Ričard G. Hovanisijan
| Ričard Hovanisijan | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 9. novembar 1932. |
| Mesto rođenja | Tuleri (Kalifornija), SAD |
| Datum smrti | 10. jul 2023. (90 god.) |
| Mesto smrti | Los Anđeles (Kalifornija), SAD |
| Prebivalište | Los Anđeles (Kalifornija) |
| Državljanstvo | SAD |
| Obrazovanje | UK Berkli UCLA |
| Porodica | |
| Supružnik | Vartiter Hovanisijan (dev. Kočolosijan) |
| Naučni rad | |
| Polje | jermenska, ruska i bliskoistočna istorija |
| Institucija | UCLA |
| Učenici | Džordž Bornutijan Levon Marašlijan |
| Mentori | Rejmond H. Fišer |
| Poznat po | Republika Jermenija (4 toma) |
| Zvanični veb-sajt | |
| Stranica na sajtu sscnet.ucla.eduhistory | |
Ričard Gejbl Hovanisijan (engl. Richard Gable Hovannisian; jerm. Ռիչարդ Հովհաննիսյան [Rrich’ard Hovhannisyan]; Tuleri, 9. novembar 1932 — Los Anđeles, 10. jul 2023) bio je jermenski američki istoričar i profesor emeritus na Univerzitetu Kalifornije (Los Anđeles). Najviše je poznat po četvorotomnoj istoriji Prve Republike Jermenije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Hovanisijan je rođen i odrastao u Tuleriju (Kalifornija) u porodici preživelih Jermenskog genocida. Njegov otac, Gaspar Gavroijan, rođen je 1901. godine u selu Bazmašen ili Pazmašen (danas Saričubuk u Turskoj), nedaleko od Elaziga u Osmanskom carstvu.[1] Pobegavši od genocida 1915, preselio se u Sjedinjene Države do 1920. i promenio svoje prezime iz Gavroijan u Hovanisijan (po očevom imenu, Hovanes).[2] Godine 1926, Kaspar je oženio Sirun (Saru) Nalbandijan, koja je takođe dete roditelja koji su preživeli genocid.[3] Njihova dva sina su rođena 1928. (Džon) i 1930. (Ralf). Ričard Gejbl Hovanisijan (po Klarku Gejblu) rodio se poslednji, 9. novembra 1932. godine.[4]
Hovanisijan je oženio Vartitet Kočolosijan 1957. godine u jermenskoj crkvi Sveto Trojstvo u Fresnu. Imali su nekoliko dece, uključujući Rafija koji je kasnije postao prvi ministar spoljnih poslova Jermenije i trenutno je političar opozicije.
Obrazovanje i karijera[uredi | uredi izvor]
Hovanisijan je za istoriju stekao zvanje bačelor 1954. od Univerziteta Kalifornije (Berkli), a master je postao 1958. godine; doktorat je uradio 1966. godine na Univerzitetu Kalifornije (Los Anđeles) (UCLA ili UKLA).[5] Takođe je bio vanredni profesor istorije na Koledžu Maunt St. Meri (Los Anđeles), i to od 1966. do 1969, pridruživši se UCLA-i 1962. godine. Hovanisijev naučni rad je ispočetka bio fokusiran na istoriju Prve Republike Jermenije (1918—1920). Njegova doktorska disertacija, prvobitno zamišljena da obuhvati celu istoriju ove zemlje, objavljena je 1967. pod nazivom Jermenija na putu do nezavisnosti i poslužiće kao prolog za četiri toma (1971—1996) o istoriji ove republike koja će on u konačnici objaviti. Ovi tomovi su generalno dobro prihvaćeni u naučnim krugovima.
Godine 1986, Hovanisijan je imenovan za prvu osobu na funkciji predsedavajućeg Jermenske obrazovne fondacije u modernoj jermenskoj istoriji (engl. Armenian Educational Foundation Endowed Chair in Modern Armenian History) na UCLA-i. Hovanisijan je Gugenhajmov stipendista koji je dobio brojna priznanja i počasti za svoje naučne i civilne aktivnosti te unapređenje nauke u Jermeniji. Ima biografske unose u Ko je ko u Americi i Ko je ko u svetu, između ostalih naučnih i književnih referentnih radova.[6] Hovanisijan radi na čelu odbora direktora devet naučnih i civilnih organizacija, uključujući Fondaciju Suočavanje sa istorijom i nama; Međunarodni institut za holokaust i genocid; Internašonal alert; Fondaciju za Istraživanja o jermenskoj arhitekturi; te Jermenski nacionalni institut (ANI) u Vašingtonu.[7] Dobio je nagradu Alumni asocijacije UCLA 2010—2011. za „Najinspirativnijeg učitelja”.[8]
Od 2000, Hovanisijan je pregledao i uredio velik broj pojedinačnih studija o naseljima i gradovima Osmanskog carstva koja su nekada naseljavali Jermeni.
