Rodžer Mur

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Rodžer Mur
Rodžer Mur 1973. godine
Lični podaci
Puno imeRodžer Džordž Mur
Datum rođenja(1927-10-14)14. oktobar 1927.
Mesto rođenjaStokvel, London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti23. maj 2017.(2017-05-23) (89 god.)
Mesto smrtiKran Montana, Švajcarska
Porodica
SupružnikDorn van Stejn
Doroti Skvajrs
Lujza Matioli
Kristina Tolstrap
Rad
Aktivni period1945—2016
roger-moore.com
Veza do IMDb-a

Ser Rodžer Mur (14. oktobar 1927 – 23. maj 2017) bio je engleski glumac najpoznatiji po ulozi britanskog tajnog agenta Džejmsa Bonda u sedam filmova od 1973. do 1985. godine, počev od filma Živi i pusti druge da umru.[1][2] Pre Bonda glumio je glavnog junaka Sajmona Templara u televizijskoj seriji Svetac od 1962. do 1969. godine i imao je značajnije uloge u nekim američkim televizijskim emisijama i filmovima krajem 1950-ih i početkom 1960-ih, uključujući menjanje Džejmsa Garnera u ulozi Boa Maverika u seriji Maverick od 1960. do 1961. godine. Mur je glumio sa Tonijem Kertisom u televizijskoj seriji The Persuaders od 1971. do 1972. godine, a imao je uloge u brojnim pozorišnim komadima tokom 1970-ih i 1980-ih.

Mur je bio ambasador dobre volje Unicefa od 1991. godine a kraljica Elizabeta II proglasila ga je vitezom 2003. godine. U 2007. godini dobio je zvezdu na Holivudskoj stazi slavnih za rad u televiziji i filmu. U 2008. godini Francuska vlada ga je odlikovala ordenom umetnosti i literature.

Mladost[uredi | uredi izvor]

Rodžer Mur rođen je 14. oktobra 1927. godine u Stokvelu u Londonu.[3] Bio je sin jedinac Džordža Mura (1904-1997), policajca škotskog porekla, i Lilijan "Lili" (rođena Pop, 1904-1986).[4][5] Njegova majka rođena je u Kolkati u Indiji, u engleskoj porodici.[6] Pohađao je Batersovu gimnaziju, ali je tokom Drugog svetskog rata evakuisan u Holsvorti u Devonu, i pohađao koledž u Kornvolu. Školovanje je nastavio u gimnaziji Dr Čaloner u Ameršamu u Bakingemširu.[7]

Mur je bio pripravnik u studiju za animaciju, ali je otpušten nakon što je pogrešio sa nekim animacionim ćelijama.[5] Kada je njegov otac istražio krađu u kući režisera Brajana Dezmonda Hersta, Mur je predstavljen reditelju i angažovan kao statista u filmu Cezar i Kleopatra.[8] Dok je bio tamo, Mur je privukao pažnju obožavateljkama, a Harst je odlučio da plati Muru časove na Kraljevskoj akademiji dramske umetnosti. Mur je proveo tri semestra na akademiji, gde je bio u razredu sa svojom budućom koleginicom u filmovima o Bondu Lois Maksvel, koja je glumila gđicu Manipeni. U tom periodu, on je razvio srednjoatlantski akcent i opušteno ponašanje, koji su postali njegov zaštitni znak.[5]

Sa 18 godina, ubrzo nakon završetka Drugog svetskog rata, Mur je regrutovao u nacionalnu vojsku. Dana 21. septembra 1946. godine, angažovan je u Vojnom korpusu Kraljevske vojske kao potporučnik. Njegov službeni broj bio je 372394.[9] Bio je oficir u odeljku Kombinovane službe u zabavnoj sekciji, i na kraju je postao kapetan[8] zapovedništva malog skladišta u Zapadnoj Nemačkoj. Tamo se brinuo o zabavama za oružane snage koje su prolazile kroz Hamburg.[10]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Početak (1945–1951)[uredi | uredi izvor]

Mur je imao nekoliko ranih nekreditovanih uloga u filmovima Perfect Strangers, Kleopatra i Cezar (oba iz 1945), Gaiety George, Piccadilly Incident (oba iz 1946) i Trottie True (1949) u kom se pojavio zajedno sa takođe nekreditovanim Kristoferom Lijem.

Početkom 1950-ih Mur je radio kao model,[8] pojavljivao se u štampanim reklamama za pletenu odeću (i dobio je nadimak "The Big Knit")[3] i širok spektar drugih proizvoda kao što je pasta za zube - posao koji su mnogi kritičari iskoristili za naglašavanje njegovih lakih akreditiva kao glumca.

U svojoj knjizi Last Man Standing: Tales from Tinseltown, Mur navodi da je njegovo prvo televizijsko pojavljivanje bilo 27. marta 1949 u emisiji The Governess Patrika Hamiltona, koja je emitovana uživo (kao što je to bilo uobičajeno u to doba), u kojoj je igrao sporednu ulogu Boba Drua.[11] Ostali glumci u predstavi bili su Kliv Morton i Beti En Dejvis.

Imao je malu ulogu na TV-u u A House in the Square, a zatim je imao nekreditovane uloge u filmovima, uključujući Paper Orchid i The Interrupted Journey (oba iz 1949). Igrao je ulogu detektiva na TV-u i pojavio se u filmovima One Wild Oat i Honeymoon Deferred (oba iz 1951).

Odlazak u Sjedinjenim Američkim Državama (1952–1953)[uredi | uredi izvor]

Mur je otputovao u Sjedinjene Države i počeo da radi na televiziji. Pojavio se u adaptacijama Julija Cezara i Black Chiffon, i u dve epizode Robert Montgomery Presents, kao i u televizijskom filmu The Clay of Kings (sve 1953. godine). U martu 1954. godine, potpisao je dugoročni ugovor sa Metro-Goldvin-Mejerom.[12]

MGM (1954–1956)[uredi | uredi izvor]

Mur je započeo rad za MGM malom ulogom u filmu Kad sam poslednji put video Pariz (1954), u sceni u kojoj flertuje sa Elizabet Tejlor.

