Virdžinija Makena

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Virdžinija Makena
Makena na demonstracijama protiv odstrela jazavca, Vestminster, London, jun 2013.
Lični podaci
Puno imeVirdžinija En Makena
Datum rođenja(1931-06-07)7. jun 1931. (92 god.)
Mesto rođenjaLondon, Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Zanimanjeglumica
Porodica
SupružnikDenholm Elliott (v. 1954 —  r. 1957), Bill Travers (v. 1957 —  s. 1994)
Deca4
Rad
Aktivni period1952–danas
Veza do IMDb-a

Dama Virdžinija En Makena[1] (London, 7. jun 1931) je britanska pozorišna i filmska glumica, autorka, aktivistkinja za prava životinja i aktivistkinja za divlje životinje. Najpoznatija je po filmovima Grad kao Alisa (1956), Iskleši njeno ime sa ponosom (1958), Rođen slobodan (1966) i Prsten svetle vode (1969), kao i po radu sa Fondacijom Born Fri.[2]

Rani život[uredi | uredi izvor]

Mekena je rođena u Merilebonu u pozorišnoj porodici i školovala se u Heron's Ghyll School, bivšem nezavisnom internatu u blizini tržišnog grada Horšama u Saseksu. Provela je šest godina u Južnoj Africi pre nego što se vratila u školu sa četrnaest godina, nakon čega je pohađala Royal Central School of Speech and Drama, u to vreme sa sedištem u Royal Albert Hall u Londonu.[3]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Sa 19 godina, Mekena je provela šest meseci u Dundee Repertory Theatre. Radila je na sceni u londonskom pozorištu West End of London, debitujući u predstavi Peni za pesmu. Privukla je pažnju na TV-u pojavljivanjem u Zimskoj priči sa Džonom Gilgudom i Shout Aloud Salvation.[4][5]

Mekenin prvi film bio je The Second Mrs Tanqueray (1952.), nakon čega je usledila komedija Father's Doing Fine (1952). Imala je manju ulogu u popularnom ratnom filmu The Cruel Sea (1953.) i bolju ulogu u niskobudžetnoj komediji The Oracle (1953). Dobila je odlične kritike za svoj scenski nastup u The River Line.[5] Do juna 1953. pojavila se u Vest End produkciji The Bad Samaritan William Douglas Home.[6]

Od 1954. do 1955. bila je član pozorišne družine The Old Vic, glumeći u predstavama Henry IV i Richard II,[7] i bila je udata nekoliko meseci 1954. godine za glumca Denholm Elliott, koga je upoznala na snimanju filma The Cruel Sea. Njihov brak je prekinut zbog njegovih afera sa muškarcima.[8] Godine 1957. udala se za glumca Bill Travers,[9] sa kojim je imala četvoro dece i sa kojim je ostala u braku do njegove smrti 1994. godine.

Mekena se vratio filmovima sa Simba (1955.), dramom o ustankom Mau Mau, igrajući ljubavni interes Dirka Bogarda. Rank je sa njom potpisao dugoročni ugovor[10], a režiser Brian Desmond Hurst je rekao: „Ona ima sjajnu budućnost, sa kojom se pravilno rukuje. Ona ima sve kvalitete mladog Bergmana i mlade Ketrin Hepbern.[10] Mekena je takođe bila u filmu The Ship That Died of Shame (1955.).

Slava[uredi | uredi izvor]

Virdžiniji Mekeni je dodeljena glavna uloga u ratnoj drami A Town Like Alice (1956), zajedno sa Piterom Finčom. Film je bio veliki hit na blagajnama, a Mekena je za svoju ulogu osvojila nagradu BAFTA za najbolju glumicu.[11] Izlagači su je proglasili za četvrtu najpopularniju britansku zvezdu.[12] U oktobru 1956. godine, Džon Dejvis, generalni direktor Ranka, najavio ju je kao jednog od glumaca pod ugovorom za koje je Dejvis mislio da će postati međunarodna zvezda.[13]

Travers i Mekena su dobili ponudu da odu u Holivud da bi se pojavili u filmu The Barretts of Wimpole Street (1957). Travers je igrao Roberta Brauninga, a Mekena je imao ulogu podrške sestri Elizabet Baret Brauning. Film je propao na blagajnama. Iste godine, Travers i Mekena, zajedno sa Margaret Raderford i Piterom Selersom, igrali su zajedno u komediji Najmanji šou na Zemlji, snimljenoj u Britaniji.

