Niko Pucić
Niko Pucić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 5. februar 1820. |
| Mesto rođenja | Dubrovnik |
| Datum smrti | 13. april 1883. (63 god.) |
| Mesto smrti | Dubrovnik |
Nikola (Niko) Pucić (ital. Nicola Pozza), nadimak Veliki (Dubrovnik, 5. februar 1820 — Dubrovnik, 13. april 1883), bio je srpski književnik i političar iz dubrovačke plemićke porodice Pucić. Njegov brat je bio čuveni književnik i političar Medo Pucić.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Bio je prvi urednik srbokatoličkog novinskog lista Dubrovnik i jedan od osnivača novinskog lista Slovinac,[1] kao i mnogi drugi dubrovački Srbi katolici. Bio je najbolji prijatelj Valtazara Bogišića.[2]
Bavio se računima svoje porodice. Kao i njegov brat Medo, i Niko se zanimao za politiku. Na Banskoj konferenciji 1861. godine se zalagao sa ujedinjenje Dalmacije sa Hrvatskom i Slavonijom.[3] Bio je poslat od strane dalmatinskog i hrvatskog parlamenta kao izaslanik na dvor cara Franca Jozefa, gdje je pokušao da ubijedi dvor kako se dvije kraljevine moraju ujediniti.
Od 1867. do 1869. je bio zamjenik predsjednika Dalmatinskog sabora. Kasnije se povukao iz politike. Nikola Tolja u svojoj disertaciji Književno značenje dubrovačkog časopisa „Srđ” (1902-1908) daje spisak Srba katolika među koje je ubrojan i Niko Pucić.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Srpska društva u Dubrovniku”. Rastko.rs.
- ^ Luković, Miloš D. (1. 1. 2009). Bogišićev Zakonik: priprema i jezičko oblikovanje: Bogišić's Code: The process of Preparing and Linguistic Shaping. Balkanološki institut SANU.
- ^ „Pucić, Niko”. Enciklopedija.hr.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
