Последња оаза
| Poslednja oaza | |
|---|---|
 Filmski poster | |
| Izvorni naslov | Poslednja oaza |
| Žanr | dokumentarni film |
| Režija | Petar Lalović |
| Scenario | Petar Lalović |
| Producent | Milan Žmukić Milenko Stanković Petar Živadinović |
| Muzika | Baronijan Vartkes |
| Snimatelj | Petar Lalović |
| Montaža | Jelena Đokić |
| Producentska kuća | Centar film Beograd JRT |
| Godina | 1983. |
| Trajanje | 100 minuta |
| Zemlja | SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
| IMDb veza | |
Poslednja oaza je jugoslovenski dokumentarni film iz 1983. godine. Scenario, kameru, tekst i režiju je uradio Petar Lalović.[1][2]
Radnja[uredi | uredi izvor]
Kada se u proleće jata ptica vraćaju s dalekog juga, preleću urbane prostore koje stvara čovek, da se nepogrešivo, bez kompasa i geografske karte, nađu izvan domašaja civilizacije.
Ovo je film koji na dokumentarno-umetnički način predstavlja jedan od retkih pejzaža netaknute prirode koji je smešten između Dunava i Drave u Jugoslaviji.
Uloge[uredi | uredi izvor]
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Zoran Radmilović | kao narator |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Poslednja oaza PORT.rs Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. april 2015), Pristupljeno 17. 1. 2016.
- ^ „Poslednja oaza”. RTS. Pristupljeno 24. 4. 2020.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Poslednja oaza na sajtu IMDb (jezik: engleski)