Pojavio se u filmu Interrupted Melody, biografskom filmu o oporavku operske pevačice Mardžori Lorens od polioma, u kom je igrao treću po važnosti ulogu pored Glena Forda i Elenore Parker kao Mardžorin brat Kiril.[13] Iste godine igrao je sporednu ulogu megdandžije u filmu The King's Thief u kom su glavne uloge igrali En Blajt, Edmund Perdom, Dejvid Niven i Džordž Sanders.[14]

U filmu Diane (1956), Mur je opet igrao treću ulogu po važnosti, ovog puta iza Lane Tarner i Pedra Armendarica. Radnja filma se odvija u 16-om veku u Francuskoj a Mur glumi princa Anrija, budućeg kralja. Mur je otpušten iz MGM-a nakon dve godine nakon kritičkog i komercijalnog neuspeha filma.[3]

Bez ugovornih obaveza i Ajvanho (1957–1959)[uredi | uredi izvor]

Mur je jedno vreme bio slobodan, pojavljujući se u epizodnim ulogama u Ford Star Jubilee (1956), Lux Video Theatre (1957) i Matinee Theatre' (1957).

Murov prvi uspeh bila je uloga junaka, Ser Vilfreda od Ajvanha, u seriji Ajvanho (1958-1959), slobodnu adaptaciju istoimenog romana iz 1819. pisca Voltera Skota, u kojoj se radnja odvija u periodu 12. veka tokom vladavine Ričarda I, i bavi se sukobom Ajvanha i princa Jovana. Snimanje je uglavnom obavljeno u Engleskoj u "Elstree Studios" i Bakingemširu, a deo serije je snimljen u Kaliforniji zbog partnerstva sa Kolambija pikčersom. Namenjena mlađoj publici, pilot epizoda je snimljena u boji, što je odraz relativno visokog budžeta za britansku dečju avanturističku seriju tog perioda, ali sledeće epizode su bile crno-bele.[15] Kristofer Li i Džon Šlesindžer imali su gostujuće uloge u seriji, a redovnu glumačku ekipu činili su Robert Braun (koji je 1980-ih igrao ulogu M u nekoliko filmova o Bondu) u ulozi štitonoše Gurta, Piter Gelmor kao Valdo Ajvanho, Endru Kajr kao princ Jovan i Brus Seton kao kralj Ričard. Mur je na snimanju doživeo prelom rebara od udarca sekirom u njegov viteški oklop, a kasnije se prisetio: "Osetio sam potpuno Čarlija kako jaše unaokolo u svom tom oklopu i prokleto glupoj kacigi. Osećao sam se kao srednjovekovni vatrogasac. "[16]

Vorner bros[uredi | uredi izvor]

Mur u 1971. godini.

Nakon toga, proveo je nekoliko godina uglavnom snimajući jednokratne uloge u televizijskim serijama, uključujući epizodu u seriji Alfred Hitchcock Presents iz 1959. godine koja je nazvana "The Avon Emeralds". Potpisao je još jedan dugoročni ugovor za studio, ovog puta za Vorner bros.[17]

U 1959. godini, igrao je glavnu ulogu u filmu The Miracle,[17] filmskoj verziji predstave Das Mirakel za Vorner bros, u kome je Karol Bejker igrala ulogu kaluđerice. Dirk Bogard je odbio ulogu u filmu. U istoj godini, Mur se pojavio u epizodi "The Angry Young Man" u televizijskoj seriji The Third Man u kojoj je glumio kriminalca Majkla Renija, ulogu koju je u filmskoj verziji igrao Orson Vels.

The Alaskans (1959–1960)[uredi | uredi izvor]

Mur je igrao glavnu ulogu u televizijskoj vestern seriji The Alaskans (1959–1960), u kojoj su glumili i Doroti Provajn kao Roki, Džef Jork kao Reno i Rej Danton kao Nifti. Serija je trajala jednu sezonu sa 37 epizoda od po sat vremena prikazivanih nedeljom uveče. Iako je radnja serije smeštena u Skagveju u hladnoj Aljasci, sa fokusom na zlatnu groznicu oko 1896. godine, serija je snimana na vrućem studijskom terenu Vorner brosa u Holivudu sa glumcima koji su nosili kape i kapute. Mur je smatrao da je njegov rad bio vrlo naporan, a njegova afera sa Doroti je još više iskomplikovala snimanje.

Potom se pojavio u dvodelnoj epizodi "Right Off the Boat" krimi drame The Roaring 20s, sa Reksom Rizonom, Džonom Denerom, Gerijem Vensonom i Doroti Provajn.

Maverik (1960–1961)[uredi | uredi izvor]

Mur u ulozi Boa Maverika, 1960. godina.

U jeku serije The Alaskans, Mur je glumio Boa Maverika, engleskog rođaka kockara Breta Maverika (Džejms Garner), Barta Maverika (Džek Keli) i Brenta Maverika (Robert Kolbert) u još uspešnijoj vestern seriji Maverik. Šon Koneri je doleteo iz Britanije kako bi razmotrio ulogu, ali je odustao.[18]

Mur se pojavio kao lik u 14 epizoda nakon što je Garner napustio seriju na kraju prethodne sezone, noseći neke Garnerove kostime. Dok je snimao The Alaskans već je recitovao veći deo Garnerovog dijaloga, jer je serija često sadržala skripte Maverika, menjajući samo imena i lokale.[19] Takođe je snimio epizodu Maverika sa Garnerom dve sezone ranije, u kojoj je glumio drugog lika.[20] U epizodi, Murov i Garnerov lik zamenili su međusobno identitete, a Mur se posle toga predstavljao kao "Bret Maverik" tokom većeg dela epizode.[20]

Murov debi kao Bo Maverik dogodio se u prvoj epizodi četvrte sezone 1960–1961 pod nazivom "The Bundle From Britain". Robert Altman napisao je i režirao "Bolt from the Blue", epizodu u kojoj je Vil Hačins glumio pograničnog advokata, sličnog njegovoj ulozi u seriji Sugarfoot, a u epizodi je pronašao Boa pomešanog sa pljačkašima banke koje su glumili Li van Klif i Džon Karadin. Po napuštanju serijala, Mur je kao glavni razlog svoje odluke o odlasku naveo pad kvaliteta scenarija nakon Garnerove ere, i niže ocene koje je serija dobijala od kritičara.[21] Mur je prvobitno bio predviđen za nastup sa Džekom Kelijem i Robertom Kolbertom u seriji, ali kada se Kolbert pojavio u svojoj prvoj epizodi, Mur je već bio napustio seriju. Međutim, postoje brojni snimci Kelija, Mura i Kolberta koji zajedno poziraju. Mur je još bio pod ugovorom sa Vornerom, kada je glumio u filmovima The Sins of Rachel Cade (1961), u kom je glumila i Endži Dikinson, i Gold of the Seven Saints (1961), u kom je glumio sa Klintom Vokerom. Potom je otišao u Italiju da snima film Romulus and the Sabines (1961).

