Planinarsko skijaški klub Kopaonik

Planinarsko skijaški klub „Kopaonik“ Beograd

Pun naziv	Planinarsko skijaški klub „Kopaonik“ Beograd
Nadimci	PSK Kopaonik
Sportovi	planinarenje, skijanje, alpinizam, orijentiring, biciklizam, visokogorstvo
Osnovano	3. jun 1971.
Sjedište	Beograd
Rukovodstvo	Stevan Šegrt
Veb-sajt	www.psd-kopaonik.org.rs

Planinarsko-skijaški klub Kopaonik Beograd je sportska dobrovoljna nedobitna organizacija osnovana na neodređeno vreme radi obavljanja amaterskih sportskih aktivnosti i delatnosti u oblasti planinarstva, skijanja i orijentiringa. PSK Kopaonik je član Planinarskog saveza Beograda i Planinarskog saveza Srbije.

Istorijat

Društvo je formirano 3. juna 1971. godine, kada je i održana osnivačka skupština. Tom prilikom su izabrani Izvršni odbor (25 članova) i Nadzorni odbor (3 člana).

Za predsednika Društva je izabran Veco Radičević, za potpredsednika Slavko Čukić, za sekretara Jugoslav Maksimović, za tehničkog sekretara Veljko Rakić i za blagajnika Mato Šošica. Za rukovodioce pojedinih sekcija imenovani su: Radoslav Andrić (planinarska sekcija), Pero Todorović (smučarska sekcija) i Ratko Kovačević (sekcija za propagandu). Za članove disciplinske komisije imenovani su Mile Čaraveša, Ratko Pelekčić i Jelena Jovanović, a za članove komisije za objekte Milivoje Pavličić, Milan Janjić, Tonko Kekez i Šećibija Junuz.

„Društvo je osnovano na inicijativu grupe starešina - smučara iz Komande 1. armije, koja je na Kopaoniku imala smučarski poligon za obuku pitomaca vojnih škola i vojnika izviđača KoV-a. Tadašnji komandant general-pukovnik Mirko Jovanović, cenio je i voleo Kopaonik i među prvima je sagledao njegov značaj za razvoj skijaškog i planinarskog sporta i rekreacije. To je znatno olakšalo i podstaklo osnivanje Društva. Za smeštaj skijaša na Kopaoniku, u to vreme, korišćena su dva objekta u kasarni - „Karaman” i „Pahuljica” sa oko 50 ležaja, što je nekoliko godina zadovoljavalo potrebe Društva. Veliki broj dece i omladine prolazio je kroz škole skijanja i pripreme za takmičenja. Takmičari (deca i omladinci) su dve zime na obuku i pripreme odlazili na Jahorinu, uz angažovanje trenera iz Bosne i Hercegovine. Višegodišnji rad i obuka omogućili su ekipama Društva učešće na mnogim takmičenjima, kao što su: Balkanski šampionat, prvenstvo Srbije, prvenstvo Beograda, memorijalni kup „Veljko Vlahović”, takmičenja na Kopaoniku, Durmitoru i Brezovici. Ekipa Društva bila je dve godine uzastopno prvak Srbije u smučanju. Članovi Društva bili su reprezentativci Srbije. Sve do devedesetih godina ekipe Društva su na svakom takmičenju osvajale makar po jednu medalju. Najuspešniji takmičari (osvojili po 20-30 medalja) bili su: Darko Čukić, Saša Popović, Ksenija Ilić i Nataša Todorović. Na kupu veterana na Jahorini 1980. godine naš član je osvojio zlatnu medalju”. (iz sećanja Pere Todorovića).