Virdžinija Mekena je imala još jedan hit sa Carve Her Name with Pride (1958.), glumeći agenticu SOE iz Drugog svetskog rata Violetu Sabo. Bila je nominovana za još jednu nagradu BAFTA i proglašena je za petu najpopularniju britansku zvezdu 1958. (i devetu po popularnosti bez obzira na nacionalnost).

Virdžinija Mekena i Bil Travers su se ponovo ujedinili u filmu Passionate Summer (1959.), a zatim je imala podršku u MGM-ovoj filmu The Wreck of the Mary Deare (1959). Mekena i Travers su takođe bili u filmu Two Living, One Dead (1961.), snimljenom u Švedskoj. Bila je u filmu A Passage to India, adaptaciji istoimenog romana, snimljenog za BBS 1965. godine.

Born Free[uredi | uredi izvor]

Mekena je ostala upamćena po ulozi Joy Adamson iz 1966. godine u stvarnom filmu Born Free za koji je dobila nominaciju za Zlatni globus. To nije bio samo veliki uspeh na blagajnama, već i životno iskustvo za nju i njenog supruga Bila Traversa koji je glumio sa njom, glumeći čuvara divljači i čuvara prirode Džordža Adamsona. Iskustvo ih je dovelo do toga da postanu aktivni pobornici prava divljih životinja, kao i zaštite njihovog prirodnog staništa.

Mekena i Travers su glumili u još jednoj priči sa životinjskim temama, Ring of Bright Water (1969.), ali nije uspela da parira uspehu Born Free.

Mekena se pojavila u filmu An Elephant Called Slowly. U filmu se pojavljuju njen bliski prijatelj, zaštitnik prirode Džordž Adamson, kao i slonovi Eleanor (koju je vaspitala zaštitnica prirode Daphne Sheldrick) i mlada Poljakinja. Naknadna prerana smrt Pole Polea u londonskom zoološkom vrtu dovela je do toga da su Mekena i njen muž osnovali Zoo Check 1984. sa svojim najstarijim sinom Vilom Traversom.[14] Zoo Check je preimenovan u Born Free Foundation 1991. godine. Godine 1984. Virdžinija Mekena je učestvovao u protestu protiv loših uslova u zoološkom vrtu Sautemptona koji je zatvoren godinu dana kasnije.[15]

Kasnija karijera[uredi | uredi izvor]

Virdžinija Mekena je povremeno glumio u filmovima, posebno u Waterloo (1970.), Swallows and Amazons (1974.), The Gathering Storm (1974.) i Beauty and the Beast (1976.).

Na sceni je 1979. godine osvojila Olivijeovu nagradu za najbolju glumicu u britanskom mjuziklu za svoj nastup sa Julom Brinerom u filmu Kralj i ja. Tokom godina pojavila se u više filmova, ali je takođe bila veoma aktivna sa televizijskim ulogama i na ona nastavlja da se povremeno pojavljuje.

Mekena je takođe bio odgovoran za pomoć u stvaranju i opremanju Muzeja Gevina Maksvela[16] na Ajlin Banu, poslednjem ostrvskom domu Maksvela, autora i prirodnjaka, najpoznatijeg po svojoj knjizi Ring of Bright Water. Virdžinija Mekena i suprug Bil Travers glumili su u filmskoj adaptaciji knjige iz 1969. godine.

