Nacionalno vijeće Austrije

Nacionalno vijeće
*Nationalrat*
Nacionalno vijeće ; Nationalrat
26. zakonodavni period
Vrsta
Osnivanje	10. novembar 1920.
Vrsta	Donji dom Austrijski parlament
Predvodništvo
Predsjednik federalnog vijeća	Volfgang Sobotka, (ÖVP) ; od 18. decembar 2017.
Drugi predsjednik federalnog vijeća	Doris Bures, (SPÖ) ; od 9. novembar 2017.
Treći predsjesnik federalnog vijeća	Aneliye Kicmular, (FPÖ) ; od 18. decembar 2017.
Sastav
Broj poslanika	183
Političke; grupe	Vlada II (97) ÖVP (71); ZELENI (26); Opozicija (71) SPÖ (40); FPÖ (30); NEOS (15); Nezavisni (1);
Izbori
Izborni sistem	Proporcionalna zastupljenost
Poslednji izbori	29. septembar 2019.
Sledeći izbori	Do 2024.
Mesto održavanja sednica
	Redoute krilo ; Hofburg, Beč
Veb-sajt
	parlament.gv.at

Nacionalni savet (njem. Nationalrat) jedna je od dva doma austrijskog parlamenta i često se naziva donji dom. Ustav daje Nacionalnom vijeću puno više ovlasti nego Savezno vijeće.

Odgovornosti[uredi | uredi izvor]

Nacionalno vijeće je mesto gde je koncentrisana savezna zakonodavna vlast Austrije; da bi zakon postao federalni zakon, mora proći kroz ovaj dom. Prijedlozi zakona koje donosi Nacionalno vijeće se šalju Federalnom vijeće radi potvrde. Ako Federalno vijeće odobri zakon ili jednostavno ne uradi ništa osam sedmica, zakon je prošao. Ako Federalno vijeće stavi veto na zakon, Nacionalno vijeće još uvek može da ga pretvori u zakon tako što će ga u suštini samo ponovo doneti; Rezolucije Nacionalnog vijeća kojom se odbacuje prigovor Federalnog vijeća samo mora zadovoljiti veći kvorum od redovnog rješenja. Drugim riječima, Federalno vijeće nema nikakvu stvarnu moć da spriječi usvajanje zakona, jer ga Nacionalni savjet može trivijalno prevazići. Postoje tri izuzetka od ovog pravila: ^[1]

Ustavni zakoni ili propisi koji ograničavaju nadležnosti federalnih država
Zakoni koji se odnose na prava samog Federalnog vijeća
Ugovori koji se odnose na nadležnost federalnih država.

Odobrenje Nacionalnog vijeća je takođe neophodno za većinu ovlašćenja Federalne skupštine. Na primjer, prijedlozi za raspisivanje referenduma sa ciljem da predsjednik bude smijenjen od strane biračkog tijela i prijedlozi za proglašenje rata trebaju imati dvotrećinsku podršku u Nacionalnom vijeću. Prijedlozi za opoziv predsjednika također mogu biti iz Federalnog vijeća. ^[2]

Izbori[uredi | uredi izvor]

183 člana Nacionalnog vijeća biraju se nacionalnim narodnim izborima na mandat od pet godina; svaki Austrijanac šesnaest godina ili stariji na dan održavanja izbora ima pravo na jedan glas. Izbori u Nacionalnom vijeću su opšti izbori. Sistem glasanja ima za cilj proporcionalnu zastupljenost na stranačkim listama i koristi djelimično otvorene liste:

U svrhu izbora za Nacionalo vijeće, devet država Austrije predstavljaju regionalne izborne okruge. Devet regionalnih izbornih jedinica podijeljeno je na ukupno 43 lokalne izborne jedinice. Političke partije podnose odvojeno rangirane liste kandidata za svaki distrikt, regionalni ili lokalni, u kojem su odlučili da se kandiduju. Oni takođe dostavljaju listu na federalnom nivou.
Glasovi koji se prvo se broje u njihovim lokalnim izbornim jedinicama. Pošto ima 43 lokalna okruga i 183 mesta za popunjavanje, većina lokalnih okruga su višečlane oblasti. Broj mandata dodeljenih svakom lokalnom okrugu zasniva se isključivo na populaciji izbornog okruga, kao što je utvrđeno najnovijim popisom; pravila za podjelu i raspodjelu su dovoljno jednostavna da spriječe da džerimandering postane problem. Broj glasova potrebnih za osvajanje jednog mjesta je jednostavno broj glasova podijeljen sa brojem mjesta dodijeljenih određenom distriktu. ^{[traži se izvor]} Na primer, ako je 150.000 glasača glasalo u lokalnom okrugu sa pet sedišta, potrebno je 30.000 glasova da bi se osvojilo jedno mesto. Ako je jedna stranka postigla 61.000 glasova od 150.000 glasova, ona ima pravo na dva mjesta, koja će preuzeti prva dva kandidata na lokalnoj listi stranke. Pošto bi 60.000 glasova bilo dovoljno za osvajanje dva mandata, 1000 glasova ostaje nedodjeljeno u ovom prvom krugu.
Svaki glas koje se ne računa na lokalnom nivou rješava se na regionalnom nivou, pod uslovom da je stranka za koju je dat glas dobila najmanje četiri posto ukupnog broja glasova u regionu. ^{[traži se izvor]} Sistem je analogan onome korišćenom na nivou distrikta; broj mandata dodeljenih regionalnom okrugu je jednostavno broj mesta dodeljenih jednoj od njenih konstitutivnih lokalnih okruga, alo nije popunjen tokom prvog kruga brojanja.
Bilo koji glas koji se ne obračunava na regionalnom nivou ili se rješava na federalnom nivou, pod uslovom da je stranka kojoj je dat glas dobila najmanje četiri posto od ukupnog broja glasova. D'Ontova metoda se koristi za dodjelu preostalih mjesta za Nacionalni savjet.

