Milan Jovanović (profesor gimnazije)
| Milan Jovanović Baba | |
|---|---|
 Milan Jovanović Baba | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 29. septembar 1849. |
| Mesto rođenja | Irig, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 14. jul 1935. (85 god.) |
| Mesto smrti | Novi Sad, Kraljevina Jugoslavija |
Milan Jovanović "Baba" (Irig, 29. septembar 1849 - Novi Sad, 14. jul 1935) bio je profesor Srpske pravoslavne velike gimnazije u Novom Sadu, književnik i prevodilac.
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu završio je u Irigu, dva razreda Realne gimnazije u Sremskoj Mitrovici (1861-1863), treći i četvrti razred u Karlovačkoj gimnaziji, a višu gimnaziju u Novom Sadu (1865-1869). Kao pitomac Tekelijanuma studirao pravo u Pešti (1869-1873). Prijatelj s kojim je dve godine delio sobu (8. razred gimnazije u Novom Sadu i 1. univerzitetske godine u Pešti) bio je Lazar Tomanović.[1]
Profesor gimnazije[uredi | uredi izvor]
Po završetku studija počinje da radi u Srpskoj gimnaziji u Novom Sadu. Ceo radni vek proveo je u gimnaziji - od 1873. do penzionisanja 1916. godine. I u penziji honorarno držao časove u Ženskoj gimnaziji (1919-1924). Predavao je istoriju i geografiju, a po potrebi i filozofiju, matematiku, francuski i latinski jezik. Bio je omiljen kod đaka, koji su ga od milošte zvali Bába.
Učešće u političkom i kulturnom životu[uredi | uredi izvor]
Još u mladosti je bio aktivan u društvenom životu i politici. Bio je pripadnik poslednje generacije Ujedinjene omladine srpske pre nego što je zabranjena (1871). Po političkom opredeljenju bio je pristalica Svetozara Miletića, a nakon raskola u Srpskoj narodnoj slobodoumnoj stranci priklonio se radikalnoj struji. Podržavao je Jašu Tomića, a nakon njegove smrti Glavni odbor Radikalne stranke.
U Matici srpskoj je 1880. izabran u Književno odeljenje. Ocenjivao rukopise koji su stizali na raspisane konkurse, pisao besede, prigodne i posmrtne govore. Nagrađen je iz Nakinog fonda za prevod četiri Ciceronova govora protiv Katiline, koji su prvo objavljeni u Letopisu Matice srpske, a kasnije u separatu (1883). Za počasnog člana Matice izabran je 1930. godine.
U Letopisu Matice srpske, Zastavi i drugim listovima publikovao je mnogobrojne rasprave, prikaze, članke iz istorije, aktuelne književne produkcije, istorije književnosti, kao i geografije. Napisao je i nekoliko udžbenika za srednje škole iz istorije i geografije, a neke od udžbenika je preveo sa mađarskog.
Kao član Društva za Srpsko narodno pozorište preveo je više pozorišnih komada sa mađarskog, nemačkog i francuskog jezika. Jedno vreme je bio načelnik i sekretar Društva.
Aktivno učestvovao u radu Srpske čitaonice kao član Upravnog odbora i potpredsednik.
U prvom braku sa Marijom imao je tri kćeri (Vidu, Smilju i Danicu) i dva sina (Dobroslava i Stanoja). U drugom braku sa Anđom imao je dva sina - Nenada i Dalibora.[2]
Sahranjen je u porodičnoj grobnici na Almaškom groblju u Novom Sadu.[3]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Tomanović 2007, str. 81.
- ^ Enciklopedija Novog Sada. Sveska 10, Jov-Kat. Novi Sad: Novosadski klub. 1998. str. 88—89.
- ^ „Trideset nadgrobnih spomenika sa grobnim mestima istaknutih političkih, kulturnih i javnih radnika, na Almaškom groblju u Novom Sadu”.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Enciklopedija Novog Sada. Sveska 10, Jov-Kat. Novi Sad: Novosadski klub. 1998. str. 88—89.
- Tomanović, Lazar (2007). Putopisna proza. Gradska biblioteka i čitaonica Herceg Novi.