Svetac (1962–1969)[uredi | uredi izvor]

Rodžer Mur (levo) sa Erlom Grinom u seriji Svetac

Mur je glumio lik Simona Templara u novom izdanju serije Svetac, baziranoj na noveli Leslija Čarterisa. Mur je u intervjuu 1963. rekao da želi da kupi prava na lik. Takođe se našalio da je uloga trebala biti namenjena Šonu Koneriju, koji je bio nedostupan. Televizijska serija snimljena je u Velikoj Britaniji sa pogledom na američko tržište, a njen uspeh tamo (i u drugim zemljama) učinio je Mura slavnim. Početkom 1967. postigao je međunarodnu slavu. Serija je takođe uspostavila njegov uglađeni, šaljivi stil koji je preneo Džejmsu Bondu. Mur je nastavio da režira nekoliko epizoda kasnije serije, koja je u boji prešla u 1967. godini.

Svetac je prikazivan od 1962. godine u šest serijala sa 118 epizoda.[3][17] Mur se na kraju umorio od uloge i želio je da napusti seriju.

Nakon serije Svetac (1969–1971)[uredi | uredi izvor]

Snimio je dva filma odmah po završetku serije: Crossplot (1969), lagani špijunski film, i The Man Who Haunted Himself (1970). Režiser Vasilije Derden, dao je priliku Muru da pokaže veću svestranost nego što mu je uloga Simona Templara dopuštala.[3] U 2004. godini Mur je rekao za The Man Who Haunted Himself: ""To je bio jedan od retkih slučajeva kada mi je bilo dozvoljeno da glumim ... Mnogi kažu da je moja najbolja uloga bila u The Man Who Haunted Himself. Budući da sam skroman glumac, neću se složiti."[3]

Serija The Persuaders! (1971–1972)[uredi | uredi izvor]

Lou Grejd je ubedio Mura da glumi zajedno sa Tonijem Kertisom u seriji The Persuaders!. U seriji su bile predstavljene avanture dva milionera plejboja širom Evrope. Muru je plaćena tada nečuvena suma od milion funti za jednu godinu snimanja, što ga čini najplaćenijim televizijskim glumcem na svetu.[17] Lou Grejd je u svojoj autobiografiji Still Dancing, napisao da sa Murom i Kertisom "nije baš pogodio".[22] Kertis je odbijao da troši više vremena na setu nego što je bilo neophodno, dok je Mur uvek bio spreman da radi prekovremeno.[22]

Prema komentaru na DVD izdanju, ni Rodžer Mur, kao nekreditirani koproducent, niti Robert S. Bejker, zaslužni producent, nikada nisu imali pisani ugovor sa Louom Grejdom.[22] Producirali su čitave 24 epizode bez ijedne pisane reči koja je garantovala da će ikada biti plaćeni.

Serija nije uspela u Sjedinjenim Državama, gde su prava prodata televiziji Ej-Bi-Si, ali je bila uspešna u Evropi i Australiji.[22] U Nemačkoj, gde je serija emitovana pod imenom Die Zwei ("Dvojica"), postala je hit zahvaljujući posebno zabavnoj sinhronizaciji koja je jedva koristila prevode originalnog dijaloga. Takođe je bila popularna u Britaniji, mada je tokom premijere na ITV mreži bila rejtingom gledanosti reprize serije Leteći cirkus Montija Pajtona na Bi-Bi-Si vanu. Kanal 4 je reprizirao The Persuaders! u 1995. godini. Otada je serija izdavana na DVD-ju, dok su u Francuskoj, gde je serija bila prikazivana pod nazivom Amicalement Vôtre, od početka bili popularni, a DVD izdanja su izlazila uz istoimeni mesečni magazin .

Uloga Džejmsa Bonda (1973–1985)[uredi | uredi izvor]

Živi i pusti druge da umru (1973)[uredi | uredi izvor]

Mur u 1973. godini.

Zbog svoje posvećenosti ulogama u nekoliko televizijskih serija, posebno u seriji Svetac, Rodžer Mur je bio nedostupan za filmove o Džejmsu Bondu. U seriji Svetac je učestvovao kao glumac, producent i reditelj, a bio je uključen i u razvoj serije The Persuaders!. U 1964. godini pojavio se kao Džejms Bond u komičnoj seriji Mainly Millicent,[23] Mur je u svojoj autobiografiji My Word Is My Bond (2008) izjavio da mu nije bilo dopušteno da glumi lik u filmu Doktor No, niti da je osećao da je ikada razmatran za ulogu. Tek nakon što je Šon Koneri 1966. godine izjavio da više neće igrati Bonda, Mur je postao svestan da bi mogao biti kandidat za ulogu. Nakon što je Džordž Lejzenbi glumio Bonda u filmu iz 1969. godine U tajnoj službi Njenog veličanstva a Koneri ponovio ulogu Bonda u filmu Dijamanti su večni (1971), Mur nije razmatrao mogućnost dok mu se nije učinilo da je Koneri konačno odustao od Bonda. Tada je Mur započeo pregovore i prihvatio je ponudu producenta Alberta Brokolija u avgustu 1972. godine. U svojoj autobiografiji Mur je napisao da je morao da skrati kosu i smrša zbog uloge. Iako mu je napomenuto da mora izvršiti te promene, konačno je glumio Džejmsa Bonda u filmu Živi i pusti druge da umru (1973).

Mur je potom glumio u filmu Gold (1974), baziranom na romanu Vilbura Smita, producenta Majka Klengera i režisera Pitera R. Hanta (koji je imao montažersku ulogu u prvih pet filmova o Bondu i režirao je film U tajnoj službi Njenog veličanstva). Plaćeno mu je 200.000 američkih dolara plus procenat od zarade.[24]

Čovek sa zlatnim pištoljem (1974)[uredi | uredi izvor]

Mur je ponovio ulogu Bonda u filmu Čovek sa zlatnim pištoljem (1974), koji je bio hit, iako manje uspešan od prethodnog filma Živi i pusti druge da umru. U njemu je Kristofer Li glumio glavnog negativca. Takođe su glumiliBrit Ekland, Erve Vilšez i Mod Adams.

Zatim je snimio komediju That Lucky Touch (1975), koja je prošla katastrofalno na blagajnama.

Glumio je u italijanskom akcionom filmu Street People (1976), a zatim je otišao u Južnu Afriku da snimi još jedan film u režiji Klingera i Hanta po drugom romanu Vilbura Smita, Shout at the Devil (1976), koji je bio uspešan u Britaniji, a manje u Sjedinjenim Američkim Državama. Li Marvin je igrao glavnu ulogu. Takođe su glumili Jan Holm, kao i Barbara Perkins.

