Dragoslav Petković
Dragoslav Petković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1900. |
| Datum smrti | 1968. |
| Mesto smrti | Beograd, Jugoslavija |
Dragoslav M. Petković (rođen 1900. godine, umro 1968. godine u Beogradu) bio je antikvar i knjižar koji je poslovao od 1927. godine do 1948. godine.[1]
Život[uredi | uredi izvor]
Dragoslav Petković je knjigovezački zanat učio posle Prvog svetskog rata u Državnoj štampariji i Zanatskoj školi u Beogradu. Nakon toga, završio je dvogodišnju večernju Trgovačku školu. Stručni ispit položio je 1921. godine, a zatim je napustio službu u Državnoj štampariji i pokušao da uči gimnaziju u Sarajevu u Vidovićevoj školi. Ubrzo se vratio u Beograd i zaposlio u Državnoj štampariji gde je upoznao Rada Mladenovića. [2]
Rad[uredi | uredi izvor]
Dragoslav Petković bio je čest posetilac beogradskih knjižara i zanimao se za njihov rad, a najviše se interesovao za antikvarnice koje su bile loše organizovane. Tokom svog radnog veka u Državnoj štampariji na Varoš-kapiji, Petković je često svraćao u antikvarnicu knjiga Svete Ljubisavljevića. Tu je kupio prve knjige koje je povezao. Iako ga je izlog mamio šarenilom, bio je nestručno sređen i pun petparačkih knjiga. S Radom Mladenovićem dolazi zbog toga na ideju da otvori antikvarnicu, a to se i ostvaruje nakon dve godine i 1927. godine počinje s radom Knjižara antikvarnica i knjigoveznica ,, Dositej Obradović'' koja se nalazila u Ulici kralja Milana 8. Petković u knjižaru donosi svoju biblioteku koja tako postaje osnov daljoj prodaji starih i retkih knjiga.
U knjižarskom poslovanju Dragoslav Petković se samostalno usavršavao. Proučavao je bibliografije područja i koristio je iskustvo poznavalaca knjiga koji su dolazili u radnju, kao što su: Pavle Popović, Vojislav M. Jovanović, Radoslav Perović, Georgije Mihailović i drugi. Za svoje usavršavanje je iskoristio razgovore o knjigama koji su vođeni u antikvarnici. Na primer, srpsku knjigu 18. veka upoznao je preko Georgija Mihailovića, a preko Perovića zabranjene i veoma retke knjige o političkom životu Srba u 19. veku. Ova saradnja Petkovića i posetilaca radnje bila je obostrano korisna: on je od njih učio, a oni su često mogli da kupe neku retku knjigu. Takođe je omogućio ljudima da se upoznaju s mnogim retkim i vrednim knjigama uz pomoć svojih dobro uređenih antikvarnih kataloga i kartoteka. Petkovićev najpoznatiji katolog je katalog iz 1923. godine u kom su popisane srpske knjige 19. veka. U katalogu iz 1939. popisani su časopisi, kalendari, almansi i školski izveštaji.
Dragoslav Petković je knjižar koji je imao svoj ex libris i to u tri veličine. Njegova antikvarnica je bila najbolja u Beogradu iz više razloga: bogat asortiman knjiga, dobar smeštaj i slobodan pristup knjizi.[2] U Petkovićevoj antikvarnici je takođe postojala i pozajmna biblioteka.[3]
Dragoslav Petković bio je najbolji knjižar-antikvar između dva svetska rata. [2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vuković, Milan. Mali knjižarski leksikon: bibliografsko-bibliofilsko-bibliotekarski priručnik. str. 662.
- ^ a b v Starčević, Velimir (2011). Staro srpsko knjižarstvo. Beograd: Službeni glasnik. str. 118—119, 164. ISBN 978-86-07-01122-3.
- ^ Durković-Drašković, Ljubimor (1979). Jugoslovensko knjižarstvo 1918-1941. Beograd: Narodna knjiga.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vuković, Milan. Mali knjižarski leksikon: bibliografsko-bibliofilsko-bibliotekarski priručnik. str. 662.