Virdžinija Mekena je i dalje aktivno uključena u Born Free Foundational kao poverenik.[17]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Mekena je imenovana za oficira Ordena Britanskog carstva u događaju New Year Honours, novogodišnjim počastima za zasluge divljim životinjama i umetnostima 2004. godine i za Dame komandanta Ordena Britanske imperije u Novogodišnjim počastima za zasluge divljim životinjama 2023. očuvanje i dobrobit divljih životinja.[18][19]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Virdžinija Mekena i Bil Travers su imali četvoro dece zajedno, od kojih je jedno Will Travers. Ona je baka glumice Lili Travers.

Godine 1975. objavila je album sa dvanaest pesama pod nazivom Dva lica ljubavi, koji je uključivao dve njene kompozicije i otpevanu verziju pesme „Život koji imam“ iz filma Iskleši njeno ime sa ponosom. Ploča je objavljena za izdavačku kuću Gold Star sa dva crteža Mekene od strane njene snaje Linden Travers, ali su oni zamenjeni fotografijom kada je album ponovo izdat za the Rim label (izdavačka kuća Rim) 1979. godine.

Njen rad na audio knjigama uključuje The Secret Garden (Tajni vrt Frensis Hodžson Bernet)[20] i naraciju The Lonely Doll (Usamljene lutke) Dare Rajt.

Virdžinija Makena je vegetarijanac.[21] Ona je pokrovitelj Cinnamon Trust, nacionalne dobrotvorne organizacije koja pomaže starijim ljudima da zadrže svoje ljubimce.[22]

Njenu autobiografiju, Život u mojim godinama, objavio je izdavač Oberon Books u martu 2009. godine.[23]

Filmografija[uredi | uredi izvor]

Filmske uloge[uredi | uredi izvor]

Godina Film Uloga Napomena
1952. Father's Doing Fine Ketrin
The Second Mrs. Tanqueray Elien Tenkverej
1953. The Cruel Sea Džuli Halam
The Oracle Šila
1955. Simba Meri Kroford
The Ship That Died of Shame Helen Randal
1956. A Town Like Alice Džejn Padžet BAFTA za najbolju glumicu u glavnoj ulozi
1957. The Barretts of Wimpole Street Hanrieta Baret
The Smallest Show on Earth Džin Spenser
1958. Carve Her Name with Pride Vajlet Sabo nominovana za nagradu– BAFTA za najbolju glumicu u glavnoj ulozi
Passionate Summer Džudi Voring aka Storm Over Jamaica
1959. The Wreck of the Mary Deare Dženet Tagart
1961. Two Living, One Dead Helen Berger
1965. A Passage to India Adela Kvested (televizija)
1966, Born Free Joy Adamson Nominovana ѕa nagradu – Zlatni globus za najbolju glavnu glumicu u igranom filmu (mjuzikl ili komedija)
1969. Ring of Bright Water Meri Mekenzi
An Elephant Called Slowly Džini
1970. Waterloo Duchess of Richmond
1972–1973. The Edwardians Daisy Greville, Countess of Warwick BBC televizijska serija
1974. Swallows and Amazons majka
The Gathering Storm Klemi Čurčil (televizija)
1975. Cheap in August: Shades of Green Meri Votson Televizijska serija
1975. Beauty and the Beast Lusi (televizija)
1977. Holocaust 2000 Iv Kejn
The Disappearance Ketrin
1979. Julius Caesar Porša (BBC Television Shakespeare)
1982. Blood Link Žena u svečanoj sali
1992. The Camomile Lawn Starija Poli (televizijska mini serija)
1994. Staggered Flora
1996. September Valojet (televizija)
1998. Sliding Doors Džejmsova majka
2005. A Murder is Announced Bel Godeler
2010. Love/Loss Meri
2012. Leona Calderon Starija britanska dama [24]
2016. Golden Years Marta Gud
Ethel & Ernest[25] Domaćica (glas)
2019. Widow's Walk Mirtl

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Diskografija[uredi | uredi izvor]

