Tehnička škola „Mileva Marić-Ajnštajn” Novi Sad
| Tehnička škola Mileva Marić-Ajnštajn | |
|---|---|
| Za one koji znaju kuda idu | |
 | |
| Tip | državna |
| Moto | Za one koji znaju kuda idu |
| Lokacija | Novi Sad |
| Država |  Srbija |
| Br. učenika | oko 2.000 |
| Br. str. osoblja | preko 200 |
| Br. smerova | 29 |
| Veb-sajt | mmaricajnstajn |
Tehnička škola „Mileva Marić-Ajnštajn“ je srednja škola koja se nalazi u Novom Sadu.
Sa 87 odeljenja i oko 2000 učenika spada u najsloženije i najveće, a po mnogima i najorganizovanije srednje škole u Srbiji. Obrazuje kadrove iz četiri oblasti privrede: građevinarstva i geodezije, tekstilstva, šumarstva i obrade drveta i grafičarstva. Nastava se odvija u dva objekta, u Ulici Gagarinovoj 1 i u Ulici Braće Ribnikar 40 sa oko 12500 m2 zatvorenog prostora. Pored kabineta i radionica struke koje se izučavaju u oba objekta imaju informatički kabinet, biblioteku sa ukupno oko 40 000 knjiga, klub i svečanu salu.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Na zahtev Udruženje Srba zanatlija iz Novog Sada Ministarstvu prosvete tadašnje Austrougarske, zanatska škola počinje sa radom u jesen 1883. godine. To je bio prvi oblik stručnog obrazovanja na ovim prostorima. Škola je bila trogodišnja i u nju su se mogli upisati učenici koji su završili četiri godine osnovne škole i najkasnije do dvanaeste godine. Svako pre podne, osim nedelje, učenici su provodili šest sati na praksi, posle podne se odvijala teorijska nastava u školi četiri časa dnevno.
Zanatska škola nastavlja sa radom i posle Prvog svetskog rata, sa nešto izmenjenim planom i programom. Između dva svetska rata u Novom Sadu još postoje i ženska zanatsko – trgovačka škola i večernja zanatska škola. Posle Prvog svetskog rata Ministarstvo trgovine i industrije donosi odluku o otvaranju srednjih tehničkih škola u novoosnovanoj državi. Prema ukazu Ministarstva iz 1920. godine „Srednja tehnička škola ima zadatak da teorijski i praktično obrazuje valjane i samostalne pomoćnike inženjera i arhitekata, da sprema samostalne rukovaoce manjih industrijsko – tehničko – građevinskih preduzeća, kao i da sprema činovničko osoblje u tehničkim biroima i industrijskim preduzećima.“ Novosadska Srednja tehnička škola sa građevinskim odsekom počinje sa radom u jesen 1929. godine. Škola je smeštena u zgradu nekadašnjeg „Ubogog doma“ – doma za stare i siromašne o kojima je brinuo grad. Prve školske godine nastava se odvijala u samo dve prostorije koje su adaptirane u učionice sa velikim prozorima. Treća prostorija novoosnovane škole bila je zbornica. Prvi predavači u školi bili su inženjeri, stalno zaposleni u građevinskoj direkciji dunavske Banovine koji su honorarno držali nastavu. Te prve školske godine upisano je 37 učenika u prvi razred. Škola je bila četvorogodišnja sa opštim i stručnim predmetima. Na kraju svake godine učenici su imali ferijalnu praksu 2–3 nedelje u zavisnosti od razreda. Na kraju četvrtog razreda polagao se maturski ispit, crtao maturski rad i branio pred komisijom od 6 članova i „predsednikom ispitnog odbora“ koji je bio izaslanik ministarstva trgovine i industrije. Već narednih godina broj učenika se povećava, pa se i zgrada škole proširuje. Grade se još dve učionice, posebna crtaonica, biblioteka, radionica za praksu. Interesantno je da su deo novoizgrađenih prostorija izgradili sami učenici, uz stručnu pomoć profesora, tokom letnjeg raspusta u okviru prakse. Od 1936. godine počinje sa radom i mašinski odsek srednje tehničke škole. Za potrebe dva odseka dograđeno je novo krilo zgrade sa učionicama. Tokom Drugog svetskog rata Novi Sad i Bačka nalaze se pod okupacijom Mađarske vojske. Nastava se izvodi, a škola menja naziv u „Mađarska kraljevska industrijska škola“.