Politički pogledi[uredi | uredi izvor]
U intervjuu iz 2006, Hovanisijan je kritikovao vladu tadašnjeg predsednika Roberta Kočarjana za njenu autoritarnu prirodu i dodao da Jermenija „ne sme postati propala država”.[9] Hovanisijan je učestvovao na protestima koji su pratili Predsedničke izbore u Jermeniji 2013, na kojima je njegov sin Rafi prema zvaničnim rezultatima završio kao drugoplasirani.
Odabrani radovi[uredi | uredi izvor]
- The Republic of Armenia, Vol. I (1971), Vol. II (1982), Vols. III & IV (1996) Berkeley: University of California Press
- The Armenian Holocaust, Cambridge, Massachusetts, Armenian Heritage Press (1980)
- The Armenian People from Ancient to Modern Times, 2 vols. New York: St. Martin's Press, 1997 (urednik)
- Remembrance and Denial: The Case of the Armenian Genocide. Detroit: Wayne State University Press, 1998 (urednik)
Serija konferencije UCLA[uredi | uredi izvor]
Hovanisijan je organizovao seriju konferencija UCLA pod nazivom „Istorijski jermenski gradovi i provincije” (engl. Historic Armenian Cities and Provinces), kao predsedavajući Jermenske obrazovne fondacije u modernoj jermenskoj istoriji. Serija koju je on uređivao a koja je do sada objavljena (u Kosta Mesi; izdavač: Mazda pablišers):
- Armenian Van/Vaspurakan (2000) OCLC 44774992
- Armenian Baghesh/Bitlis and Taron/Mush (2001) OCLC 48223061
- Armenian Tsopk/Kharpert (2002) OCLC 50478560
- Armenian Karin/Erzerum (2003) OCLC 52540130
- Armenian Sebastia/Sivas and Lesser Armenia (2004) OCLC 56414051
- Armenian Tigranakert/Diarbekir and Edessa/Urfa (2006) OCLC 67361643
- Armenian Cilicia (2008) OCLC 185095701 (zajedno sa Sajmonom Pajaslijanom)
- Armenian Pontus: The Trebizond-Black Sea Communities (2009) OCLC 272307784
- Armenian Constantinople (2010) (zajedno sa Sajmonom Pajaslijanom)
- Armenian Kars and Ani (2011)
- Armenian Smyrna/Izmir (2012)
- Armenian Kesaria/Kayseri and Cappadocia (2013)
- Armenian Communities of Asia Minor (2014)
Članci[uredi | uredi izvor]
- Hovannisian, Richard G. (1968). „The Allies and Armenia, 1915-18”. Journal of Contemporary History. 3 (1): 145—168. JSTOR 259971.
- Hovannisian, Richard G. (1969). „Simon Vratzian and Armenian Nationalism”. Middle Eastern Studies. 5 (3): 192—220. JSTOR 4282291. doi:10.1080/00263206908700129.
- Hovannisian, Richard G. (1971). „Russian Armenia. A Century of Tsarist Rule”. Jahrbücher für Geschichte Osteuropas. Franz Steiner Verlag. 19 (1): 31—48. JSTOR 41044266.
- Hovannisian, Richard G. (1973). „Armenia and the Caucasus in the Genesis of the Soviet-Turkish Entente”. International Journal of Middle East Studies. 4 (2): 129. JSTOR 162238. doi:10.1017/s0020743800027409.
- Hovannisian, Richard G. (1974). „Dimensions of Democracy and Authority in Caucasian Armenia, 1917-1920”. The Russian Review. 33 (1): 37—49. JSTOR 127620.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hovannisian 2010, str. 3.
- ^ Hovannisian 2010, str. 36–38.
- ^ Hovannisian 2010, str. 40–43.
- ^ Hovannisian 2010, str. 45.
- ^ Hovannisian, Richard G. Confronting the Genocide. u: Pioneers of Genocide Studies. Totten, Samuel; Jacobs, Steven Leonard; ur. New Brunswick, NJ: Transaction Publishers. 2002. str. 31.
- ^ „Faculty”. The Armenian Educational Foundation. UCLA. Arhivirano iz originala 20. 07. 2008. g. Pristupljeno 2008-01-29.
- ^ Biography
- ^ Professor Richard Hovannisian to be Honored as Most Distinguished Teacher. Asbarez. 8. 4. 2011. Pristupljeno 5. 1. 2016.
- ^ Stepanian, Ruzanna (30. 3. 2006). „Diaspora Scholar Warns Of Armenian ‘Failed State’”. azatutyun.am. Radio Free Europe/Radio Liberty Armenian Service.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Hovannisian, Garin K. (2010). Family of Shadows: A Century of Murder, Memory, and the Armenian American Dream. New York: HarperCollins. ISBN 978-0-06-1-79208-3. (autor je unuk Ričarda Hovanisijana)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Puna biografija — sscnet.ucla.edu
- Puna bibliografija — sscnet.ucla.edu
- Pretraga članova — sci.am
