Mitropolit cetinjski Sava
| Sava (Savatije) Kaluđerović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Očinići, Crna Gora |
| Mesto smrti | Cetinje, Crna Gora |
| mitropolit crnogorski | |
| Godine | (1694-1697) |
| Prethodnik | Visarion III Borilović |
| Naslednik | Danilo Šćepčević |
Sava (Savatije Kaluđerović; preminuo 1697) bio je skenderijsko-primorski mitropolit od 1694. do 1697. godine.[1]
Na položaj cetinjskog mitropolita/vladike umesto mitropolita Visariona III Borilovića, došao je Sava Kaluđerović (1692—1697). Sava je bio iz mesta Očinići, nadomak Cetinja i stupio je na položaj u teškom vremenu. Nakon prodora Skadarskog paše Sulejmana na Cetinje i razora cetinjskog manastira 1692. vladičanska stolica je bila upražnjena naredne dve godine.[2] Sava je stoga posvećen za vladiku s blagoslovom patrijarha srpskog Arsenija, [3] 27. novembra 1694. u Herceg Novom od strane bivšeg beogradskog mitropolita Simeona Ljubibratića, zahumskog mitropolita Savatija Ljubibratića i hercegovačkog Gerasima.[4] Na tom položaju zadržao se do 1697. godine, kada ga zamenjuje novoizabrani mitropolit Danilo Šćepčević, rodonačelnik vladičanske kuće Petrovići Njegoši. Stolovao je u manastiru Dobrska Ćelija gde je i pokopan. Pre izbora za mitropolita bio je iguman Cetinjskog manastira, a po smrti mitropolita Visariona je bio na čelu mitropolije, i do zvaničnog izora za mitropolita. Sulejman-paša Bušatlija je na Cetinju doživeo mletačko rušenje Cetinjskog manastira. Sudbina manastira je bila, sa Mlečanima, kao i manastira Tvrdoša. Lagumali su ga i podigli u vazduh, a to je i ranilo pašu. Ogorčeni Turci su potom cijeli manastir sravnili sa zemljom. Novi vladika je izabran tek 1694. godine u osobi igumana Save ili kasnijeg mitropolita Save Očinića.[5] Sava je išao u Skadar 1693, godine i paša ga je globio sa 250.000 pjastara. Sava Očinić je za vladiku posvećen u Novome gdje su pribjegli trojica vladika, koji su činili pripremu za tu posvetu. To su primijetili katolici i kongregacija propagande - inkvizicija i papski nuncije o tome predaje mletačkoj vladi memorijal. Smrću vladike Save u Crnoj Gori prestaje mletački uticaj.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vuković 1996, str. 430.
- ^ Stanojević 1975, str. 94.
- ^ Tomanović, Lazar (1899). G. Ruvarac i Montenegrina. Sremski Karlovci. str. 84.
- ^ Projekat Rastko Cetinje - Povijest
- ^ Tomanović, Lazar (1899). G. Ruvarac i Montenegrina. Sremski Karlovci. str. 79.
- ^ Tomanović, Lazar (1899). G. Ruvarac i Montenegrina. Sremski Karlovci. str. 82, 83, 85.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Evro, Unireks, Kalenić.
- Milović, Jevto M. (1956). Zbornik dokumenata iz istorije Crne Gore (1685—1782). Cetinje: Istoriski institut.
- Stanojević, Gligor (1975). „Crna Gora u XVII vijeku”. Istorija Crne Gore. knj. 3, sv. 1. Titograd: Redakcija za istoriju Crne Gore. str. 89—227.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
