Markovići iz Grušića
| Markovići | ||||||||||||
|
Markovići, porodica kneza Ilije Markovića, člana Praviteljstvujuščeg sovjeta za šabačku nahiju (od 1805) i predsednika Velikog (Vrhovnog) suda (od 1811), kneza šabačke nahije (1815) i člana narodne kancelarije u Beogradu, bili su do 1806. obor-knezovi pocerske knežine šabačke nahije.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Markovići su bili porodično knezovi pocerski u šabačkoj nahiji.
Knez Ilija Marković[uredi | uredi izvor]
Obor-knez pocerske knežine šabačke nahije Ilija Marković bio je član Praviteljstvujuščeg sovjeta za šabačku nahiju od 1805. i predsednika Velikog (Vrhovnog) suda (od 1811), kneza šabačke nahije (1815) i član narodne kancelarije u Beogradu, koji je kao član srpske delegacije proveo u Carigradu sedam godina, od 1820. do 1827.
Knez Ilija Marković u dogovoru sa vojvodom Jakovom Nenadovićem, u vreme turske ofanzive u zapadnoj Srbiji 1806, pre Mišarske bitke, u cilju usporavanja turskih snaga dogovarao se sa njima o saradnji mačvanskih i pocerskih knezova i kmetova. Kad je Karađorđe došao u zapadnu Srbiju krenuo je u Grušić gde kod kuće kneza Ilije Markovića održavao sastanak knezova i kmetova koji su započeli kolaboraciju sa bosanskim turskim snagama. U Grušiću je po Karađorđevom naređenju ubijeno nekoliko knezova i kmetova koji su sarađivali sa Turcima. Da bi spasao život knezu Iliji Markoviću, Cincar-Janko Popović je, u dogovoru sa vojvodom Jakovom Nenadovićem stigao u Grušić pre Karađorđa i na vreme sklonio kneza Iliju Markovića. Međutim, u uverenju da je knez Ilija Marković saradnik turskih vlasti, Karađorđe ga je u odsustvu razvlastio i na mesto vojvode pocerkse knežine šabačke nahije postavio dotadašnjeg pisara kneza Ilije, Miloša Stojićevića Pocerca. Kasnije knez Ilija zauzima odgovorne i visoke položaje u Srbiji, ali nije mogao da dobije natrag svoju knežinu. Pokušaj da povrati knežinu u dogovoru sa vojvodom Lukom Lazarevićem završio je neuspehom i Karađorđevom oštrom rakcijom.
Knez Ilija se 1815. vratio iz Austrije gde je izbegao 1813, i učestvovao je u Drugom srpskom ustanku. Knez Miloš postavio ga za kneza šabačke nahije 1815, posle član narodne kancelarije u Beogradu. Sedam godina boravio je u Carigradu kao član srpske deputacije koja je nasilno zadržana u Carigradu zbog grčkog ustanka od 1820. do 1827. [1]
Knez Ilija Marković imao je sina Đuku Markovića, pocerskog kapetana.
Kapetan Đuka Marković[uredi | uredi izvor]
Pocerski kapetan Đuka Marković, predsednik šabačkog okružnog suda, učestvovao je u Drugom srpskom ustanku u bici na Dublju.
Kapetan Đuka Marković imao je sinove Antonija, Uroša i Kostu (student Liceja 1850).
Uroš Đ. Marković (rođ. 1812)[uredi | uredi izvor]
Uroš Đ. Marković (rođ. 1812), činovnik, je sa sa ženom Jelenom (rođ. 1817) imao sina Iliju (rođ. 1851) i kćerke Nadeždu (rođ. 1853) i Saru (rođ. 1855).[2]
Ilija U. Marković (rođ. 1851)[uredi | uredi izvor]
Ilija U. Marković (rođ. 1851) je sin Uroša Đ. Markovića
Kapetan Antonije Đ. Marković[uredi | uredi izvor]
Pešadijski kapetan Antonije Marković, sin pocerskog kapetana Đuke Markovića i unuk kneza Ilije Markovića, bio je sreski načelnik sreza jadranskog u podrinskom okrugu.
Ima potomstva.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
- Spisak znamenitih ličnosti iz Prvog srpskog ustanka