Omasovljenje Društva zahtevalo je i veći smeštajni prostor. Sa druge strane, Vojna ustanova „Dedinje” iz Beograda je, u skladu sa razvojem turističko-rekreativnih kapaciteta, svoje objekte (koje je koristilo Društvo) prekvalifikovala u turističke objekte. Iz tih razloga, Izvršni odbor Društva je aprila 1976. godine doneo odluku o izgradnji planinarskog doma - sredstvima zajma, kojeg bi dali članovi Društva, prijatelji i sponzori. Odziv članova Društva I sponzora (JNA i radnih organizacija) bio je zadovoljavajući. Preko 40 članova i 11 sponzora dali su do 1980. godine oko 850.000 dinara, koliko je tada iznosila predračunska vrednost objekta. Planinarski dom je izgrađen tokom 1985. i 1986. godine u neposrednoj blizini Turističkog centra Kopaonik, na lokaciji Marina voda na 1.720 m nadmorske visine. U završnoj fazi izgradnje dopunska sredstva za dovršetak doma dao je Planinarski savez Beograda.

U domu nije bila predviđena išrana korisnika, da se dom ne bi tretirao kao turistički objekat, što bi znatno uvećalo finansijske obaveze Društva. Za ishranu su korisnici doma usmeravani na VU „Dedinje” u kasarni. Sve do pred kraj 1995. godine, dom je imao samo čajnu kuhinju. Krajem 1995. godine na domu je dograđena kuhinja, koja obezbeđuje ishranu za svoje korisnike.

Značajne planinarske aktivnosti odvijale su se u Planinarskoj sekciji Vojne akademije u Beogradu u periodu od 1974. do 1978. godine (formirana kao ogranak Društva), a čiji je predsednik bio pitomac Vlastimir Marjanović. Sekcija je brojala oko 150 članova. Izvela je veći broj planinarskih akcija i učestvovala na više orijentacionih takmičenja. Značajno oživljavanje planinarskih aktivnosti u Društvu započeo je Jovan Đokić nakon svog dolaska na službu u Beograd.

Ponovno osnivanje planinarske sekcije izvršeno je na sastanku Društva 12. maja 1988. godine. Sastanak je vodio predsednik Društva Nikola Antić. Od 23 prisutna člana u Predsedništvo sekcije izabrani su: Jovan Đokić, Radeka Đuro, Predrag Delibašić, Nadica Đorđević Stojkov i Đuro Orekovac. U periodu od 1988. do 1991. godine, planinarska sekcija je imala oko 30 članova i realizovala je po jednu akciju mesečno. Ponovnim dolaskom Vlastimira Marjanovića u Društvo 1994. godine započelo je intenzivno oživljavanje planinarstva. Prvi zajednički izlet Jovana Đokića i Vlastimira Marjanovića održan je 4. jula 1994. godine od Bukulje preko Venčaca do Topole. Punu podršku i pomoć u tom periodu Društvo je dobilo od planinarskih društava „Josif Pančić”, „Pobeda” i „Železničar” iz Beograda i Vojne gimnazije na čelu sa profesorom Aleksandrom Apićem.

U 1995. godini Društvo je izvelo oko 20 akcija, samostalno i sa drugim planinarskim društvima. Te godine u Društvo dolaze novi vodiči Ljubisav Stojanović, Ranko Kovačević i Tomislav Maksimović, a kasnije i drugi. U maju 1996. godine markirano je nekoliko staza na Kopaoniku. Od 7 do 9. juna, povodom 25. godišnjice rada Društva, organizovana je Republička planinarska akcija, na kojoj je bilo 270 učesnika. Za dva dana planinari su prešli stazu od 45 kilometara (sadašnja planinarska transverzala „Josif Pančić”). Tom prilikom izvršena je i jedna od prvih promocija programa Išrane iz prirode. Od jedne akcije mesečno, preko dve, pa četiri mesečno, danas, posle 15 godina, Društvo izvodi od tri do deset akcija sedmično. Društvo danas ima 21 vodiča sa licencom Vodičke službe Planinarskog saveza Srbije.

