Amalteja (satelit)
| Amalteja | |
|---|---|
|
| |
| Planeta | Jupiter |
| Otkriće | |
| Otkrio | Edvard Emerson Barnard |
| Datum otkrića | 9. septembar 1892. |
| Karakteristike orbite | |
| Apoapsis | 182.000 km |
| Ekcentricitet | 0,0032 |
| Period revolucije | 0,498 |
| Period rotacije | 0,498 Tage |
| Nagib | 0,380 |
| Fizičke karakteristike | |
| Srednji poluprečnik | 167 km |
| Masa | 2,07 · 1018 kg |
| Gustina | 0,85 g/cm³ |
| Magnituda | 14,1 |
Amaltea je treći poznati jupiterov satelit. Po grčkoj mitologiji Amalteja je bila nimfa koja je malog Jupitera hranila kozjim mlijekom.[1] Otkrio ga je Bertnard 9. septembra 1892. godine u Lick-om opservatoriju koristeći 36-to inčni (91 cm) reflektor. Amaltea je posljednji satelit koji je otkriven direktnim posmatranjem (za razliku od fotografije). Amaltea i Himalia su peti i šesti najveći Jupiterovi sateliti ali su samo jednu-petnaestinu veličine Evrope. Amaltea je najcrvenije nebesko tijelo u sunčevom sistemu. Pretpostavlja se da je crvena boja rezultat sumpora koji je došao sa Ioa.[2]
Prije se smatralo da veličina i neregularan oblik impliciraju da je Amaltea relativno jako, tvrdo tijelo. Ali, mjerenje njegove mase tokom prošle Galilejeve (svemirska letjelica) orbite govore drugačije. Izgleda da je Amalteina gustoća približna gustoći vode i pošto vjerovatno nije da je sačinjen od leda najvjerovatnije je gormada šljunka sa mnogo šupljina.
Kao i Io, Amaltea isijava (zrači) više toplote nego što je prima od Sunca (vjerovatno radi strujnih valova koje dolaze iz Jupiterovog magnetnog polja).
Amaltein prečnik je 189 kilometara a udaljenost od Jupitera 181.000 kilometara.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Barnard, E. E. (01. 10. 1892). „Discovery and observations of a fifth satellite to Jupiter”. The Astronomical Journal. 12: 81—85. ISSN 0004-6256. doi:10.1086/101715.
- ^ Thomas, P. C.; Burns, J. A.; Rossier, L.; Simonelli, D.; Veverka, J.; Chapman, C. R.; Klaasen, K.; Johnson, T. V.; Belton, M. J. S. (01. 09. 1998). „The Small Inner Satellites of Jupiter”. Icarus. 135 (1): 360—371. ISSN 0019-1035. doi:10.1006/icar.1998.5976.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