  • Two Faces of Love LP, Gold Star 15-030, 1975. Reissued as Rim RIM 5001, 1979.
  • The Love That I Have (Violette)/Homage to Renoir 45 rpm single, Sovereign SOV 125, 1974.
  • The Love That I Have/Send in the Clowns 45 rpm single, RIM 002, 1979.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Index entry”. FreeBMD. ONS. Pristupljeno 14. 3. 2011. 
  2. ^ „The History of Born Free”. bornfree.org.uk. Pristupljeno 2019-04-25. 
  3. ^ V&A, Theatre and Performance Special Collections, Elsie Fogerty Archive, THM/324
  4. ^ „ON STAGE AND SCREEN”. The Advertiser. 95 (29,489). South Australia. 18. 4. 1953. str. 7. Pristupljeno 25. 9. 2017. 
  5. ^ a b „VIRGINIA McKENNA CAUSES SENSATION”. Daily Mercury. 86 (275). Queensland, Australia. 17. 11. 1952. str. 14. Pristupljeno 25. 9. 2017. 
  6. ^ infotextmanuscripts.org: Criterion Programme, June 1953
  7. ^ „ENGLISH OTERS GOBBLE AT THEIR FIRST T.V. POLL”. The Argus. Victoria, Australia. 7. 5. 1955. str. 13. Pristupljeno 25. 9. 2017. 
  8. ^ Thornton, Michael. „Virginia McKenna, her fiery marriage and the husband who cheated on her with a Moroccan gigolo”. Ghana Nation. Pristupljeno 23. 4. 2013. 
  9. ^ „Bill travers weds actress.”. The New York Times. 20. 9. 1957. ProQuest 114348031.  Library login required
  10. ^ „Jack Buchanan may begin a new career”. The Mail. 44 (2,208). South Australia. 2. 10. 1954. str. 68. Pristupljeno 25. 9. 2017. 
  11. ^ "BRITISH FILMS MADE MOST MONEY: BOX-OFFICE SURVEY" The Manchester Guardian 28 December 1956: 3
  12. ^ The Most Popular Film Star In Britain. The Times (London, England), Friday, 7 December 1956; pg. 3
  13. ^ Wiseman, Thomas (22. 11. 1956). „Mr Davis Takes on Hollywood”. Nottingham Evening Post. str. 9. 
  14. ^ Gilchrist, Roderick (2011-01-13). „Virginia McKenna: freedom's deadly price” (na jeziku: engleski). ISSN 0307-1235. Pristupljeno 2020-01-16. 
  15. ^ Gale, Jez. „The beasts that brought Southampton to life”. Southern Daily Echo. Pristupljeno 14. 7. 2015. 
  16. ^ „Welcome to Eilean Bàn”. eileanban.org. Pristupljeno 2019-04-08. 
  17. ^ „Meet our UK team”. bornfree.org.uk. Arhivirano iz originala 03. 12. 2018. g. Pristupljeno 2019-04-25. 
  18. ^ „No. 63918”. The London Gazette (Supplement). 31. 12. 2022. str. N9. 
  19. ^ Virginia McKenna: "My damehood belongs to those fighting to end animal suffering", The Herald (Glasgow). Retrieved 31 December 2022.
  20. ^ „The Secret Garden Audio Book Download for your iPod : download from Silksoundbooks”. silksoundbooks.com. Pristupljeno 2019-06-26. 
  21. ^ "First Impressions: Virginia McKenna". lady.co.uk. Retrieved 3 February 2023.
  22. ^ "Companion animals and the elderly". cinnamon.org.uk. Retrieved 3 February 2023.
  23. ^ "The Life in My Years by Virginia McKenna". bloomsbury.com. Retrieved 3 February 2023.
  24. ^ „Leona Calderon”. Arhivirano iz originala 20. 2. 2012. g. Pristupljeno 27. 3. 2012. 
  25. ^ „Voice Cast Announced”. 3. 8. 2015. 
  26. ^ „Bibliography – BooksFilmsMovies.”. fatheroflions.org. Pristupljeno 2019-06-26. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Вирџинија_Макена&oldid=26841909”