Slovenačke železnice
Slovenačke železnice (sloven. Slovenske železnice, SŽ) nastale su raspadom Jugoslavije od ljubljanske podružnice Jugoslovenskih železnica 1991. godine.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Slovenija je dobila železnicu četrdesetih godina 19. veka kao provincija Austrougarske, kada su austrijske železnice izgradile prugu prema pristaništu Trstu. Grad Celje je bio povezan železnicom već 1846. godine, Ljubljana 1849. godine, a do Trsta je pruga stigla 1857. godine. Pre početka Prvog svetskog rata izgrađen je veliki broj železničkih linija, a nakon rata izgrađena je samo pruga prema Kopru 1976. godine. Zvanični nastanak slovenačkih železnica je 2. jun 1846. godine, kada je otvorena pruga Grac (Graz) - Celje.
Godine 2006, Slovenija je imala 1.228,7 km železničke pruge (330,4 km dvokolosečno, 898,2 km jednokolosečno). 503,5 km pruge je elektrifikovano (za bivše države SFRJ nekarakterističnim) naponom 3kv jednosmerne struje. Ovaj sistem je nasleđen od italijanskih železnica, koje su između 2 svetska rata počele elektrificaju svih magistralnih pruga ovim standardom. Nakon 2. sv. rata, Jugoslovenske železnice su nasledile elektrifikaciju na deonici Sežana-Pivka-Rijeka, kao i sedamnaest lokomotiva klase E626, koje su u jugoslovenskoj službi nosile najpre oznaku E61, pa onda 361 pre povlačenja. Ostala električna vučna vozila su za vreme Jugoslavije nabavljana iz Italije (klasa E62/362, poznata i kao Meh i klasa 342, poznata po nadimku Moped), Francuske (klasa 363, poznata po nadimku "Brižita") i Poljske (elektromotorni vozovi klase 311, koji su svoj nadimak Gomulka dobili po tadašnjem predsedniku Poljske). Na prugama se nalaze 129 železničkih stanica.
Maksimalna brzina postignuta na slovenačkim prugama je 208,2 km/h. Taj rekord drži italijanski voz velike brzine Pendolino serije 310.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Hronološki pregled Slovenačkih železnica Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. jun 2007)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
