Zarija D. Vukićević
Zarija Vukićević | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 4. jun 1899. |
| Mesto rođenja | Valjevo, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 20. maj 1978. (78 god.) |
| Mesto smrti | Opatija, SFRJ |
Zarija D. Vukićević (Valjevo, 4. jun 1899 — Opatija, 20. maj 1978[1]) bio je srpski pripovedač iz prve polovine dvadesetog veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 4. juna 1899. godine u Valjevu, ali je od detinjstva bio vezan za Kragujevac. U tom gradu se školovao i za vreme Prvog svetskog rata iz njega je sa Šumadijskom divizijom, kao dobrovoljac, krenuo na put preko Albanije i dospeo na Krf. Kasnije je, sa grupom srpskih đaka, upućen na školovanje prvo u Francusku, a potom i u Englesku.
U peridu od 1924. do 1933. godine bio je profesor Muške gimnazije u Kragujevcu. Posle 1933. napustio je Kragujevac i preselio se u Beograd.
Poslednje decenije života proveo je u Opatiji. U tom gradu je i umro 1978. godine.
Literarni rad[uredi | uredi izvor]
Literarnim radom se bavio još kao gimnazijalac.
U peridu između dva rata objavio je dve zbirke pripovedaka: Kad sudbina flertuje (1932) i Na životnim krivinama (1936). Nakon Drugog svetskog rata svoje priče je objavljivao u dnevnim novinama i književnim časopisima: beogradska Politika, Naša stvarnost, Jež i Kalendar ježa.
Iz političkih razloga, samostalne knjige nije mogao da objavljuje.
Posle njegove smrti, kragujevačka Narodna biblioteka Vuk Karadžić je objavila reprint izdanje knjige Crkva Sv. Đorđa na Oplencu, kao i knjigu pripovedaka Anglo-saksonski medaljon (2002), roman Večera u kraljevskom dvoru (2003), knjigu Eseji, predavanja, uspomene (2007) i dnevnik iz Prvog svetskog rata Tragična devetsto petnaesta: Povlačenje kroz Albaniju (2014) iz Vukićevićeve rukopisne zaostavštine.
Pored spisateljskog, značajan je i njegov prevodilački rad.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 2, odrednica „Vukićević, Zarija D.“, pp. 425, Matica srpska, Novi Sad, 2006. godine
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