Začeci orijentacionog sporta u Društvu vezuju se za postojanje planinarske sekcije u Vojnoj akademiji. U tom periodu veći broj pitomaca upoznaje ovaj sport (prelazak zadate staze, na kojoj se uz pomoć specijalne karte i kompasa, pronalaze i overavaju kontrolne tačke) i učestvuje na noćnom takmičenju na Avali, memorijalu Homoljskih partizana, Zimskom prvenstvu Srbije na Kopaoniku 1977. godine, na Kupu DMB-a u Košutnjaku po IOF-u (ekipa u sastavu V. Marjanović, A. Jovanović i G. Dikić osvaja 1. mesto). Društvo postaje član Jugoslovenskog orijentacionog saveza od njegovog osnivanja 1996. godine. Od tada se stalno uvećava broj takmičara u orijentiringu, da bi 2009. godine Društvo imalo 44 registrovana takmičara, a takmičar Milovan Milić postaje vicešampion države i reprezentativac. Svakog proleća, održava se za nove članove, Početna škola orijentacije. Takođe, već pet godina Društvo je organizator dvodnevnog orijentiring takmičenja «Kup PSD Kopaonik» na terenima Srebrnog jezera, Velikog Gradišta i Golubca. U jesen 1995. godine Upravni odbor Društva donosi odluku o osnivanju Sekcije za ishranu iz prirode, koja nekoliko godina kasnije dobija ime Sremuš, a promenom Statuta Društva postaje jedna od delatnosti Društva. Koncept „Sremuš“ veoma uspešno autorski razvija Radenko Lazić, koji je i inicijator osnivanja, tako da danas (posle 15 godina postojanja i preko 27.000 učesnika na akcijama, od čega skoro 20.000 učenika) ovaj koncept podmlađuje članstvo dovođenjem školske omladine. Pokret vode ljudi koji su višedecenijskim ličnim učenjem, još pre pristupanja konceptu, postali kvalitetni poznavaoci problematike išrane iz prirode, željni da se kao takvi okupe na jednom mestu i odatle sprovode program, kome već odavno pripadaju. Njih 35 (1 instruktor, 17 vodiča i 17asistenata) na predlog autora koncepta i po odluci UO PSS čine nultu generaciju i ponosni su na odobrenje Zavoda za unapređenje obrazovanja i vaspitanja Beograd (već četiri godine uzastopno) da aktivnost Išrane iz prirode bude svrstana u red programa za stručno usavršavanje zaposlenih u obrazovanju. Po tom osnovu obuku je (u tri generacije) prošlo 205 profesora beogradskih osnovnih i srednjih škola, od kojih je 170 dobilo zvanje „Asistent išrane iz prirode“. Ovim je podmlađivanje i omasovljavanje članstva - obezbeđeno, što je u narednom periodu i jedan od ciljeva koncepta (trenutno je oko 50 beogradskih škola uključeno u aktivnosti Sremuša).

Lokacija

Klub je pravni sledbenik Planinarsko-smučarskog društva Kopaonik Beograd. Skraćeni naziv udruženja je: PSK "Kopaonik" Beograd. Sedište Kluba je u prostorijama MZ Terazije, Terazije 45 u Beogradu, opština Stari Grad.

Aktivnosti kluba

Planinarski klub Kopaonik svake nedelje organizuje najmanje po jednu planinarsku akciju za svoje članove. Organizuju se lokalne akcije sa ciljem da se upoznaju brda i planine u Beogradu i okolini, ali se članovi kluba vode i na republičke i međunarodne akcije gde planinare i upoznaju prirodu zajedno sa članovima drugih planinarskih klubova iz zemlje i inostranstva. Za svaku planinarsku akciju bude određen vođa akcije kome se članovi mogu obratiti za sve informacije.

Svake godine u junu meseca, PSD Kopaonik organizuje Susret planinara na Kopaoniku koji okuplja više od 200 učesnika, mahom iz Srbije ali i iz susednih zemalja: Republike Makedonije i Bugarske. Manifestacija obuhvata obilazak sledećih vrhova: SPD Kopaonik (1720mnv), Jaram (1788mnv), Lisičije stene (1686mnv), Đurkovo brdo (1631mnv), Samokovska reka, Markova stena (1721 mnv), Konaci. Dužina cele ture je 12 kilometara.