Nil Popov
| Nil Aleksandrovič Popov | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 9. april 1833. |
| Mesto rođenja | Bežeck, Ruska Imperija |
| Datum smrti | 3. januar 1892. (58 god.) |
| Mesto smrti | Moskva, Ruska Imperija |
| Obrazovanje | Moskovski državni univerzitet Lomonosov |
Nil Aleksandrovič Popov (9. april 1833, Bežeck, Tverska gubernija – 3. januar 1892, Moskva) bio je ruski istoričar, slavista i arhivista koji se pretežno bavio istorijom Južnih Slovena i posebno srpskom istorijom 19. veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Školovao se u Tveru i Moskvi a za svoje rane radove, koji su se odnosili na različite teme ruske istorije, dobio je niz priznanja naučne javnosti. Nakon 1860-ih godina koje provodi u putovanjima po Nemačkoj, Austrougarskoj, Srbiji, Rumuniji i Turskoj kod njega se javlja interesovanja za južnoslovensku istoriju.
U daljem radu pretežno se koncetrisao na različite teme iz srpske istorije 19. veka. Koristio je veliku količinu do tada istoriografski još neupotrebljene građe, što njegovim radovima daje poseban značaj. Nastojao je da srpsku istoriju razmatra u skladu sa evropskim političkim dešavanjima, što je takođe bila jedna od novina u istoriografiji o Srbima. Iako veliki poznavalac srpskog unutrašnjeg razvoja i međunarodnih odnosa, njegovu objektivnost neretko su dovodila u pitanje slavenofilska i panslavistička shvatanja čiji je zagovornik bio.
Pomogao je svojom preporukom arhimandritu Savi Kosanoviću, da u jesen 1872. godine skupi dovoljno poklona i priloga u Rusiji, za opremanje nove sarajevske Bogorodičine crkve.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Zastava", Novi Sad 1883. godine
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Srbija i Rusija: od Kočine krajine do Sv. Andrejevske skupštine, Tomovi 1-2
- Srbija posle pariskog mira: Knj. 1. Sveto-Andrejevska skupština. 1858-1859
