Milan Simić
Milan Simić | |
|---|---|
 Milan Simić | |
| Datum rođenja | 17. mart 1827. |
| Mesto rođenja | Beograd |
| Datum smrti | 14. jul 1880. (53 god.) |
| Mesto smrti | Beograd |
| Roditelji | Aleksa Simić Katarina Simić |
Milan A. Simić (Beograd, 17. mart 1827 — Beograd, 14. jul 1880) bio je pravnik, upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu.
Rodio se u Beogradu u poznatoj znamenitoj porodici Simić. Roditelji su mu bili Aleksa Simić političar i Katarina. Nalazio se Milan 1848. godine u Parizu, gde je sa kolegama Srbima koji su studirali nemačke fakultete, napravio malu srpsku studentsku koloniju. Među njima jedino on nije bio državni pitomac.
Simić je 1858. godine dao ostavku na državnu službu. Otišao je u Rumuniju gde se duže vreme bavio trgovinom i bankarstvom, pre nego što je ponovo u državne poslove. Radio je izvesno vreme kao računoispitivač u Glavnoj kontroli. Veoma je zaslužan za otvaranje stalnog srpskog narodnog pozorišta u Beogradu. Sa Jovanom Boškovićem ušao je 1863. godine u literarni odsek, Odbora za otvaranje narodnog pozorišta u Beogradu.[1] Sve do 18. oktobra 1870. godine pozorištem (osnovanim 1868) je upravljao "Pozorišni odbor", sastavljen od 17 članova. Onda počinje postavljanje profesionalnih upravnika srpskog teatra. Zbog zasluga postavljan je dva puta, sa prekidom za upravnika Narodnog pozorišta. Sa mesta upravnika pozorišta, na koje je došao 11. decembra 1871. godine,[2] smenio ga je zbog odgovornosti za slab rad teatra, ministar Stojan Novaković, 22. oktobra 1875. godine. Premešten je tada na niži položaj, za pomoćnika upravnika Uprave fondova, gde je radio 1875-1877. godine. Od 1877. godine vid je naglo počeo da mu slabi, i pored preduzetog lečenja u Beču. Ponovo je postavljen za upravnika pozorišta[3] i na toj funkciji će ostati skoro do smrti, do 1. marta 1880. godine.
Umro je Simić pola godine kasnije u Beogradu.
Redovni je član Društva srpske slovesnosti od 3. I 1851. Kaznačej DSS 1856, 1857, 1858 (do 25. IX). Počasni je član Srpskog učenog društva naimenovan 29. VII 1864. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodna enciklopedija srpsko – hrvatsko – slovenačka, Beograd, 1924.4 (R. Odavić).
- V. Aleksijević: Savremenici i poslednici Dositeja Obradovića i Vuka Stef. Karadžića : bio-bibliografska građa. Rukopis se čuva u Odeljenju posebnih fondova Narodne biblioteke u Beogradu. Ρ 425/12 (V. Aleksijević).
- Teatron 89 (1994) 152.
- R. Ljušić: Licej.
- R. Jovanović i dr.: 125 godina Narodnog pozorišta u Beogradu. SANU 1994 (Galerija 77).
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
