Kočni padobran
Kočni padobran je padobran koji se koristi za drastično obaranje brzine pokretnog objekta sa ciljem da se objekat uspori ili da se omogući kontrola i stabilnost. Izumeo ga je Đovani Agusta 1911. godine.
Konstrukcija i karakteristike[uredi | uredi izvor]
Kočni padobran se više razvlači i ima značajno manju površinu od konvencionalnog padobrana, čime se postiže manji aerodinamički otpor. Ovo znači da kočni padobran ne može da uspori objekat kao konvencionalni padobran, ali može da obori brzinu na koju bi konvencionalni padobran raspao.[1]
Jednostavan dizajn kočnog padobrana omogućava njegovu laku primenu. Tamo gde bi konvencionalni padobran imao problem da se ne otvori, kočni padobran se naduvava lakše i pouzdanije čime se sigurnije stvara očekivani aerodinamički otpor.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Kočni padobran je prvi put iskoristio ruski izumitelj Gleb Koteljnikov iskorišćen 1912. Na putu kraj Carskog sela (danas deo Sankt Peterburga) Kotelnikov je uspešno demonstrirao efekat kočenja ubrzavajući automobil do maksimalne brzine, a onda je otvoren kočni padobran zakačen za zadnje sedište.[2]
U aviatici je kočni padobran prvi put korišćen 1937. godine na sovjetskom četvoromotornom avionu Tupoljev ANT-6 tokom polarne ekspedicije na Arktiku. Kočni padobran je omogućio avionu sigurno sletanje na zaleđenim površinama.[2]
Jedan od najranije proizvodnje vojnih aviona koji su koristili kočni padobran za smanjenje brzine pri sletanju i skraćenje sletnog puta je bio Arado Ar 234B izviđač-bombarder nemačkog Luftvafea.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Abbreviations and Acronyms”. Relive Apollo 11. NASA. Arhivirano iz originala 06. 06. 2011. g. Pristupljeno 01. 09. 2013.
- ^ a b Parachuting at the site Divo: The Russian Book of records and achievements (jezik: ruski)
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
