Konvencija o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida
Konvencija o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida je međunarodni ugovor koji kriminalizuje genocid i obavezuje države potpisnice da sprovode njegovo sprečavanje.[1][2] Ona je prvi pravni akt koji genocid označava zločinom i prvi ugovor iz oblasti ljudskih prava jednoglasno usvojen od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija, 9. decembra 1948. godine. Konvencija je stupila na snagu 12. januara 1951. godine i ima 152 države potpisnice.
Konvencija je doneta pod utiskom Drugog svetskog rata, kako bi zločini poput Holokausta dobili adekvatnu pravnu definiciju. Termin genocid je 1944. godine prvi put upotrebio advokat poljsko-jevrejskog porekla Rafael Lemkin.
Genocid je ovom konvencijom definisan kao namerni napor da se jedna grupa potpuno ili delimično uništi na osnovu njene nacionalne, etničke, rasne ili verske pripadnosti. Državama je zabranjeno učešće u genocidu i obavezne su da sprovode zabranu, čak i kada to znači da ugrožavaju suverenitet. Definiciju iz konvencije su prihvatili Međunarodni krivični sud, kao i brojni nacionalni pravni sistemi i sudovi.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide” (PDF). United Nations.
- ^ „Konvencija o spriječavanju i kažnjavanju zločina genocida”.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