Špijun koji me je voleo (1977)[uredi | uredi izvor]

Mur je treći put igrao Bonda u filmu Špijun koji me je voleo (1977), koji je bio izuzetno uspešan na blagajnama. U filmu je glumila Barbara Bah, kao i Ričard Kil u svoj prvoj ulozi negativca u filmovima o Bondu.

Potom se vratio u Južnu Afriku radi snimanja trećeg akcionog filma The Wild Geese (1978), u produkciji Jvana Lojda i režiji and directed by Endrua V. Maklaglena. Bio je to značajan hit u Britaniji i Evropi, ali kao i Shout at the Devil manje uspešan u Sjedinjenim Državama.[25] U filmu su glumili i Ričard Barton, koji je imao veliki honorar, i Ričard Haris. Mur je igrao glavnu ulogu u filmu Bekstvo iz Atine (1979) koji je delimično finansirao Lou Grejd. Bila je to pljačkaška avantura smeštena u ratnom periodu u Grčkoj, glumili su i Teli Savalas i Dejvid Niven, i dosta američkih glumaca među kojima su bili Eliot Guld, Stefani Pauers, Ričard Runtre, Soni Bono, i italijanska glumica Klaudija Kardinale. Rodžer Mur (sa najvećim honorarom) igrao je šarmantnog bivšeg austrijskog trgovca antikvitetima koji je nepošteni zapovednik logora, zamoljen je da čuva grčke antikvitete od strane Trećeg rajha, a pazi i na grupu arheologa koji su prisiljeni da rade, pronađu i obnove te predmete, ali on ima druge planove za blago koje čuva i za ljude pod njegovom stražom.

Operacija_Svemir (1979)[uredi | uredi izvor]

Rodžer Mur u 1979. godini.

Nakon uspeha njegovog četvrtog filma o Bondu Operacija Svemir (1979), Mur je glumio u akcionom filmu North Sea Hijack (1980) koji je doživeo neuspeh na blagajnama.[26]

Bolji uspeh je ostvario sa filmom The Sea Wolves (1980), još jedna avantura iz perioda Drugog svetskog rata koja je okupila mnoge glumce iz filma The Wild Geese. Zasnovan je na istinitoj priči o događaju iz marta 1943. u Britanskoj Indiji i Portugalskoj Indiji, u kojem je grupa penzionisanih pripadnika lake konjice u Kalkuti pomagala redovnim operativcima britanske vojske, koje su glumili Mur i Gregori Pek, u potapanju nemačkih brodova u neutralnoj luci Mormugao, sve vreme okruženi nemačkim špijunima i indijskim nacionalističkim spletkama.

Mur je potom glumio u dve komedije: Sunday Lovers (1980), koja je pretrpela neuspeh na blagajnama, i The Cannonball Run (1981), koji je bio hit. U ovom drugom su učestvovali brojni poznati glumci: Džeki Čen, Bert Rejnolds, Din Martin, Dom Deluaz, Semi Dejvis mlađi i Fara Foset.

Samo za tvoje oči (1981) i Oktopusi (1983)[uredi | uredi izvor]

Mur je po peti put glumio Bonda u filmu Samo za tvoje oči (1981). Nakon ovog filma, izrazio je želju da napusti ulogu, a brojni glumci su testirani za ulogu, ali je Mur na kraju ponovio ulogu Bonda u narednom filmu pod nazivom Oktopusi (1983).

Pojavio se u kameo ulozi glavnog inspektora Kluzoa, predstavljajući se kao poznata filmska zvezda, u filmu Curse of the Pink Panther[17] (1983). Potom je glumio u trileru The Naked Face (1984), koji je napisao i režirao Brajan Forbs.

Pogled na ubistvo (1985)[uredi | uredi izvor]

Mur je svoju poslednju ulogu Bonda odigrao u filmu Pogled na ubistvo (1985). Mur je bio najstariji glumac koji je igrao Bonda - imao je 45 godina tokom snimanja prvog filma o Bondu Živi i pusti druge da umru, a pedeset osam kada je 3. decembra 1985. objavio povlačenje iz uloge, koju je igrao više od 12 godina.[27]

Murov Bond se veoma razlikovao od verzije koju je stvorio Ijan Fleming. Scenaristi poput Džordža Makdonalda Frejzera izradili su scenarije u kojima je Mur glumio kao iskusni, nonšalantni plejboj koji bi uvek imao na raspolaganju trik ili gedžet kada bi mu zatrebao. Njegova uloga je dizajnirana tako da odgovara savremenom ukusu 1970-ih. Murova verzija Bonda bila je poznata i po smislu za humor, kako je sam Mur rekao: "Moja ličnost je drugačija od prethodnih Bondova. Nisam baš taj hladnokrvni ubica."[28]

U 1987. godini bio je domaćin Happy Anniversary 007: 25 Years of James Bond.

Karijera nakon uloge Bonda (1986–2017)[uredi | uredi izvor]

Mur u 2012. godini.

Mur nije glumio pet godina nakon što se povukao iz uloge Bonda. U 1990. godini pojavio se u nekoliko filmova i u televizijskoj seriji My Riviera i glumio u filmu Bed & Breakfast koji je snimljen 1989. godine,[29] a takođe je imao značajnu ulogu u filmu The Quest, a u 1997. pojavio se u komediji Spice World.[30] U 73. godini igrao je upečatljivog homoseksualca u filmu Ludo krstarenje (2002) sa Kjubom Guding Juniorom

U 2000. godini Mur je igrao ulogu tajnog agenta u božićnom filmu Victoria Wood with All the Trimmings, prikazanom na Bi-Bi-Si vanu na Božić. Snimajući sve svoje scene na Londonskom oku, njegova misija bila je eliminacija drugog agenta čija fotografija iz datoteke izgleda kao Pirs Brosnan.

Mure se 2009. godine pojavio u reklami za Poštu. Godine 2010, Mur je dao glas mački u filmu Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore koja se zvala Lejzenbi, a film je sadržavao nekoliko referenci i parodija na filmovima o Bondu. Mur je 2011. godine glumio u filmu A Princess for Christmas, a 2012. izašao je na scenu u seriji od sedam 'Večeri sa' u britanskim pozorištima, i u novembru je imao gostujuću ulogu u šou Have I Got News for You.[31] Murova poslednja predstava na ekranu bila je 2017. godine u kratkom nastupu pri kraju rimejka filma ‘Svetac’.

