Tračani u Istočnom rimskom carstvu
Na prostoru severnog Balkana koji je počev od kraja 1. veka pod rimskom vlašću, Tračani su predstavljali autohtonu populaciju. Naseljavali su prostore između planine Balkan i donjeg toka Dunava (Istar), graničeći se sa Ilirima na zapadu i s Dačanima na severoistoku. Delili su se na mnogobrojna plemena, od kojih su Besi (ili barem njihovo ime) opstali do poznog Rimskog carstva. Pošto su potpali pod Rimljane, Tračani su kao i ostali pokoreni narodi bili zahvaćeni procesom romanizacije, a delimice i helenizacije. Međutim, u ruralnim krajevima stanovništvo je zadržalo svoj jezik (koji se još u 6. veku zvao jezikom Besâ), a do 5. veka i staru religiju. Tokom 4. i 5. veka stanište Tračana našlo se na udaru raznih varvarskih naroda. Neki od tih naroda proizvedeni su u federate, te im je kao takvima dato odobrenje da se nasele ovde. Mešanjem autohtonog stanovništva s Germanima, Alanima, Sarmatima i ostalim pridošlicama, etnička slika ovih predela postala je još složenija. Tračani su aktivno učestvovali u političkom životu tokom 5-6. veka. Teofan eksplicitno naziva careve Lava I, Justina II i Tiberija II Tračanima po poreklu. Kao etnonim, termin Tračanin (neretko vezivan i za Ilire) korišćen je u vizantijskim izvorima do početka 7. veka, a docnije se sveo na arhaizam. Međutim, opstao je u administrativnoj nomenklaturi u vidu naziva dveju upravnih jedinica: provincije Trakije i trakezijske teme, prozvane po trupama doseljenim iz Trakije.
Odabrana literatura[uredi | uredi izvor]
A. Kazhdan, »Thracians«, in: The Oxford Dictionary of Byzantium, vol. 3, New York & Oxford 1991, pp. 2080.
