Zora Bokšan Tanurdžić

Zora Bokšan Tanurdžić
Datum rođenja	(1930-10-02)2. oktobar 1930.
Mesto rođenja	Mol, Ada, Kraljevina Jugoslavija

Zora Bokšan, rođena Tanurdžić, (2. oktobar 1930) srpska je rediteljka, dramska pedagoškinja i spisateljica.

Biografija

Rođena je 2. oktobra 1930. godine u selu Mol, opština Ada, Kraljevina Jugoslavija. U Molu je završila tri razreda osnovne škole a četvrti razred u Novom Sadu. Iako u vrlo siromašnim prilikama za vreme okupacije, jer je njen otac kao srpski dobrovoljac i nosilac Karađorđeve zvezde morao da napusti službu i emigrira u Srbiju, uspela je da završi tri razreda srpske gimnazije, takođe u Novom Sadu. Školovanje je nastavila posle rata i maturirala 1948. godine. Zatim je završila Višu zubarsku školu u Novom Sadu i dve godine radila kao zubar. Od 1952. do 1957. godine završila je Pozorišnu akademiju Beogradskog univerziteta u klasi čuvenog reditelja i profesora dr Huga Klajna, a u Somborskom pozorištu diplomirala je sa ocenom 10 režijom pozorišne predstave „Kuća na uglu“.

Pozorišne režije

Od 1957. do 1964. godine radila je u Lutkarskom pozorištu u Novom Sadu kao reditelj i umetnički rukovodilac, gde je režirala više od dvadeset predstava. Režirala je još dvadesetak predstava u Somborskom, Novosadskom i Užičkom pozorištu. Na Festivalu Vojvođanskih pozorišta izvedene su dve predstave u njenoj režiji, "Kuća na uglu" (dr Branivoj Đorđević) i "Euridika" (Žan Anuj), koje su bile proglašene za najbolje predstave u Somborskom pozorištu. Na Pozorišnom festivalu Srbije izvedena je "Osma ofanziva", koja je bila proglašena za najbolju predstavu u Užičkom pozorištu. Posebno su bile zapažene i od pozorišnih kritičara pozitivno ocenjene režije predstava „Dnevnik Ane Frank“, “Vuk Bubalo“ i “Bastijen i Bastijena“, Mocartova opera sa lutkama. Muzičko scenska igra sa lutkama „Srećko među bubama“ ocenjena je kao najbolja predstava za četrdeset godina postojanja Lutkarskog pozorišta u Novom Sadu.

Dramsko-pedagoške aktivnosti

Dok je radila u Lutkarskom pozorištu u Novom Sadu, uporedo je od 1956. do 1958. godine bila honorarni profesor glume u Srednjoj pozorišnoj školi u Novom Sadu. Od 1964. do 1967. godine bila je nastavnik režije za lutkarska pozorišta na Fakultetu dramskih umetnosti Beogradskog univerziteta. U Domu pionira u Beogradu od 1966. do 1968. godine radila je kao spoljni saradnik, a zatim u stalnom radnom odnosu do 1990. godine. U njemu je osnovala i rukovodila Centrom za dramski rad, kasnije Dečji kulturni centar, dramsko- pedagošku instituciju sa programom podsticanja i razvijanja stvaralačkih sposobnosti dece, rada na govornoj kulturi i uvođenja u osnovne sadržaje dramskih umetnosti: glume, režije i dramaturgije. Istovremeno je pokrenula i vodila seminare za nastavnike osnovnih škola, koji su masovno posećivani iz cele Srbije. Pored toga, organizovala je godišnje smotre i takmičenja beogradskih osnovnih škola iz oblasti govorne kulture: tumačenja poezije i proze, improvizovanog govornog izražavanja kao oblika retorike i malih dramskih formi. Posle odlaska u penziju, kao spoljni saradnik, organizovala je Dramski studio Arlekino u Umetničkoj školi Centra za obrazovanje „Đuro Salaj“, sa programom negovanja stvaralačkih sposobnosti dece, kultivisanja govora i uvođenja u osnove dramske kulture.

Publicistička delatnost

Kao plod višegodišnjeg iskustva objavila je knjigu „Od igre do pozornice“, koja je preporučena od prosvetnih organa kao priručnik za dramsko-pedagoški rad u osnovnim školama, u kojoj je stručno razrađen sistem vežbi i igara dramsko-literarnog sadržaja za razvoj stvaralačkih sposobnosti, kultivisanje govora i uvođenje u kulturu dramskih umetnosti, kao i detaljno uputstvo za postavku dramskog teksta na školsku pozornicu. Priredila je izbor dramskih tekstova i objavila u knjizi “Bajke za pozorišnu igru“. U knjizi „Put do plave zvezde“ autorka je sakupila izuzetno maštovite, improvizovane odgovore dece (male besede) od 9 do 14 godina, kao odgovore na njene postavljene zadatke. Autor je i knjige „Male dramske bajke“ čija je vrednost u tome što doživljaj scenske igre dete emotivno snažnije angažuje i lakše uvodi u spoznaju mnoštva životnih istina. Posebno je bitno što bajke usklađeno vaspitavaju i kultivišu racionalne i emotivne potrebe deteta dajući mu putokaz ka smislu života. U nekim stručnim časopisima objavljeno je na desetine njenih stručnih napisa kao i saopštenja na raznim savetovanjima i simpozijumima iz oblasti rada na stvaraličkim sposobnostima deteta.

Ostale značajne delatnosti

Od 1967. do 1972. godine aktivno je sarađivala sa Radio Beogradom kao pisac scenarija i reditelj. Sa obrazovnim programom Radio školom, Dečjom redakcijom, sarađivala je kao dramaturg i reditelj emisija iz oblasti govorne kulture, istorije i muzike. Pisala je scenarija i režirala radio-filmove romansiranih biografija muzičara Feliksa Mendelsona, Petra Iliča Čajkovskog, Đakoma Pučinija, Hektora Berlioza, Modesta Petroviča Musorgskog, pisca Ivana Vasiljeviča Turgenjeva i operskog pevača Fjodora Ivanoviča Šaljapina. Radila je na radio adaptaciji nekoliko opera koje je i režirala. Režirala je veći broj radio drama. Za režiju radio drame „Hodnici“, koja je 1971. godine proglašena za najbolju radio režiju godine, dobila je nagradu Radio Beograda.