Korisnik:Ivana75/pesak
Nikola Nika Stojić | |
|---|---|
| Puno ime | Nikola Nika Stojić |
| Mesto rođenja | Guča, Srbija |
| Mesto smrti | Guča, Srbija |
| Supruga | Stanislava |
| Deca | ćerka Radmila |
| Nagrade | Vukova nagrada |
Nikola Nika Stojić (Guča, 4. februar 1930 - Guča, 4. decembar 2020) bio je etnolog, vajar, dobitnik Vukove nagrade, kao i istaknuti pesnik i član Udruženja književnika Srbije. Rođen je u Guči, od oca Dragoljuba i majke Stanojle (rođ. Bugarčić). Studije srpskog jezika i književnosti završio je na Beogradskom univerzitetu.[1]
Kao mlad intelektualac, 1961. godine pokreće manifestaciju Dragačevski Sabor trubača u Guči.
Dobitnik je velikog broja društvenih priznanja, među kojima se posebno ističe Vukova nagrada.
Umro je 2020. godine u Guči.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Nika Stojić rođen je 4. februara 1930. godine u Guči, od oca Dragoljuba, i majke Stanojle (rođ. Bugarčić). [1]
Osnovnu školu završio je u rodnoj Guči, a Gimnaziju u Čačku, preživljavajući ratne strahote i nacističku okupaciju. Studije srpskog jezika i književnosti završio je na Beogradskom univerzitetu. [1]
Radni vek provodi u Guči kao profesor i direktor u Osnovnoj školi u Guči, te kao direktor Doma kulture u Guči. [1]
Pored književnosti bavio se sklupturom i vajanjem. Jedan je od osnivača Kulturno-prosvetne zajednice Dragačeva, Udruženja samoukih slikara i vajara Dragačeva i Ekološkog Društva Dragačeva. [2]
Bio je oženjen Stanislavom (rođ. Panajotović), profesorom biologije, sa kojom ima ćerku Radmilu.[1]
Književno delo[uredi | uredi izvor]
Objavio je četiri zbirke narodnog stvaralaštva Dragačeva i dobio Vukovu nagradu, zbirku grobljanskih zapisa Dragačevski Epitafi (1986), studiju Vuk i Dragačevo (sa Dragoljubom M. Pavlovićem, 1987), dve knjige leksikona Dragačevci u nauci i umetnosti (sa dr Brankom Kovačevićem i Radovanom M. Marinkovićem, 1993. i 1998), Dragačevske priče i predanja (2005) i više stručnih radova u časopisima.[3]
Objavio je jedanaest zbirki pesama: U prolazu, Biljezi smrti, Trubovanke, Mesto za novi krajputaš, Molitvenice, Zvončići, Pesme za decu (2001), Jelečkinje - barjačkinje, Pesme za decu (2002), Miholjski dani, Nove molitvenice, Krađorđuše, Lažni zec, Pesme za decu (2005).[3]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Zbirke pesama:
- U prolazu (1990)
- Biljezi smrti (1996)
- Trubovanke (1998)
- Mesto za novi krajputaš (1999)
- Molitvenice (2000)
- Zvončići (2001)
- Pesme za decu (2001)
- Jelečkinje - barjačkinje
- Pesme za decu (2002)
- Miholjski dani (2003)
- Nove molitvenice (2003)
- Krađorđuše (2004)
- Lažni zec
- Pesme za decu (2005)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „IN MEMORIAM PROF. NIKA – NIKOLA STOJIĆ” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-12-19.
- ^ „Preminuo Nikola Stojić, jedan od osnivača Sabora u Guči”.
- ^ a b Stojić, Nika-Nikola (2005). Lažni zec. Čačak: Grafika jureš. ISBN 86-83575-31-4.