Kosta Kostić

Kosta Kostić
Lični podaci
Datum rođenja	(1875-03-15)15. mart 1875.
Mesto rođenja	Niš, Osmansko carstvo
Datum smrti	19. februar 1915.(1915-02-19) (39 god.)
Mesto smrti	Pirot, Kraljevina Srbija

Kosta Kostić (Niš, 15. mart 1875 — Pirot, 19. februar 1915) bio je srpski istoričar i jedan od pionira srpske istorijske geografije.

Biografija

Kosta Kostić rodio se 15. marta 1875. godine u siromašnoj porodici Nikole Kostića i majke mu Nastasije. Osnovnu školu završio je u Nišu 1886. godine, gimnaziju 1895. u Pirotu, gde mu se roditelji behu preselili, i Veliku školu (istorijsko-filološki odsek) 1899. godine u Beogradu. Profesorski ispit iz opšte i srpske istorije i geografije položio je 2. januara 1903. godine. Službovao je od 15. februara 1900. godine u Pirotu, najpre kao profesorski pripravnik, zatim kao suplent i najzad kao profesor. 12. avgusta 1912. premešten je za profesora Realke u Beogradu. Za vreme balkanskih ratova bio je pomoćnik načelnika vojne stanice u Beloj Palanci. Na istoj je dužnosti bio i za vreme Prvog svetskog rata, sve do 1. decembra 1914. godine, kada je premešten u Pirot, i određen za komesara vojne bolnice. Obilazeći bolnice i nadgledajući negu ranjenih i bolesnih vojnika dobio je pegavi tifus, i za osam dana mu je podlegao, 19. februara 1915. godine.

Naučni rad

Naučnu karijeru započeo je Kostić vrlo rano, još u školi. Na Vidovdan 1889. godine, na dan petstogodišnjice od Kosovske bitke, uprava Grada Beograda odlučila je da svake godine raspisuje konkurs za najbolje đačke radove iz srpske istorije. Kao đak druge godine Velike škole, 1898. godine, izradio je on zajednički sa jednim drugom raspisani vidovdanski temat „Kralj Stefan Dragutin“ (objavljen 1899) i dobio prvu nagradu. Odmah iduće godine izradio je svm, opet za vidovdanski temat, „Trgovinski centri i drumovi po Srpskoj Zemlji u srednjem i novom veku“ (objavljen 1900). Ovaj obimni i ozbiljni rad obeležio je mladog Kostića već kao ozbiljnog istoričara. Profesori recenzeti ocenili su rad kao izuzetan zbog dobre obrade velikog materijala i mnoštva upotrebljenih izvora. Kad je objavljen činio je veliku knjigu od skoro 450 strana i bio je vrlo zapažen.

Po svršetku školovanja Kostić je ozbiljno nastavio svoj naučni rad, te tako redom objavljuje sledeće knjige i radove:

• Stara srpska trgovina i industrija, studija iz kulturne istorije Srpskoga Naroda u srednjem veku, Beograd 1904.
• Iz Torlaka, folklorističke beleške iz Pirotskog Okruga, „Karadžić“ 1900.
• Rudarstvo i rudarski predeli i centri u Srpskim Zemljama za turskog vremena, „Nastavnik“ 1912.
• Pirot, „Glasnik Srpskog Geografskog Društva“ 1912.
• Kulturne biljke u Srpskim Zemljama za turskoga vremena, „Nastavnik“ 1913.
• Domaće životinje kao transportna sredstva za turskog vremena, „Glasnik Srpskog Geografskog Društva“ 1914.
• Naši novi gradovi, „Delo“ 1914).
• Naši novi gradovi na jugu, Beograd 1922.

U „Pregledu Geografske Literature o Balkanskom poluostrvu“ napisao je veliku množinu ocena i referata o knjigama na navedenu temu.

Literatura

• Predgovor dr Tihomira Đorđevića u posmrtno objavljenoj Kostićevoj knjizi „Naši novi gradovi na jugu“, Beograd 1922, str. I-XII.