Posle oslobođenja nastava počinje da se odvija i u stručnim školama. Stručna produžna škola grada Novog Sada u trajanju od tri godine školovala je učenike zanatskih zanimanja – između ostalih i građevinske struke (zidar, moler, tesar). Srednja tehnička škola obavlja svoj rad u jesen 1945. godine, građevinski odsek prelazi u novu zgradu nekadašnje trgovačke akademije u centru grada, današnje ekonomske škole. Otvorena su tri smera: arhitektonski, geodetski i hidrotehnički. Ukupno tri smera tokom četiri godine, izučavaju se 48 predmeta. Prve posleratne školske godine upisano je 260 učenika, kojima je predavalo 33 profesora. Škola radi u ovoj zgradi sve do 1963. godine kada se seli u novoizgrađenu zgradu u Gagarinovoj ulici gde se i danas nalazi. Menja naziv u „Građevinski školski centar“ sa dva ogranka – građevinska tehnička škola za četvorogodišnje školovanje i građevinska škola za učenike u privredi. Prve školske godine u novoj zgradi škola ima 31 odeljenje i ukupno 965 učenika. Reformom školstva 1977. godine škola menja naziv u – „Centar za obrazovanje kadrova građevinske, drvoprerađivačke, tekstilne i grafičke struke i zajedničko srednje vaspitanje i obrazovanje Jovan Vukanović“. Ime dobija po narodnom heroju – učesniku Drugog svetskog rata koji je neposredno pred rat završio novosadsku srednju tehničku školu. Školske 1977/1978. godine upisana je prva godina pozivno usmerenog obrazovanja i vaspitanja, odnosno treći razred srednje škole. To je bila prva generacija učenika koja je završila dva razreda zajedničkog srednjeg vaspitanja i obrazovanja po novim nastavnim planovima i programima. Upisano je 23 odeljenja: građevinske struke 11, grafičke 5, tekstilne 4, drvoprerađivačke 3. Smerovi građevinske struke bili su: visokogradnja, niskogradnja, hidrogradnja i geodetski smer. Škola ima stručne kabinete, građevinski, tekstilni, grafički, kao i specijalizovane radionice. Ostvarena je saradnja sa radnim organizacijama a razvijena je i sopstvena proizvodnja u okviru praktične nastave.
Transformacijom srednjeg obrazovanja školski centar 1982. godine „Jovan Vukanović“ postaje jedan od najvećih i najsloženijih ne samo u gradu i Vojvodini, nego i u celoj zemlji. U njemu se izučava 5 struka sa 19 zanimanja. Školski centar objedinjuje dve škole: zajedničko srednje obrazovanje (9 i 10 razred) u školi „Đorđe Zličić“ i pozivno usmereno obrazovanje u školi „4. jul“ (3 i 4 razred srednje škole). Od školske 1987/1988. godine postepeno se uvode novi planovi i programi za četvorogodišnje i trogodišnje stručne škole. Od 1995. godine menja naziv u „Tehnička škola Jovan Vukanović“ koji je nosila do 1. septembra 2009. kada svoj naziv menja u „Tehnička škola Mileva Marić-Ajnštajn“, u čast poznate Novosađanke, Mileve Marić.
Obrazovni profili[uredi | uredi izvor]
Građevinarstvo i geodezija[uredi | uredi izvor]
- Četvorogodišnji smerovi
- Građevinski tehničar za visokogradnju
- Građevinski tehničar za niskogradnju
- Građevinski tehničar za hidrogradnju
- Arhitektonski tehničar (ogled)
- Geodetski tehničar - geometar (ogled)
- Trogodišnji smerovi
- Monter suve gradnje (ogled)
- Keramičar - teracer - pećar
- Dekorater zidnih površina - moler
- Hidrograđevinar
- Rukovalac građevinskom mehanizacijom
Tekstilstvo i kožarstvo[uredi | uredi izvor]
- Četvorogodišnji smerovi
- Konfekcijski tehničar
- Tehničar - modelar odeće
- Dizajner odeće
- Trogodišnji smerovi
- Konfekcionar - krojač
- Obućar
- Galanterista
Hemija, nemetali i grafičarstvo[uredi | uredi izvor]
- Četvorogodišnji smerovi
- Tehničar za grafičku pripremu (ogled)
- Tehničar za oblikovanje grafičkih proizvoda (ogled)
- Tehničar štampe
- Tehničar grafičke dorade
- Fotograf
Šumarstvo i obrada drveta[uredi | uredi izvor]
- Četvorogodišnji smerovi
- Tehničar za oblikovanje nameštaja i enterijera (ogled)
- Šumarski tehničar
- Tehničar za pejzažnu arhitekturu
- Tehničar za finalnu obradu drveta
- Tehničar za lov i ribolov (ogled)
- Trogodišnji smerovi
- Stolar (ogled)
- Proizvođač finalnih proizvoda od drveta - stolar
- Tapetar - dekorater
- Galanterista