Godine 2015. Mure je proglašen za jednog od 50 najbolje obučenih britanskih muškaraca po izboru časopisa "GQ".[32] U 2015. godini, Mur je pročitao Andersonovu bajku "Princeza na zrnu graška" za aplikaciju "GivingTales" pod pokroviteljstvom Unicefa, sa drugim britanskim slavnim ličnostima, uključujući Majkl Kejn, Juan Makgregor, Džoun Kolins, Šarlot Rempling, Pol makena i Majkl Bol.[33]

Humanitarni rad[uredi | uredi izvor]

Murova prijateljica Odri Hepbern impresionirala ga je njenim radom za Unicef, a on sam je postao Ambasador dobre volje Unicefa u 1991. godini. Dao je glas Ocu Božića ili 'Deda Mrazu' u Unicef-ovom crtaću iz 2004. godine The Fly Who Loved Me.[34]

Mur je bio uključen u produkciju videa za organizaciju "PETA" koji protestuje protiv proizvodnje i veleprodaje foa graa. Mur je bio narator u videu.[35] Njegova pomoć u ovoj situaciji, kao i snažno zastupanje protiv foa graa, dovelo je do toga da robne kuće "Selfridges" uklone foa gra sa svojih polica.[36]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Dorn van Stejn[uredi | uredi izvor]

U 1946. godini, kada je imao 18 godina, Mur se oženio koleginicom sa Kraljevske akademije, glumicom i klizačicom Dorn van Stejn (rođena Lusi Vudard), koja je bila šest godina starija od njega,[37] Mur i Van Stejn živeli su u Strithemu sa svojom porodicom, ali napetost zbog novca i njeno nepoverenje u njegovu glumačku sposobnost doveli su do propasti braka,[38] tokom kojeg je ona navodno trpela nasilje u porodici.[39]

Doroti Skvajrs[uredi | uredi izvor]

U 1952. godini, Mur je upoznao velšku pevačicu Doroti Skvajrs, koja je bila 12 godina starija od njega, a od Dorne se razveo u sledećoj godini.[40] Skvajrs i Mur venčali su se Njujorku.[40] Živeli su u Beksleju, Kent, nakon njihovog venčanja.[41]

Oni su se preselili u Sjedinjene Države 1954. godine kako bi razvili karijeru, ali napetost se u njihovom braku razvila zbog razlike u godinama i Murovom aferom sa koleginicom Doroti Provajn, a oni su se vratili u Ujedinjeno Kraljevstvo 1961. godine.[40] Skvajrs je tokom braka pretrpela niz pobačaja, a Mur je kasnije rekao da bi ishod njihovog braka možda bio drugačiji da su mogli imati decu.[40]

U njihovoj burnoj vezi, Skvajrs je razbila gitaru o njegovoj glavi, a nakon što je saznala za njegovu vezu sa italijanskom glumicom Lujzom Matioli, koja je postala Murova treća supruga, Mur je izjavio: "Bacila je ciglu u moj prozor. Posegnula je kroz staklo i zgrabila me za košulju i posekla je ruke... Došla je policija i rekla: 'Gospođo, krvarite', a ona je rekla: 'Moje srce krvari'. "[37] Skvajrs je zadržala pisma koje je Lujza slala Muru i planirala je da ih uključi u svojoj autobiografiji, ali par je dobio presudu protiv objave 1977. godine, zbog čega ih je Skvajrsova bezuspešno tužila zbog gubitka zarade.[40] Brojni pravni slučajevi koje je Skvajrsova pokrenula protiv Mura odbačeni su 1987. godine.[42] Mur je plaćao njene bolničke račune nakon lečenja od raka 1996. sve do njene smrti 1998. godine.[43][44]

Lujza Matioli[uredi | uredi izvor]

Rodžer Mur sa suprugom Lujzom Matioli na Kanskom filmskom festivalu 1989. godine.

U 1961. godini, tokom snimanja filma Romulus and the Sabines u Italiji, Mur je napustio Skvajrsovu zbog italijanske glumice Lujze Matioli.[44] Skvajrsova je odbila da prihvati njihovo razdvajanje i tužila je Mura zbog gubitka bračnih prava, ali Mur je odbio naredbu suda da se vrati u Skvajrsovoj u roku od 28 dana.[40][44] Skvajrsova je takođe razbila prozore u kući u Francuskoj u kojoj su živeli Mur i Matioli, a bezuspešno je tužila glumca Keneta Mora zbog klevete, jer je na dobrotvornoj svečanosti predstavio Rodžera i Lujzu kao "Gospodin Rodžer Mur i njegova supruga".[44] Mur i Matioli živeli su zajedno do 1969. godine, kada se konačno razveo od Skvajrsove, pošto su razdvojeno živeli sedam godina.[43] Mur i Matioli venčali su se u aprilu 1969. godine u Vestminsteru u London.[45]

Mur je sa Matioli imao troje dece: kćerku Deboru (rođena 1963) i dva sina, Džofrija i Kristijana.[46] Džofri je takođe glumac, a zajedno sa ocem pojavio se u filmu Sherlock Holmes in New York.[47] Džofri i njegova supruga Lulu imaju dve kćeri. Murov mlađi sin, Kristijan, filmski je producent.

Kristina Tolstrap[uredi | uredi izvor]

Mur i Matioli rastali su se 1993. godine nakon što je Mur razvio osećanja prema danskoj socijalistkinji rođenoj u Švedskoj, Kristini "Kiki" Tolstrap.[44] Mur je kasnije opisao njegovu dijagnozu karcinoma prostate 1993. godine kao "životnu promenu", zbog čega je ponovo preispitao svoj život i brak.[46] Matioli i Tolstrap dugo su bile prijateljice, ali Matioli ju je prezrela u knjizi koju je nakon toga napisala o svojoj vezi sa Murom, Nothing Lasts Forever, opisujući kako se osećala izdanom od Tolstrapove i odbačeno od Mura.[44][46]

