pirineja. Počeo je da uči da svira klavir sa četiri godine. Studirao je kod Žaka Ruvijea u Visokom nacionalnom konzervatorijumu u Parizu. Sarađivao je sa čuvenim dirigentima kao što su Marin Alsop, Semjon Bičkov, Kristof Ešenbah, Pavo Jarvi, Kurt Mazur, Rikardo Muti[1]. Repertoar Davida Frea se uglavnom sastoji od dela nemačkih i austrijskih kompozitora - na prvom mestu Baha po kome je i najpoznatiji, zatim Mocarta, Šuberta, Bramsa.

Privatan život[uredi | uredi izvor]

David Fre je od 2008. godine oženjen italijanskom glumicom Kjarom Muti, ćerkom dirigenta Rikarda Mutija sa kojom ima jednu ćerku.

Stil[uredi | uredi izvor]

Stil Davida Frea se neretko poredi sa stilom Glena Gulda[2] manje zbog načina sviranja a više zbog krajnje individualnog pristupa izvođenju muzike koji kod Frea kao i kod Gulda ne izostavlja ni sitne ekscentričnosti poput pevušenja za vreme sviranja. Ipak, po sopstvenom mišljenju, sličniji je Vilhelmu Kempfu[3]. Njegov stil bi se mogao opisati kao fluidan i lirski, ali nikad sentimentalan[4]. Fre smatra da je prvenstveni cilj muzičara da otkrije kompleksnost koju su veliki kompozitori već utkali u delo, a koja se sastoji u pronalaženju i istovremenom izražavanju suprotnih osećanja muzikom.[5] Fre ne želi samo da svira tuđu muziku, već da, kako sam kaže, navede klavir da priča i peva[6] zbog čega ga neki kritičari nazivaju pesnikom među pijanistima[7]. Godine 2008. francuski reditelj Bruno Monsežon snimio je dokumentarni film o Davidu Freu Sing, Swing & Think koji je najpre emitovan na TV mreži ARTE +7 da bi kasnije bio objavljen i na DVD-ju.

Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]

Još kao dete Fre je dobijao nagrade za svoja izvođenja. U Tarbu je od tamošnjeg Konzervatorijuma 1995. dobio zlatnu medalju za klavir, teoriju muzike i kamernu muziku. Iste godine je dobio nagradu za mlade talente Provanse. Fre je dobio još mnoga priznanja među kojima su nemačka nagrada Eho Klasik za instrumentalistu godine, nagradu za izvanredne zasluge na Hamamacu takmičenju u Japanu, i Otkriće godine od ADAMI-ja. Na Međunarodnom muzičkom takmičenju u Montrealu 2004. godine dobio je drugi Gran pri i nagradu za najbolju interpretaciju jednog kanadskog muzičkog dela.[8]

Diskografija[uredi | uredi izvor]

  • David Fray Plays Schubert & Liszt, ATMA Classique, 2006.
  • David Fray plays Bach & Boulez, Virgin Classics, 2007.
  • Edition Klavier-Festival Ruhr: David Fray, 2007.
  • Bach & Boulez, Virgin Classics, 2008.
  • J.S. Bach: Keyboard Concertos BWV 1052, 1055, 1056, 1058, Virgin Classics, 2008.
  • Schubert: Moments musicaux; Impromptus, Erato / Virgin Classics, 2009.
  • Mozart: Piano Concertos Nos. 22 & 25, Erato / Virgin Classics, 2011.
  • Coffret Bach, EMI Classics, 2011.
  • Bach: Piano Concerto No. 5, BWV 1056, Warner Classics, 2012.
  • Bach: Partitas Nos. 2 & 6; Toccata BWV 911, Erato / Virgin Classics, 2012.
  • Schubert: Fantasie, Erato, 2015.
  • Chopin, Erato, 2017.
  • Bach: Concertos for 2, 3 & 4 Pianos, Erato, 2018.[9]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Sanderson, Blair. „Artist Biography”. AllMusic. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  2. ^ Tommasini, Anthony. „Focusing in on Dreams and Meditations”. The New York Times. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  3. ^ Imperato, Albert. „20 (PLUS) QUESTIONS WITH: Pianist David Fray”. Playbill. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  4. ^ Jones, Nicholas. „David Fray”. Bolero Artists. Arhivirano iz originala 04. 10. 2011. g. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  5. ^ „David Fray on Mocart”. Chicago Symphony Orchestra. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  6. ^ „David Fray on Chopin Piano Concerto No. 2”. Chicago Symphony Orchestra. Arhivirano iz originala 13. 01. 2019. g. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  7. ^ „The musical poetry of David Fray at Orchestra Hall”. Chicago Tribune. Pristupljeno 12. 1. 2019. 
  8. ^ „David Fray (Piano)”. Bach Cantatas. Pristupljeno 13. 1. 2019. 
  9. ^ „Discography”. AllMusic. Pristupljeno 12. 1. 2019. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Давид_Фре&oldid=26862913”