Manastir Drenovac
| Manastir Drenovac | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Osnivanje | 1719. |
| Osnivač | Atanasije Radošević |
| Mesto | Slatinski Drenovac |
| Država | Hrvatska |
Manastir Drenovac pripada Slavonskoj eparhiji Srpske pravoslavne crkve i predstavlja njeno sedište.[1]
Prošlost
Manastir se nalazi u Slatinskom Drenovcu (Slavonska Požega). Prvi hram na ovom mjestu podignut je 1758–62. godine, a obnovljen je 1887. godine. Ikonostas koji je krasio ovu svetinju izrađen je 1775. godine. Crkva je srušena na Božić 1942. godine, a ikonostas je odnijet u Zagreb prije rušenja i vraćen je u Pakrac tek 1985. godine.
Ova bogomolja i manastir imaju bogatu prošlost. Samo selo se pominje već davne 1292. godine. Rezolucijom Bečkog dvora manastir se ukida 6. marta 1775. godine, pa je drenovačka manastirska crkva pretvorena u parohijsku, a keltska zdanja u parohijski dom, navode u Srpskom privrednom društvu "Privrednik" iz Zagreba.[2] Nekada samo Drenovac, u popisu 1698. godine upisan je kao graničarsko naselje sa četiri domaćinstva pravoslavne vjere.
Srđa Vukičević, Đuro Marinković, Radosav Prodanović i Krstivoj Bošnjak čuvali su stražu na rijeci Ilovi, koja je bila tursko-austrijska granica.
U selu su orahovački kaluđeri 1719. na ruševinama stare crkve podigli novu crkvu Svetog Georgija i uz nju manastir. U toj manastirskoj crkvi je 1758. godine Vasilije Romanovič izradio ikonostas koji spada u red najboljih dostignuća pravoslavne ikonografije u Hrvatskoj i Slavoniji. I danas se sa ulaza mogu vidjeti prozori od ćelija u kojima su nekada spavali monasi. Pored crkve se takođe nalaze i katakombe u kojima su kosti monaha. Polovinom 18. vijeka Drenovac je već imao 25 srpskih kuća, a 1991. u selu je bilo oko 300 mještana, većinskog srpskog stanovištva, a danas ih je samo nekoliko desetina. Crkva je posjedovala tri zvona. Srednje i veliko su livena u Mariboru, a malo, ukradeno, zvono je vjerovatno bilo i najvrijednije, jer je 1765. godine liveno u Gracu. Ova tri zvona slovila su kao najbolja, jer su zajedno tvorila h-mol harmoniju. Da je istorija zvona duga govori i zapis da su preživjela oba svjetska rata zakopana u sjeniku. Crkva je 1942. rušena prema nalogu ustaša, a Romanovičev ikonostas pred crkvom iscijepan i spaljen. Treći put ih je spasio Hrvat J. P. 1991. godine.
Sadašnjost
Na mjestu gdje je nekada bio hram, sedamdesetih godina podignut je zvonik sa koga je otuđeno zvono, a ostale crkvenoumjetničke dragocjenosti su takođe uništene devedesetih godina. U dvorištu gdje je nekada bio Hram Rođenja Presvete Bogorodice danas se nalazi samo betonski krst i ostaci dotrajalog zvonika.[3]
Vidi još
Izvori
Spoljašnje veze
- [1]
- [2]
- [3]
- [4]
- [5] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. avgust 2019)