Mur je ćutao o razvodu od Matiolijeve, kasnije rekavši da ne želi povrediti svoju decu tako što bi se „uključio u rat izjavama“.[46] Murova deca neko vreme posle razvoda odbila su da razgovaraju sa njim, ali su se kasnije pomirila sa ocem.[46] Matioli je odbila da potpiše Muru razvod do 2000. godine, kada je dogovorena nagodba od 10 miliona funti.[48] Mur se nakon toga oženio sa Tolstrapovom u 2002. godini.[46] Mur je rekao da voli Tolstrapovu jer je ona bila "organizovana", "spokojna", "voljena" i "mirna", rekavši: "Imam težak život. U potpunosti se oslanjam na Kristinu. Kada putujemo zbog posla, ona je ta koja spakuje kofere. Kristina vodi računa o svemu tome ".[46] Mur je takođe rekao da je njegov brak sa Tolstrapovom "spokojna veza, bez argumenata".[49] Tolstrapova je imala kćerku Kristinu iz prethodne veze. Ona je izjavila da je očuh imao pozitivan uticaj na nju: "Bila sam u teškim vezama ali sve se to promenilo" kada je njena majka upoznala Mura. Kristina je preminula od raka 25. jula 2016. godine, kada je imala 47 godina.[50][51][52]

Političko opredeljenje[uredi | uredi izvor]

Što se tiče politike, Mur je izjavio da je konzervativac i mislio je da je konzervativizam pravi način za vođenje države.[53] Bi-Bi-Si je Mura uoči parlamentarnih izbora u Velikoj Britaniji 2001. godine naveo kao slavnog pristalicu Konzervativne partije.[54] Mur je 2011. godine dao svoju podršku konzervativnom premijeru Dejvidu Kameronu u vezi sa njegovom politikom prema Evropskoj uniji, navodeći:

Uprkos svojoj konzervativnoj politici, Mur je zadržao članstvo u sindikatu "BECTU" do svoje smrti, a pridružio se kao naučni tehničar za animaciju pre nego što je započeo glumačku karijeru. Bio je član sindikata sa najdužim članstvom.[56]

Poresko izgnanstvo[uredi | uredi izvor]

Mur je postao poreski izgnanik iz Ujedinjenog Kraljevstva 1978. godine, prvobitno u Švajcarskoj, a potom je živeo na tri lokacije: apartmanu u Monte Karlu u Monaku, zimovalištu Krans-Montana u Švajcarskoj, i kući na jugu Francuske.[49][57] Mur je postao stanovnik Monaka, nakon što ga je knez Albert II imenovao ambasadorom dobre volje od Monaka zbog njegovih napora u međunarodnom promovisanju kneževine.[58] Mur se rugao ruskom stanovništvu u Monaku rekavši: "Bojim se da smo pretrpani Rusima. Svi meniji restorana su na ruskom".[57]

Mur je bio glasan u odbrani svog statusa poreskog izgnanstva, rekavši da su ga 1970. godine njegovi „računovođe, agenti i advokati“ nagovarali da je preseljenje u inostranstvo neophodno jer „nikada nećete moći da uštedite dovoljno da osigurate da imali ste bilo kakvu vrstu sredstava za život ako niste radili "kao rezultat kaznenih stopa oporezivanja zarađenih nenaplaćenim primanjima".[37] Mur je 2011. godine rekao da njegova odluka da živi u inostranstvu nije bila "zbog poreza. To je ozbiljan deo odluke. U Englesku se vraćam dovoljno često da da vidim promene... Isplatio sam dospeli porez u vreme kada sam zarađivao pristojan prihod".[59]

Zdravlje[uredi | uredi izvor]

Tokom svog detinjstva, Mur je preležao niz bolesti, uključujući varičele, morbile, zauške,[60] upalu pluća[61] i žuticu.[62] Imao je infekciju prepucijuma kada je imao 8 godina i podvrgnut je obrezivanju, a uklonjeni su mu i slepo crevo, krajnici i ždrelni krajnik.[63]

Mur je dugotrajno bolovao od kamena u bubregu [64] i kao rezultat toga je nakratko hospitalizovan tokom snimanja filma Živi i pusti druge da umru u 1973. godini[65] i opet tokom snimanja filma Operacija svemir u 1979. godini.[66]

U 1993. godini Muru je dijagnostikovan rak prostate i uspešno je lečen od bolesti.[67]

U 2003. godine Mur se srušio na bini na Brodveju,[68] i ugrađen mu je pejsmejker za tretman potencijalno smrtonosnog sporog otkucaja srca.[57] Dijagnostikovan mu je dijabetes tipa 2 u 2013. godini.[57] Nekoliko godina pre smrti otkriven mu je tumor na jetri. U 2017. godini, tokom perioda lečenja od raka, imao pad u kome je teško povredio ključnu kost.[69][70]

Smrt[uredi | uredi izvor]

Murova porodica je objavila njegovu smrt u Švajcarskoj, 23. maja 2017. godine, nakon neuspešne druge borbe sa rakom prostate.[71][72] Umro je u svom domu u Krans-Montani, okružen svojom porodicom.

Kraljevski krugovi[uredi | uredi izvor]

Mur je bio prijatelj sa nekoliko članova danske kraljevske porodice, princom Joakimom i njegovom tadašnjom suprugom Aleksandrom. Oni su pozvali Mura i njegovu ženu Kiki da prisustvuju krštenju njihovog najmlađeg sina, princa Feliksa. Dana 24. maja 2008. godine, Mur i njegova supruga prisustvovali su venčanju princa Joakima sa njegovom francuskom verenicom Marijom.

Mur je takođe imao dugogodišnje prijateljstvo sa švedskom princezom Lilijan, koju je prvi put upoznao u poseti Stokholmu zbog Unicef-a. Murova supruga Kristina, rođena u Švedskoj, već je bila prijateljica sa princezom Lilijan preko zajedničkih prijatelja. U svojoj autobiografiji Mur se prisetio susreta sa princezom, s kojom su se viđali na večerama kad god bi on i njegova supruga posetili Stokholm. Govorio je o svojim sećanjima na princezinoj komemoraciji u Engleskoj crkvi u Stokholmu, 8. septembra 2013. godine.[11][73]

Mur i njegova supruga su 1. i 2. jula 2011. godine prisustvovali venčanju kneza Alberta od Monaka i Šarlin Vitstok.[74]

Priznanja i nagrade[uredi | uredi izvor]

Mur je dobio orden komandanta Reda Britanskog Carstva (CBE) u novogodišnjoj svečanosti 1999. godine [75] a unapređen je u viteškog komandanta Reda Britanskog Carstva (KBE) na rođendanskoj svečanosti 2003. godine [76] za dobrotvorne usluge, posebno u Unicef-u i kasnije u "Kiwanis International". Mur je izjavio: "dobijeni orden za dobrotvorni rad za mene znači mnogo više nego da sam ga dobio za glumu ... Bio sam ponosan jer sam ga primio u ime Unicef-a u celini i zbog svega što je postigao tokom godina".[77]

