Slika

Slika je pojedinačno umetničko delo koje je slobodno ili je povezano sa arhitekturom ali i slikarstvo kao likovna disciplina koja se razlikuje u svome shvatanju (apstraktna, figurativna i monumentalna) a po sadržaju (figuralna, portretna, žanrovska, pejzaž, mrtva priroda, mitološka, crkvena i svetska), po funkciji (slobodna i primenjena), po materijalu i tehnici (zidna u koju spada; mozaika, stakloslikarstvo, slikanje okačenih slika, slikanje na dasci, platnu, minijature, freska, (slikanje al seko) uljano slikarstvo, tempera, gvaš, pastel, akvarel, i slično.

Tehnika i stilovi[uredi | uredi izvor]

Za vreme svoje istorije slikanje je beležilo nekoliko značajnih formi i tipičnih tehnika. Tehnike koje su karakteristične za crtanje i crtež su osnov za oslikavanje osim najjnovijih avangardnih formi. Freska je dosezala svoj vrhunac u kasnom srednjem veku i početkom renesanse jeste slikarska aplikacija na suvu ili vlažnu podlogu zidnog maltera. Slikanje temperom se sastoji od slikanja praškom u boji koje se meša sa žumancetom od jaja i njegovom aplikacijom na pripremljenu površinu koja se obično sastoji iz drvenog panela koji je prekrivan platnom. Smatra se da je slikarstvo u ulju koje je potisnulo temperu, razvijeno od strane braće Huberta i Jan van Ajka u flamanskom slikarstvu. Najverovatnije je i ova tehnika bila otkrivena mnogo ranije. Glazurisanje, enkaustika (metoda oslikavanja pomoću voska), gvaš, grisaile (slikanje sivom bojom na sivu pozadinu), i akvarel spadaju u dalje vrste tehnike slikarstva. Upotreba akrilnih boja se u poslednje vreme jako raširilo i postalo je popularno.

Knjižno slikarstvo[uredi | uredi izvor]

Ovo je uopšteni naziv za ceo red rukom oslikanih i opremljenih posebnih svitaka i uvezanih knjiga (kodeksa) koji se sastoje od velikih inicijala, krajeva knjige i međutekstualnog prostora ispunjenih ornamentalnim prikazima biljnog i životinjskog porekla i ilustrovanim karakterima slikara koji je gotovio knjižno slikarstvo od 11. veka koji je nazinan iluminatorom za razliku od pisara teksta knjige koji je nazivan skriptorom ili rubrikatorom i koji je pisao tekstove u knjizi. U knjižnom slikartvu je bila u upotrebi slikarska tehnika kistom i bojom u prahu koje su bile pomešene sa nekim lepkom ili spojnim sredstvom od jaja (tempera od jaja). U upotrebi su bili i ornamenti i slike koje su se koristile perom i boja koja je dobivena iz gareži. Važan deo slike bila je i pozadina koja je bila pozlaćena kao i pozlaćena slova i delovi ilustracije koje se dobijalo lepljenjem folija na slecijalno pripremljenu pozadinu koja se lepila na ovu pozadinu sa gladilicom koja je bila napravljena od kosti.