Ipođakon
Ipođakon ili podđakon je čin u hrišćanskoj crkvi koji je posredna veza između mlađeg (crkvenoslužitelji) i starijeg (sveštenoslužitelji) klira.[1]
U pravoslavlju[uredi | uredi izvor]
U Pravoslavnoj crkvi, ipođakon uglavnom služi sa episkopom tokom njegovih svetih službi, noseći pred sobom u ovim prilikama ripidu, dikir i trikir. Ipođakon takođe podvlači orlec, nosi peškir za pranje ruku, donosi Bogoslužbene knjige i pomaže sa oblačenjem između ostalog.
U savremenoj crkvi, ipođakon ne pripada najvišem sveštenstvu, iako su do 13. veka bili deo đakonata. Tada, posle reformi carigradskog patrijarha Manojla I zbog činjenice da su ipođakoni ograničili svoje dužnosti samo na đakona i postavili se u isti položaj sa đakonima, patrijarh je dejure lišio ipođakona stepena visokog sveštenstva, naredivši da se hirotesija ne vrši pred Velikim vhodom, već u centru hrama kao i niži sveštenici. Istovremeno, ipođakon se oblači u stihar i ima jedan od dodataka dostojanstva đakona – orar, koji se nosi ukršteno preko oba ramena i simbolizuje anđeoska krila.
Rukoproizvođeni ipođakon (ne neko ko je samo jednom blagosloven za službu) tokom Svete liturgije u oltaru rukuje sa svetim posudama i Svetim darovima i iz tog razloga bi trebao posle toga da ograniči bračnu komunikaciju sa suprugom.[2] Iz istog razloga, ipođakon ne može stupiti u venčanje nakon hirotesije.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Arhiereйskiй činovnik. Kniga 1. Čínъ, bыváemый na hїrotonі́ю ѵ҆podїákona
- ^ Ep. Grigoriй (Grabbe). „Kanonы pravoslavnoй cerkvi. Pravila karfagenskogo sobora Č. 1. Pravila 4 i 34: «…ipodiakonы, Svящennыm Taйnam prikasaющiesя, i diakonы, i presviterы, takže i episkopы, po svoйstvennomu každoй iz sih stepeneй pravilu, da vozderživaюtsя ot žen svoih…»”. azbyka.ru.