Mur je 11. oktobra 2007. godine, tri dana pre svog 80-og rođendana, dobio zvezdu na Holivudskoj stazi slavnih za svoj rad na televiziji i u filmu. Ceremoniji su prisustvovali porodica, prijatelji i Ričard Kil, sa kojima je glumio u filmovima Špijun koji me je voleo i Operacija Svemir. Murova zvezda bila je 2,350. postavljena po redu, i nalazi se na lokaciji 7007 Holivudskog bulevara.[78]

Dana 28. oktobra 2008. godine, francuska vlada je odlikovala Mura ordenom umetnosti i literature.[79] Dana 21. novembra 2012. godine Mur je nagrađen počasnim doktoratom Univerziteta u Hertfordširu za svoj izvanredan doprinos britanskoj filmskoj i televizijskoj industriji tokom više od 50 godina, posebno filmskoj i televizijskoj produkciji u Hertfordširu.[80]

Nakon njegove smrti, pozornica Rodžer Mur otvorena je u studiju "Pinewood" na ceremoniji koja je održana u oktobru 2017. godine kako bi se proslavio njegov život i rad.[81] Njegova supruga i porodica bili su prisutni zajedno sa producentima Bonda Barbarom Brokoli i Majklom Vilsonom, a gosti skupa bili su Džoun Kolins, Majkl Kejn, Stiven Fraj, Tim Rajs i Stefani Pauers.[81]

U filmu iz 2018. godine My Dinner with Hervé, Mura je igrao glumac Mark Umbers.

Publikacije[uredi | uredi izvor]

Murova knjiga o snimanju filma Živi i pusti druge da umru, zasnovana na njegovim dnevnicima, pod nazivom Roger Moore as James Bond: Roger Moore's Own Account of Filming Live and Let Die, objavljena je u Londonu 1973. godine od strane Pan Books-a.[82] Knjiga uključuje priznanje Šonu Koneriju, s kojim je Mur bio prijatelj dugi niz godina: "Takođe bih se zahvalio Šonu Koneriju – bez kog to ne bi bilo moguće."

Murova autobiografija My Word is My Bond (ISBN 0061673889) bila je objavljena od strane Kolinsa u Sjedinjenim Američkim Državama u novembru 2008. godine i od strane Michael O'Mara Books Ltd u Velikoj Britaniji 2. oktobra 2008. godine (ISBN 9781843173182).[83]

Dana 16. oktobra 2012. godine objavljena je knjiga Bond on Bond u vezi sa pedesetogodišnjicom filmova o Džejmsu Bondu. Knjiga je sa mnogim slikama zasnovana na Murovim sopstvenim sećanjima, razmišljanjima i anegdotama o svim stvarima 007, pri čemu će deo dobiti od prodaje knjige ići Unicef-u.[84]

Knjige[uredi | uredi izvor]

Filmografija[uredi | uredi izvor]

Uloge Rodžer Mur
Godina
Srpski naziv
Izvorni naziv
Uloga
Napomena
2002. Ludo krstarenje Boat Trip
2001. The Enemy
2000. James Bond Story
2000. James Bond DVD Gift Set Vol. 2
1997. Spice World
1996. Potraga The Quest
1995. The Man Who Wouldn't Die
1992. Bed & Breakfast
1991. Fire, Ice & Dynamite
1990. Bullseye!
1985. Pogled na ubistvo A View To A Kill Džejms Bond
1984. The Naked Face
1983. Oktopusi Octopussy Džejms Bond
1981. The Cannonball Run
1981. Samo za tvoje oči For Your Eyes Only Džejms Bond
1980. Ffolkes
1980. Sunday Lovers
1980. The Sea Wolves
1980. Assault Force
1980. North Sea Hijack
1979. Operacija Svemir Moonraker Džejms Bond
1979. The Golden Raiders
1979. Escape To Athena
1978. The Wild Geese
1977. Špijun koji me je voleo The Spy Who Loved Me Džejms Bond
1976. Shout At The Devil
1976. Street People
1976. Sherlock Holmes In New York
1975. That Lucky Touch
1974. Zlato Gold
1974. Čovek sa zlatnim pištoljem The Man With The Golden Gun Džejms Bond
1973. Živi i pusti druge da umru Live And Let Die Džejms Bond
1971. Mission: Monte Carlo
1971. The London Conspiracy
1970. The Man Who Haunted Himself
1969. Crossplot
1968. Vendetta For The Saint
1967. The Fiction-Makers
1961. The Sins Of Rachel Cade
1961. Gold Of The Seven Saints
1961. The Rape Of The Sabines
1959. The Miracle
1956. Diane
1955. The King's Thief
1955. Interrupted Melody
1954. Kad sam poslednji put video Pariz The Last Time I Saw Paris
1953. Pickup On South Street
1953. Dangerous When Wet
1950. Duchess Of Idaho
1949. Fransis Francis
1937. Double Wedding

Poznati glumci sa kojima je sarađivao[uredi | uredi izvor]

Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]

Kada je pisan scenario za prvi film o tajnom agentu Džejmsu Bondu, Doktor No, za glavnu ulogu je bio predviđen Rodžer Mur. Međutim, on je bio zauzet obavezama snimanja serije „Svetac“, pa je uloga ponuđena Šonu Koneriju. Kada je 1973. godine Koneri „zbog starosti“ prestao da glumi naslovnu ulogu ovog serijala, uloga je „vraćena“ Rodžeru Muru, iako je stariji od Konerija.

Zbog svog „nasleđa“ je karijeru kao agent Bond počeo uz etiketu „čovek koji je nasledio Šona Konerija“, a zbog šest snimljenih filmova o tajnom agentu Bondu (poslednji „Pogled na ubistvo“ 1985. godine) istu Bond-karijeru završio sa etiketom „jedan film više“ (kada je snimao ovaj film imao je 57 godina).

