Filmska ekipa
Filmska ekipa (franc. Équipe) je grupa ljudi različitih zanimanja, koji učestvuju u proizvodnji jednog filma. To je osnovna organizaciono-tehnološka jedinica za proizvodnju filma.
Filmska ekipa se svaki put iznova konstituiše za proizvodnju samo jednog filma, zbog stvaralačkih, organizacionih i ekonomskih razloga. Za različite vrste filmova, formiraju se različite ekipe. Najstandardniju strukturu imaju ekipe dugometražnih igranih filmova jer igrani film sadrži oko 50 filmskih zanimanja i specijalizacija, ali broj članova ekipe zavisi od složenosti projekta.[1]
Ukoliko se radi o filmu sa velikim – tehnološkim zahtevima, ekipa će imati više stotina članova i nekoliko hiljada saradnika – statista.
Sastav ekipe
[uredi | uredi izvor]Sastav ekipe je izuzetno raznolik, jer se u njoj nalaze svi nivoi stručnosti i obrazovanja, od nekvalifikovanih radnika, preko specijalista u oblasti filma, do vrhunskih umetnika, a po godinama starosti u ekipi se sreću akteri od ranog dečjeg uzrasta do najviše starosne dobi.
Na istom zadatku se, dakle, okupljaju, s jedne strane, stručnjaci za neku od tehničkih disciplina, i sa druge, umetnici u oblasti filma, muzike ili literature.[1]
Etape proizvodnje filma i angažovanje određenih članova ekipe
[uredi | uredi izvor]Svoj proizvodni zadatak, ekipa obavlja tokom više faza proizvodnje:
- prethodne pripreme,
- opšte pripreme,
- neposredne pripreme,
- perioda snimanja i
- obrade.
Tokom ovih faza proizvodnje, ekipa se postepeno formira i osipa, jer je napuštaju svi oni koji su završili svoj deo posla. Pun sastav ima samo u periodu snimanja.
Iako ekipa predstvlja oragnizaciono – tehnološku celinu sa jasno određenim zadatkom, u njoj uočavamo manje celine koje obavljaju delimično zaokružene poslove.
Sektori organizacije filmske ekipe
[uredi | uredi izvor]Ovi timovi usmerene specifične delatnosti u sastavu filmske ekipe zovu se sektori. Tako postoje:
- sektor režije – reditelj, pomoćnik reditelja, asistenti reditelja i sekretar režije;
- sektor kamere – direktor fotografije, snimatelj (švenker), asistenti kamere;
- sektor organizacije – direktor filma / vođa snimanja, pomoćni direktor filma, pomoćni direktor snimanja, sekretar ekipe, evidentičar (analitičar), blagajnik, daktilograf, lekar, nabavljač (ekonom), magacioner, vozači, bifedžija i kurir;
- sektor scenografije – scenograf, asistent scenografa, filmski arhitekta, rekviziter – nabavljač, scenski rekviziter, scenski majstor, scenski radnici, dekorateri, scenograf opreme, scenograf specijalnih efekata, scenograf realizator;
- sektor kostimografije – kostimograf (slikar kostima), asistent kostimografa, slikar maski, masker, šminker, asistent šminkera, frizer, vlasuljar, garderoberi;
- sektor tona – snimatelj tona, mikroman, tonski kamerman i tonski inženjer itd.[2]
Svaki sektor ima rukovodeće i odgovorno lice u nadležnosti sektora. Pri formiranju ekipe, rukovodilac sektora ima presudnu ulogu i pravo odabira članova svoga sektora. [1]
Proces rada filmske ekipe
[uredi | uredi izvor]- Ekipa počinje da deluje kao nezavisna produkcijska jedinica nakon što je scenario definitivno prihvaćen.
- Režiser kreira knjigu snimanja na osnovu koje se sastavlja produkcioni zapisnik u čijoj izradi učestvuje najuži deo ekipe (reditelj, direktor filma, glavni snimatelj, scenograf, kostimograf, pomoćnik reditelja, sekretar režije i, u muzičkim filmovima, kompozitor). U toj fazi se vrši izrada operativnog plana za produkciju filma po danima i lokacijama, izbor scenografskih objekata, odabir glumaca (eventualno i audicija).
- Tokom snimanje, ekipa radi u najvećem sastavu.
- Prilikom obrade filma u rad se uključuje montaža (montažer sa svojim pomoćnicima) i
- sektor za obradu zvuka (snimatelj zvuka, muzički direktor, kompozitor, dirigent, izvođači muzike i specijalnih zvučnih efekata).[2]
Istorijski razvoj filmske ekipe
[uredi | uredi izvor]U prvim godinama istorije filma, ekipa je bila neuporedivo manja. U početku je to bila samo jedna osoba, koja je istovremeno bila reditelj, snimatelj i organizator snimanja, a takođe je radila montažu i laboratorijsku obradu filma.
Već sredinom prve decenije 20. veka, rasprostranjivanjem filma, ukrupnjavaju se i potrebe tržišta i zahtevi publike, pa se ekipa povećava.
Sa prelaskom u industrijsku proizvodnju filma, dolazi do profilisane sistematizacije i specijalizacije filmskih profesija. Većina članova tima vezuje se stalnim ugovorom za producenta, a počinju da se javljaju i klasne (sindikalne) organizacije koje određuju opšte uslove za zaključivanje ugovora između članova ekipe i producenta.
Kasnije, daljim razvojem industrujske proizvodnje, filmska ekipa počinje da deluje kao samostalna ekonomska jedinica, koja svoje odnose sa producentom, pored pojedinačnih ugovora, reguliše i posebnim kolektivnim ugovorom i u određenoj meri učestvuje u raspodeli prihoda filma. Daljim razvojem odnosa između producenta i ekipe, kao i odnosa unutar same ekipe, nastaju samostalne filmske radne zajednice koje u pravnom smislu zastupaju samostalnog producenta određenog filma.[2]
Ekipa dokumentarnog filma
[uredi | uredi izvor]Ekipa za snimanje dokumentarnih filmova nema čvrsto utvrđen standardni oblik jer su i dokumentarni filmovi vrlo različiti po tematici i složenosti.
Ekipa koja snima, na primer, Olimpijske igre imaće preko stotinu članova, ali će je najčešće sačinjavati: reditelj, snimatelj, asistent snimatelja, organizator, montažer, snimatelj zvuka, rasvetljivač i poneko od pomoćnog osoblja.[1]
Ekipa animiranog filma
[uredi | uredi izvor]Ekipa za snimanje animiranih filmova, bitno se razlikuje od igranih i dokumentarnih filmova i sadrži zanimanja koja se ne susreću u ostalim delovima kinematografije: