Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva
| Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva | |
|---|---|
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| MKB-10 | Q16.1 |
| MKB-9-CM | 744.3 |
| DiseasesDB | 34576 |
Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva (lat. Agenesia, atresia et strictura meatus acustici externi) jedna je od urođenih anamalija spoljašnjeg uva koja se karakteriše izostankom stvaranja kanala.[1] U ovoj anomaliji spoljašnji ušni kanal je nerazvijen i slepo se zatvara. Anomalija može biti izolovana ili udružena sa anomalijama ušne školjke i srednjeg uva. Začepljenost ili suženje ušnog kanala može da se odnosi samo na njegov hrskavični deo i tada se hirurškim putem sa uspehom uklanja a sluh poboljšava.[2][3]
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Nedostatak i suženje spoljašnjeg kanala uva prvi put je opisao u zapadnoj medicini Paulus of Aegina u sedmom veku nove ere, koji je preporučio jednostavan rez za otvaranje atrezije kanala.
Mnogo godina kasnije, lekari su koristili specijalnu sondu za održavanje kanala prohodnim nakon zasecanja tkiva u predelu atrezije.
Prvu operaciju za korekciju atrezije spoljašnjeg slušnog kanala izveo je 1882. godine Kejselbah. Na žalost, operacija je izazvala kod deteta paralizu živca lica.
Godine 1914. godine, izvedena ja serija od osoma operacija. Od osam operisanih pacijenata, pet je imalo subjektivno poboljšanje sluha posle operacije.
Početkom 20. veka, tehnike za korekciju atrezija spoljašnjeg kanala zasnivala se na otvaranju antrum i aditusa uva i oblaganju šupljine režnjem kože. U ovim operacijama je atretička koštana ploča ostala netaknuta, ali rezultati nisu uvek bili zadovoljavajući.
U poslednjih 50 godina, zahvaljujući usavršenim radiološkim i audiologškim metodam dijagnostike i poboljšanju hirurške tehnologije, kao što su operativni mikroskopom za praćenje nerava, postignuti su dobri hirurški rezultati, pre svega zahvaljujući pravilnom odabiru pacijenata za hirurško lečenje.
Budućnost medicinskih i hirurških intervencija kod pacijenata sa anomalijama uva je sve bolja jer hirurzi u svoja rad uključuju nove pristupe, kao što su npr. operacije uz pomoć računara, sa ciljm da se poveća stopa uspešnosti i umanji morbiditet.[4]
Embriologija[uredi | uredi izvor]
Razvoj spoljašnjeg uva počinje na početku drugog meseca fetalnog života, kada se u najproksimalnijem delu pojavljuju prve škržne brazde - male krvžice (lat. coliculi auriculares), od kojih se tri nalaze na mandibularnom, a tri na hiodinom luku. One rastu nejednakom brzinom, neke ostaju gotovo nepromenjene, kao npr. one iz kojih se razvijaju tragus, antitragus, i lobulus ušne školjke, a druge rastu u debljinu i širinu, stvarajući nabore ušne školjke. Spoljašnji deo mekog tkiva ušnog hodnik počinje da se formira od 26 do 28 nedelja, iz epitelnih ćelija iz prve škržne pukotine koja postepeno počinje da se kanalizuje. Tokom šestog meseca razvoja, srednji koštani deo se stvara kondenzacijom mezenhima u slepoočnoj kosti. Tokom proceza kanalizacije mastoidni deo se odvaja od donje vilice i raste pozadi i naniže. Nerv lica „putuje” zajedno sa rastom posteroinferiornog dela mastoidne kosti, što dovodi do konačnog razvoja nerva koji nastaje u srednjem uvu i mastoidnoj kosti, i potom napušta bazu lobanje inferiorno u odnosu na spoljašnji ušni kanal.[5]
Zbog nedovoljnog rasta ili nepravilnog i nepotpunog srastanja pojedinih pomenutih kvržica mogu nastati razni deformiteti spoljašnjeg uva, među kojima je i nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva.[6]
Epidemiologija[uredi | uredi izvor]
- Morbiditet i mortalitet
Učestalost malformacija uva npr. prema jednoj studiji sprovedenoj u Njujorku od 1952—1962. godine učestalost je bila 1 slučaj na 5.800 porođaja.[7] U jednoj godini ove studije, učestalost nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva bila je 1 slućaj na 8.000 porođaja.
Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva retko se javlja kod osoba sa normalnom ušnom školjkom. Dok je učestalost veća ako se ova anaomalija javlja istovremeno sa mikrotijom i iznosi 1 slučaj na 10.000-20.000 živorođenih.
Jednostrani oblik nedostatak, začepljenosti i suženje spoljašnjeg kanala veća je 3-6 puta veća u odnsosu na bilateralnu atreziju. Anomalija je češća na desnom nego na levom uvu. U porodičnoj istoriji blesti kod najbližih srodnika nedostatak, začepljenosti i suženje spoljašnjeg kanala zabeležen je u 14% pacijenata.
