Zalaleve
| Zalaleve mađ. Zalalövő | |
|---|---|
 Ime naselja pisano rovaškim pismom | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Mađarska |
| Region | Zapadna prekodunavska regija |
| Županija | Zala |
| Srez | Zalaegerseg |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2015. | 3.027[1] |
| — gustina | 58 st./km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 46° 50′ 49″ S; 16° 35′ 27″ I / 46.84698° S; 16.59070° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 52,64 km2 |
  Zalaleve Zalaleve na karti Mađarske | |
| Poštanski broj | 8999 |
| Pozivni broj | (+36) 92 |
| Veb-sajt | |
| www.zalalovo.hu/ | |
Zalaleve (mađ. Zalalövő) grad je u zapadnoj Mađarskoj. Zalaleve je grad u okviru županije Zala, u oblasti brda Zala, na drevnom prelazu reke Zala. Naselje se nalazi u okrugu Zalaegerseg, na granici okruga Gečej i Eršeg, turizam je takođe razvijen.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Lokacija[uredi | uredi izvor]
Zalalovo je naselje uz reku Zalu u severozapadnom delu županije Zala. Sa juga i istoka graniči se sa Gečejem, a na severu i zapadu sa brdima Eršeg, koji se ne uzdižu do 300 metara nadmorske visine.
Strukturu naselja čine dva, klasterskih i dvostrukih naseobinskih delova. Njegov centar je jezgro koje se nalazi severno od Zale, koje je povezano sa naseljem Zalamindsent sa zapada i Zalapatakom sa istoka, od kojeg se na istoku nalazi Budafa. Okrug Porgolin se nalazi na južnoj strani reke Zala, odakle se, južnije, može doći do Nađfernekaga, zatim Irsapuste i na kraju Sičmajora. Istočno od Nađfernekaga je retko naseljen, netaknut Kišfernekag, do kojeg se može doći samo zemljanim putem. Ovi delovi grada već imaju višestruki raspored, odnosno predstavljaju male formacije izgrađene na vrhovima brda. U šumi Geče ima još više napuštenih naselja (kao što su Nađheđi, Baromajor, Kevespartimajor).
Tlo mu je uglavnom šljunak, na kome leži sloj peska izbrazdanog sa više slojeva gline, koji je prekriven žućkastom glinom. U najgornjem sloju zemljišta nalazi se tanak sloj smeđe šumske zemlje, koja ima mali sadržaj humusa.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Artefakti iz keltskog doba pokazuju prve znake naseljavanja, ali nema dokaza da je ovde osnovano trajno naselje. Istovremeno, nalazi pronađeni tokom iskopavanja na arheološkom području rimskog perioda ukazuju na starosedelačko stanovništvo pre Rimljana.
Za vreme Rimljana, Zalaleve je brzo postalo važno naselje na raskrsnici „Ćilibarskog puta” koji ovde prolazi i puta u dolini Zale koji prolazi duž reke Zale. Početkom 1. veka nove rimske legije su osnovale logor na severnoj obali reke Zale, pored kojeg je formirano seosko naselje. Car Hadrijan je 124. godine dodelio status grada naselju koje je dobilo ime Aelium Sala municipium (Aelium Salla municipium). To je označilo početak naglog razvoja naselja, o čemu svedoče kamene građevine koje se tu pojavljuju. Sredinom 2. veka, međutim, invazijska germanska plemena su uništile naselje.
U 4. veku, Sala je nakratko oživela, izgrađene su nove kamene građevine, uključujući i gostinsku kuću, ali je u 5. veku, nakon povlačenja rimskih legija, ponovo opustošila. Već duže vreme na mestu naselja, koje je ranije bilo od velikog značaja, nisu se pojavila ozbiljnija ljudska naselja. Arheološka istraživanja tragova rimskog naselja vršena su 1980-ih i 1990-ih godina. Značajan deo nalaza može se proučavati na reprezentativnoj izložbi muzeja Geče u Zalaegersegu.
Period nakon Prvog svetskog rata doneo je dalji razvoj naselja, kome su 1925. godine dodata sela Pustasentpeter, Zalamindsent i Zalapataka.[2] Godine 1927. dobila je novu parohijsku crkvu, 1929. novu državnu osnovnu školu, a 1937. goine bioskop.
Dve stotine civilnih žrtava u Drugom svetskom ratu uglavnom su činili delovi jevrejskog stanovništva Zalalove, koje su odvedene u koncentracioni logor. Područje je konačno oslobođeno od nacističke okupacije 29. marta 1945. godine.
Nakon promene režima, privreda Zalaleve je opala, a naselje je karakterisala visoka nezaposlenost sve do početka izgradnje železničke pruge koja je povezivala Zalaleve sa Rihodošom 1999. godine. 1. jula 2000. predsednik Republike Arpad Genc dodelio je Zalalovu titulu grada, a u decembru iste godine je počeo saobraćaj na staroj-novoj železničkoj pruzi. Od tada je naselje počelo da se razvija u velikim razmerama.
Godine 2011, smrću poslednjeg stanovnika, Pustasentpeter je postao depopulisan.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
U vreme popisa 2011. godine, nacionalna distribucija je bila sledeća: Mađari 96%, Romi 1,88%, Nemci 1,38%.
Verska distribucija je bila sledeća: 71,3% se izjasnilo kao rimokatolici, 3,2% kao reformisani, 1% kao evangelisti, a 5,79% kao nedenominacioni (18,36% se nije izjasnilo).[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Gazetteer of Hungary, 1st January 2015. Hungarian Central Statistical Office.
- ^ Zalalövő adatai a KSH online helységnévtárában
- ^ Területi adatok -Zala megye Központi Statisztikai Hivatal
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanični veb-sajt
- Mapa grada Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. oktobar 2007)
.svg)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
