Pavle Orosije
Pavle Orosije (375/385 – oko 420.)[1][2][3] je bio hrišćanski sveštenik, istoričar i teolog, i učenik Avgustin Hiponskog.
Moguće je da je rođen u Brakari Avgusti (danas Braga, Portugalija), tadašnjoj prestonici rimske provincije Galecije, koja bi njegovom smrću bila prestonica Kraljevine Sueba. Iako postoje neka pitanja u vezi sa njegovom biografijom, kao što je njegov tačan datum rođenja, poznato je da je bio ličnost od velikog prestiža sa kulturološke tačke gledišta, jer je imao kontakt sa najvećim ličnostima svog vremena kao što su Avgustin Hiponski i Jeronim Stridonski. Da bi se sastao sa njima, Orosije je putovao u gradove na južnoj obali Sredozemnog mora, kao što su Hipon, Aleksandrija i Jerusalim.
Ova putovanja su odredila njegov život i intelektualni učinak. Orosije nije samo razgovarao o teološkim pitanjima sa Avgustinom; sarađivao je sa njim i na knjizi Grad Božiji.[5] Pored toga, 415. godine izabran je da otputuje u Palestinu kako bi razmenio informacije sa drugim intelektualcima. Na istom putovanju mogao je da učestvuje i na Crkvenom saboru u Jerusalimu i poveren mu je prenos moštiju Svetog Stefana. Datum njegove smrti je takođe nejasan, svakako da nije bio pre 418. godine, kada je završio jednu od svojih knjiga, niti kasnije od 423. godine.[6]
Napisao je ukupno tri knjige, od kojih je najznačajnija njegova Sedam knjiga istorije protiv pagana, koja se smatra jednom od knjiga sa najvećim uticajem na istoriografiju u periodu između antike. i srednjeg veka, kao i da je to jedna od najvažnijih hispanskih knjiga svih vremena. Deo njenog značaja proizilazi i iz činjenice da autor pokazuje svoju istoriografsku metodologiju. Knjiga je istorijska naracija koja se fokusira na paganske narode od najranijih vremena pa sve do vremena kada je Orosije bio živ.[7]
Orosije je bio veoma uticajna ličnost, kako za širenje istorijskih činjenica (Istorija protiv pagana je bila jedan od glavnih izvora informacija o antici koji je korišćen sve do renesanse) tako i za racionalizaciju proučavanja istorije (njegova metodologija je u velikoj meri uticala na kasnije istoričare)[4][5].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ David Rohrbacher, "Orosius," in The Historians of Late Antiquity (Routledge, 2002), pp. 135–137. Rohrbacher bases the date of birth on Augustine's description of Orosius as a "young priest" and a "son by age" in the period 414–418, which would place his age at 30 or younger. Rohrbacher further speculates (p. 137) that Orosius may have died in a shipwreck while attempting to return to Hispania after visiting Palestine and Africa since nothing is heard of him after 418, which is also the likely date of completion of his last book.
- ^ Buisseret, David (2007). The Oxford companion to world exploration. Oxford University Press. str. 112. ISBN 978-0-19-514922-7.
- ^ Zecchini, G. (2003). „Latin Historiography: Jerome, Orosius and the Western Chronicles”. Greek and Roman Historiography in Late Antiquity: 317—345. ISBN 9789047400189. doi:10.1163/9789047400189_011.
- ^ Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…”, p. 81.
- ^ Torres Rodríguez, Casimiro, “Paulo Orosio…”, p. 82.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