Pored glasanja za partijsku listu, birači mogu dati prednost jednom pojedinačnom kandidatu. Kandidat koji dobije dovoljno ličnih glasova mogu dobiti bolji rang na listi svoje stranaka u okrugu; birači tako imaju određeni stepen uticaja na to koji pojedini pojedinac dobija određeno mesto. Međutim, nije moguće istovremeno glasati za stranku A i vršiti uticaj na rangiranje kandidata na stranačkoj listi stranke B.

Posebnosti[uredi | uredi izvor]

Austrijski federalni ustav defiše Austriju kao polupredsjedničku demokratiju: na čelu izvršne grane vlasti je predsjednik, ali je i on odgovoran Nacionalnom vijeću. U praksi, međutim, skoro sav svakodnevni rad vlade je prepušten kancelaru i kabinetu, koji zavise od povjerenja Nacionalnog vijeća. Predsednik ima teoretsko pravo da imenuje bilo koga da služi u Nacionalnom vijeću da rade ministari ili kancelar. Međutim, pravo Nacionalnog vijeća da otpusti ministra ili cijelu vladu čini gotovo nemogućim da predsjednici imenuju vladu u cijelosti po vlastitom izboru ili da je zadrže na vlasti protiv volje Nacionalnog vijeća. Dok predsjednik ima teoretsku ovlaštenja za raspuštanje neprijateljskog Nacionalnog vijeća, ustavna konvencija sprječava da se ova moć iskoristi.

Austrija u skladu s tim funkcioniše kao parlamentarna demokracija: za sve namjere i svrhe, kabinet je podložan odobrenju od strane Nacionalnog vijeća i on je odgovoran za njega, a predsjednik ima više ceremonijalnu ulogu.

Razlika između austrijske ustavne teorije i austrijske političke prakse je da Ustav definiše predsjednika Nacionalnog savjeta kao drugog najvišeg javnog službenika u Austriji, podređenog samo samom predsjedniku. Praktično, predsjednik Nacionalnog vijeća je predstavnik prilično umjerenog značaja: ima manje moći od predsjednika znači i manju moć od kancelara ili čak većine federalnih ministara. Predsednik Nacionalnog vijeća tako služi uglavnom kao moderator parlamentarne debate.

Poslednji izbori[uredi | uredi izvor]

Politička stranka		Glasova	%	Mjesta	+/–

	Austrijska narodna stranka (OVP)	1,586,106	31.5	62	+15
	Socijaldemokratska partija Austrije (SPO)	1,351,918	26.9	52	0
	Stranka slobode Austrije (FPO)	1,310,614	26.0	51	+11
	NEOS - Nova Austrija (NEOS)	264,317	5.3	10	+1
	Piter Pilz (PILZ)	220,088	4.4	8	Novi

	Zeleni - Zelena alternativa (ZELENI)	189,467	3.8	0	–24
	Moj glas se broji! (G! LT)	47,808	0.9	0	Novi
	Komunistička partija Austrije plus (KPO +)	39,074	0.8	0	0
	Bijeli (VEISE)	9,081	0.2	0	Novi
	Slobodna lista Austrija (FLO)	8,845	0.2	0	Novi
	Novi pokret za budućnost (NBZ)	2,723	0.1	0	Novi
	Beskućnici u politici (ODP)	757	0.0	0	Novi
	Socijalistička ljevica (SLP)	705	0.0	0	0
	Stranka za napuštanje EU (EUAUS)	681	0.0	0	0
	Hrišćanska stranka Austrije (CPO)	424	0.0	0	0
	Muška partija (M)	220	0.0	0	0
Nevažeći/prazni glasovi		50,520	-	-	-
Ukupno		5,083,348	100	183	0
Registrovani birači/odaziv		6,400,998	79.4	-	-
Izvor: Ministarstvo unutrašnjih poslova Austrije Arhivirano 2017-10-15 na sajtu Archive.today (djelimično prebrojavanje glasačkih listića)

Trenutni sastav Nacionalnog saveta[uredi | uredi izvor]

Politička stranka		Članovi
	OVP	61
	SPO	52
	FPO	51
	NEOS	10
	PILC	7
	Nezavisni	2
Ukupno		183

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Politika Austrije

Izvori[uredi | uredi izvor]

^ „The Responsibilities of the Federal Council – The Federal Council's Right of Objection”. Website of the Austrian Parliament. Arhivirano iz originala 05. 07. 2015. g. Pristupljeno 4. 10. 2010.
^ „Federal Assembly - Responsibilities and Legal Principles”. parlament.gv.at. Arhivirano iz originala 24. 3. 2009. g. Pristupljeno 18. 5. 2010.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Zvanični veb-sajt (jezik: engleski)
Izborni statut Nacionalnog saveta, službena pravila i propisi (jezik: nemački)

[resp-1] „The Responsibilities of the Federal Council – The Federal Council's Right of Objection”. Website of the Austrian Parliament. Arhivirano iz originala 05. 07. 2015. g. Pristupljeno 4. 10. 2010.

[2] „Federal Assembly - Responsibilities and Legal Principles”. parlament.gv.at. Arhivirano iz originala 24. 3. 2009. g. Pristupljeno 18. 5. 2010.

[1]

[2]

Normativna kontrola
Međunarodne	VIAF 2
Državne	Nemačka Izrael Sjedinjene Države Češka
Ostale	Enciklopedija Britanika 2