Sofija Evdokija Laskaris
 | Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: Kod referenciranja knjiga, koristiti Harvard stil citiranja. |
| Sofija Evdokija Laskaris | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1210, 1212 |
| Datum smrti | 1247, 1253 |
| Porodica | |
| Supružnik | Anso de Kajo, Fridrih II, vojvoda Austrije |
| Potomstvo | Evdokija de Kajo |
| Roditelji | Teodor I Laskaris Ana Anđelina Komnina |
Evdokija Laskaris je bila nikejska princeza – ćerka nikejskog cara Teodora I Laskarisa i vizantijske princeze Ane Anđel.
Evdokija je bila sestra ugarske kraljice Marije Laskaris i carice Irine Laskaris od Nikeje.
Godine 1222. Evdokija je bila verena za latinskog cara Roberta Kurtenea. Brak je trebalo da učvrsti nedugo pre toga sklopljen mir između dva carstva, ali su planovi njenog oca propali zbog snažnog protivljenja vaseljenskog patrijarha. Nadalje, nakon smrti cara Teodora I Laskarisa u avgustu iste godine, planirani brak između princeze Evdokije i cara Roberta više nije bio na dnevnom redu, a zbog politike novog nikejskog cara Jovana III Duke Vataca, koji je napustio pro- Latinsku politika svog prethodnika i prognao braću pokojnog cara, takođe pristalice zbližavanja sa Latinima. Potonji su se sklonili u Carigrad, odakle su, uz latinsku vojnu pomoć, bezuspešno pokušali da svrgnu sa prestola cara Jovana III Duku Vataca, ali je jedini rezultat bio to što je Nikeja izgubila kontrolu nad skoro celom severozapadnom Malom Azijom. U mirovnim pregovorima sa Latinima car Jovan III Duka Vatac je ponovo ponudio ruku svoje svastike latinskom caru. Ovoga puta, međutim, odobrenje nije došlo od cara Roberta Kurtenea, a neki su kao razlog naveli njegovu snažnu zaljubljenost u damu u Carigradu, čiji je otac ubijen u Hadrijanopolju.[1]
Godine 1226. princeza Evdokija se verila za austrijskog vojvodu Fridriha II Babenberga – sina vizantijske princeze Teodore Anđel i vojvode Leopolda VI Babenberga. Brak je dogovoren uz pomoć Evdokijine sestre – ugarske kraljice Marije Laskaris, u čijem dvoru je princeza Evdokija neko vreme boravila. Međutim, veridba između Evdokije i vojvode Fridriha II prekinuta je 1229. godine.[2]
Godine 1230., uz pomoć svoje sestre, nikejske carice Irine Laskaris, supruge cara Jovana III Duke Vataca, princeza Evdokija Laskaris se udala za Ansa de Kaja, koji je postao namesnik Latinskog carstva 1237. godine. Nikejska opsada Curuluma 1247. godine, kada je Anso poverio upravljanje tvrđavom Evdokiji, računajući da se car Jovan III neće usuditi da juriša na grad koji je branila njegova svastika. Međutim, Nikejci su zauzeli grad i princeza Evdokija, koja je bila zarobljena, poslata je nazad u Carigrad.[3]
Princeza Evdokija je umrla verovatno pre 1253. godine, kada datira dozvola za brak koju je papa Inoćentije IV izdao Ansu (Anselmu) de Kaju i Mariji Anđel.
Verovatno je da je princeza Evdokija Laskaris bila majka jedne od Ansoovih slavnih ćerki, koja se takođe zvala Evdokija de Kajo.
Porodica[uredi | uredi izvor]
- Anso de Kajo, sin barona. Godine 1273. bio je u službi kralja Karla I Anžujskog, kao namesnik Albanije.
- Evdokija de Kajo (†1275), ćerka barona. Supruga Dreuk de Beaumonta (†1276/77), Seržan od Saint-Ženevjv, maršal Sicilije.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Saint-Guillain, Guillaume. Allegiances in the Eastern Mediterranean after 1204. Routledge, 2016. ISBN 9781317119135– 108.
- Cawley, Charles. Byzantium 1057 – 1204. – Medieval Lands. Foundation for Medieval Genealogy