- Starosne razlike
Kada se atrezija ušnog kanala javlja u okruženju normalnog uva, prosečna starost pacijenata u kojoj je dijagnostikovana je 2,5 godina. Međutim, kada se atrezija kanala javlja sa nenormalnim razvojem uva, prosečna starost pacijenata u kojoj je dijagnostikovana je 3,5 godina.
- Polne razlike
Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva javlja se češće kod muškaraca nego kod žena.
Etiopatogeneza[uredi | uredi izvor]
Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva je najverovatnije dominantno nasledna bolest ljudskog uva koja je često praćena i poremećajima razvoja spoljašnjeg ušnog kanala. Ove anomalije mogu da prate poremećaji sluha bilo da se radi o provodnom gubitku sluha zbog atrezihe slušnog kanala, ili se u 11-47% radi o pacijenatima sa gubitku sluha u pogođenom uvu.
Tačan uzrok nastanka ovih anomalija, nije poznat. U literaturi se navode pored naslednih poremećaja, i:
- infekcija tokom trudnoće,
- intrauterine traume,
- mala porošajna težina,
- trovanja tokom trudnoće,
- vaskulrani incidenti u fetalnom razvoju,
- loše prezentacija ploda tokom trudnoće,
- udružene anomalije uva, glave i drugih organa.
Nedostatak, začepljenost i suženje spoljašnjeg kanala uva, može biti udružen sa mikrotijom (takođe jednom od anaomalija spoljašnjeg uva), ili sa drugim genetskim defektima koji se često dovode u vezu sa nekoliko kraniofacijalnih anomalija.
Klinička slika[uredi | uredi izvor]
Deca sa jednostranim nedostatkom, začepljenošću i suženjem spoljašnjeg kanala uva obično imaju normalan govor i razvoj jezika. Sluh i učenje može biti ometen u bučnim sredinama, kao što su grupne diskusije ili velika predavanja i lokalizacije zvuka u igri kada je dete napolju.
Klinička slika bolesti je retka kod odrasle osoba, i obično se karakteriše gubitka sluha, i atrezijom ušnog kanala na fizičkom pregledu uva.
Kod pojedinih pacijenata u kliničkoj slici mogu biti prisutni simptomi vrtoglavice, bola, groznice i drenaža sekreta iz uva, što može da ukaže na holesteatom ili infekciju ušnog kanala.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Bumber Ž, Katić V, Nikšić-Ivančić M, Pegan B, Petric V, Šprem N (2004) Otorinolaringologija. Zagreb. Naklada Ljevak
- ^ Lassus C: Another technique for the reduction of the earlobe. Aesth Plast Surg6:43, 1982
- ^ Jahrsdoerfer, R.A., et al., Grading system for the selection of patients with congenital aural atresia. Am J Otol, 1992;13:6-12.
- ^ Schuknecht, H.F., Congenital aural atresia. Laryngoscope, 1989;99:908-17.
- ^ Moore, K.L., The developing human: clinically oriented embryology. Persaud 7th ed ed2003: Saunders.
- ^ De la Cruz A, Linthicum FH Jr, Luxford WM. Congenital atresia of the external auditory canal. Laryngoscope. 1985 Apr. 95(4):421-7.
- ^ Jahrsdoerfer, RA. Congenital Atresia of the Ear. Laryngoscope. 1978. 88(9 pt. 3 Suppl 13):1-48. [Full Text].
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Lambert PR. Major congenital ear malformations: surgical management and results. Ann Otol Rhinol Laryngol. 1988 Nov-Dec. 97(6 Pt 1):641-9.
- Jahrsdoerfer RA, Yeakley JW, Aguilar EA, et al. Grading system for the selection of patients with congenital aural atresia. Am J Otol. 1992 Jan. 13(1):6-12.
- Teufert KB, De la Cruz A. Advances in congenital aural atresia surgery: effects on outcome. Otolaryngol Head Neck Surg. 2004. 131(3):263-70.
- Wetmore RF, Muntz HR, McGill TJ. Congenital malformations of the ear. Pediatric Otolaryngology Principles and Practice Pathways. 2000. 235-52.
- Glasscock ME 3rd, Schwaber MK, Nissen AJ, Jackson CG. Management of congenital ear malformations. Ann Otol Rhinol Laryngol. 1983 Sep-Oct. 92(5 Pt 1):504-9.
- Evans AK, Kazahaya K. Canal atresia: "surgery or implantable hearing devices? The expert's question is revisited". Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2007 Mar. 71(3):367-74.
- Yellon RF. Congenital external auditory canal stenosis and partial atretic plate. Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2009 Nov. 73(11):1545-9.
- Caughey RJ, Jahrsdoerfer RA, Kesser BW. Congenital cholesteatoma in a case of congenital aural atresia. Otol Neurotol. 2006 Oct. 27(7):934-6.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
