Antonović
Antonović je prezime koje se često sreće na prostoru Srbije i Hrvatske. Prema nezvaničnim podacima, Antonovići potiču iz Like, tačnije iz mesta Doljani, iz kojeg su se potom raseljavali u Hercegovinu, Crnu Goru, Makedoniju, Srbije, a mnogi su ostali u Hrvatskoj. Veroispovest Antonovića je hrišćanska, a javljaju se kao pravoslavci i katolici.
Poznati Antonovići[uredi | uredi izvor]
- Isaija Antonović (1696—1749), episkop banatske eparhije od 1741. do 1748.
- Nastas Antonović (1845—1919), ministar pravde od 1900. do 1901.
- Jordan Antonović (1840—1923), vlasnik kafane "Orač" u Beogradu,
- Dimitrije Antonović (1908—1945), general u Ravnogorskom pokretu Draže Mihailovića, komandant Oplenačkog, Jastrebačkog i Rasinskog korpusa,
- Milan Antonović (1850—1929), ugledni srpski arhitekta,
- Momčilo Antonović (1938- ), ugledni akademski slikar iz Kruševca
- Aurora Antonović (? ), književnica iz SAD
- Nela Antonović (? ), pozorišni umetnik, reditelj,
- Petar Antonović (1964), kompozitor
- Ratomir Antonović (1984), političar, funkcioner lokalne samouprave u Beogradu,
- Miloš Antonović (1959- ), istoričar, profesor na Filozofskom fakultetu u Beogradu
- Nikola Antonović (1983- ), košarkaš iz Zagreba igra u NBA
Literatura[uredi | uredi izvor]
Dimitrije Knežev (1909—1998), u svojoj knjizi Beograd naše mladosti, opisao je staru beogradsku porodicu Antonović, poznatu po kafani "Orač", čiji je gazda bio Jordan Antonović, ugledni kafedžija. Knežev opisuje kako je Jordan Antonović utočište pružao srpskim i beogradskim boemima, književnicima Stevanu Sremcu i Velimiru Rajiću. Takođe opisuje i njegovog posinka Spasoja Antonovića i njegovu porodicu. Knjiga Dimitrija Kneževog je kao feljton izlazila u dnevnom listu "Glas javnosti" tokom 2007. godine
