Muslimansko osvajanje Magreba

Muslimansko osvajanje Magreba (arap. الفتح الاسلامي للمغرب) nastavilo je vek brzih muslimanskih osvajanja nakon smrti Muhameda 632. godine i zavladalo severnom vizantijskim teritorijom. U nizu od tri etape, osvajanje Magreba je započelo 647. i završilo se 709. godine kada je Vizantijsko carstvo izgubilo svoja poslednja preostala uporišta u korist tadašnjeg Omejadskog kalifata pod kalifom Al Validom Ibn Abdul Malikom.

Do 642. godine, pod kalifom Omarom, arapske muslimanske snage su preuzele kontrolu nad Mesopotamijom (638. n.e.), Sirijom (641. ne), Egiptom (642. n.e.) i izvršile invaziju na Jermeniju (642. ne), sve teritorije koje su prethodno bile podeljene između zaraćenih vizantijskih i Sasanidske imperije, i završavali su osvajanje Persijskog carstva porazom persijske vojske u bici kod Nahavanda. U ovom trenutku su prvi put pokrenute arapske vojne ekspedicije u severnoafričke regione zapadno od Egipta, koje su se nastavile godinama i podstakle širenje islama.

Godine 644. u Medini, Omara je nasledio Osman, tokom čije dvanaestogodišnje vladavine će Jermenija, Kipar i ceo današnji Iran biti dodati rastućem Rašidunskom kalifatu. Pošto su Avganistan i Severna Afrika bili mete velikih invazija i muslimanskih morskih napada u rasponu od Rodosa do južnih obala Iberijskog poluostrva, vizantijska mornarica je poražena u istočnom Mediteranu.

Otpor[uredi | uredi izvor]

Iako je to područje bilo pod kontrolom kalifata, još je bilo nekih delova stanovništva koji su se odupirali širenju islama. Berberski narod je smatran inferiornim i prisiljen je da pređe na islam i pridruži se arapskoj vojsci, primajući manje plate nego što bi Arap imao. Ovo je dovelo do velikog nezadovoljstva i na kraju smrti arapskog guvernera Magreba, Jezida ibn Abi Muslima od strane jednog od njegovih telohranitelja nakon što im je naredio da istetoviraju njegovo ime na rukama kako bi označili njegovo vlasništvo.^[1]

Još jedna pobuna je bila podstaknuta porobljavanjem Berbera. To se dogodilo u južnom Maroku 739. godine i trajalo je do 740. Međutim, ova pobuna će biti ugušena od strane arapske ekspedicije, koja je pri tom zaplenila i zarobljenike i zlato.^[2]

Jedna od ujedinjujućih snaga ovih pobuna bila su učenja arapskih haridžitskih misionara koji su radili kao trgovci. Bili su u stanju da pretvore neke delove u svoj način razmišljanja i to je obezbedilo „ujedinjujuću disciplinu i revolucionarni žar koji je pokretao pobunu Berbera od 739.“ do 743. godine.^[3]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Stapleton, Timothy J. (2013-10-21). A Military History of Africa [3 volumes] (na jeziku: engleski). ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-39570-3.
^ Stapleton, Timothy J. (2013). A military history of Africa. Santa Barbara, California. ISBN 978-0-313-39569-7. OCLC 842307495.
^ Rogerson, Barnaby (2017). In search of ancient North Africa : a history in six lives. Don McCullin. London. ISBN 1-909961-54-X. OCLC 990025474.

[1] Stapleton, Timothy J. (2013-10-21). A Military History of Africa [3 volumes] (na jeziku: engleski). ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-39570-3.

[2] Stapleton, Timothy J. (2013). A military history of Africa. Santa Barbara, California. ISBN 978-0-313-39569-7. OCLC 842307495.

[3] Rogerson, Barnaby (2017). In search of ancient North Africa : a history in six lives. Don McCullin. London. ISBN 1-909961-54-X. OCLC 990025474.

[1]

[2]

[3]