Postavljen je za ambasadora UNICEF-a.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "Roger Moore, the longest-serving Bond" CNN, 23.05.2017; Retrieved 23.05.2017
  2. ^ "Sir Roger Moore: 'Sir Sean Connery is the best Bond' BBC News, 10.10.2012; Retrieved 23.05.2017
  3. ^ a b v g d đ „Roger Moore obituary: the star who gave James Bond a martini-dry wit”. BFI. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  4. ^ „Roger Moore Biography (1927–)”. FilmReference.com. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  5. ^ a b v Sellers, Robert (23. 5. 2017). „Sir Roger Moore: Remembering the quintessential English actor forever linked with James Bond and The Saint”. The Independent. Pristupljeno 24. 5. 2017. 
  6. ^ „Genealogy Reviews: Families of the Famous: James Bond”. 
  7. ^ „At war again”. Dr Challoner's Grammar School. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  8. ^ a b v „Obituary: Sir Roger Moore”. BBC News (na jeziku: engleski). 23. 5. 2017. Pristupljeno 24. 5. 2017. 
  9. ^ „No. 37793”. The London Gazette (Supplement). 19. 11. 1946. str. 5719. 
  10. ^ „How it all began...”. Combined Services Entertainment. Arhivirano iz originala 4. 3. 2014. g. Pristupljeno 16. 6. 2013. 
  11. ^ a b Moore, Roger (2014). Last Man Standing: Tales from Tinseltown. London: Michael O'Mara Books. ISBN 978-1-78243-207-4. 
  12. ^ Pryor, Thomas M. (20. 3. 1954). „ERROL FLYNN ENDS PACT AT WARNERS; Actor and Studio Agree to Part -- Star Made 35 Films in 20 Years on Lot”. The New York Times (na jeziku: engleski). 
  13. ^ „Interrupted Melody”. American Film Institute. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  14. ^ Maltin, Leonard (2005). Leonard Maltin's Classic Movie Guide. Penguin. ISBN 9780698197299. 
  15. ^ „Ivanhoe (1958)”. ScreenOnline:. BFI. 
  16. ^ „Ivanhoe at Television Heaven”. Arhivirano iz originala 6. 10. 2008. g. 
  17. ^ a b v g d „Roger Moore: 1927-2017”. RogerEbert.com. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  18. ^ p.111 Callan, Michael Feeney Sean Connery 2002 Virgin Publishing
  19. ^ „Moore answer to a June 2007 question on his official website”. Roger Moore. Arhivirano iz originala 21. 8. 2007. g. Pristupljeno 7. 8. 2013. 
  20. ^ a b „MAVERICK Mondays: "The Rivals" (1959)”. The Horn Section. Blogspot. 8. 9. 2014. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  21. ^ „8 Cancelled TV Shows That Got A 'Twin Peaks'-Style Revival”. indiewire.com. 8. 10. 2014. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  22. ^ a b v g Malone, Aubrey (20. 9. 2013). The Defiant One:A Biography of Tony Curtis. str. 149. ISBN 978-0786475957. 
  23. ^ Rozen, Leah (19. 10. 2012). „50 Years of James Bond: Roger Moore, Seven Times 007”. BBC America. Pristupljeno 20. 8. 2015. „"[Moore] played James Bond in 1964 on TV opposite British actress Millicent Martin in a guest appearance on her BBC comedy show, Mainly Millicent."” 
  24. ^ British Culture and Society in the 1970s: The Lost Decade edited by Laurel Forster, Sue Harper
  25. ^ "The Global Film: Will It Play in Uruguay?: The Global Film". By John M. Wilson. The New York Times, 26.11.1978: D1.
  26. ^ "If a film chews gum, it's American", The Guardian (1959–2003) [London (UK)] 05 July 1980: 9.
  27. ^ „James Bond: 12(!) actors, and 26 movies in 54 years”. the web log of Evert (na jeziku: engleski). Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  28. ^ „Roger Moore: debonair 007 played Bond role for laughs”. The Australian. Pristupljeno 26. 5. 2017. 
  29. ^ Champlin, Charles (17. 9. 1989). „Roger Moore and Talia Shire Take Sequel Break”. Los Angeles Times. 
  30. ^ „6 memorable Roger Moore roles including James Bond 007”. New York Daily News. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  31. ^ „Episode 6 Have I Got News for You, Series 44 Episode 6 of 11”. BBC One. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  32. ^ „50 Best Dressed Men in Britain 2015”. GQ. 5. 1. 2015. Arhivirano iz originala 7. 1. 2015. g. 
  33. ^ „Roger Moore backs children's fairy tales app in aid of Unicef”. The Guardian. 18. 6. 2015. 
  34. ^ „The Fly Who Loved Me (directed by Dan Chambers)”. Unicef.org.uk. Arhivirano iz originala 29. 9. 2009. g. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  35. ^ „People for the Ethical Treatment of Animals Foundation”. Peta.org.uk. Arhivirano iz originala 13. 10. 2008. g. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  36. ^ „Roger Moore helps Selfridges to Drop Foie Gras”. Peta. 7. 1. 2009. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  37. ^ a b v McGrath, Nick (30. 9. 2012). „Roger Moore: 'I love cash. The sheer luxury of crispy £1 notes'”. The Telegraph. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  38. ^ Roger Moore (10. 10. 2009). My Word is My Bond: The Autobiography. Michael OMara. str. 36—. ISBN 978-1-84317-419-6. 
  39. ^ Sir Roger Moore: James Bond actor 'beaten up by first two wives' The Telegraph, 12 September 2012
  40. ^ a b v g d đ "Obituary: Dorothy Squires", The Times, London, 15 April 1998, pg. 21
  41. ^ May, Luke. „Sir Roger Moore, former James Bond actor, Bexley and Tunbridge Wells resident, dies aged 89 from cancer”. Kentnews.co.uk. Archant. Arhivirano iz originala 23. 5. 2017. g. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  42. ^ Retrieved May 2017
  43. ^ a b "Moore pays for Squires operation." The Times, London, 31 May 1996, pg. 6
  44. ^ a b v g d đ Davies, Hugh (10. 10. 2000). „Roger Moore pays wife £10m in divorce deal”. The Telegraph. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  45. ^ "News in Brief", The Times, London, 12 April 1969, pg. 3
  46. ^ a b v g d đ e Cavendish, Lucy (17. 11. 2003). „Roger Moore Saint or Sinner?”. London Evening Standard. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  47. ^ Anstead, Mark (10. 8. 2002). „Yes, the name's bonds”. The Guardian. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  48. ^ James Bone. "Roger Moore's £10m divorce." The Times, London, 10 October 2000
  49. ^ a b Lee, Veronica (26. 10. 2003). „Roger Moore interview: 'If I had 24 hours to live, I'd make a dry martini'”. The Telegraph. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  50. ^ Roger Moore's Daughter, Christina Knudsen, Dies Aged 47 - Huffington Post UK
  51. ^ „Sir Roger Moore on Twitter”. 
  52. ^ „Sir Roger Moore on Twitter”. 
  53. ^ „'Sean played Bond as a killer - I played him as a lover': Roger Moore's best quotes”. The Telegraph. 23. 5. 2017. 
  54. ^ „Campaigning with the stars”. BBC News. 14. 5. 2001. Pristupljeno 22. 3. 2016. 
  55. ^ „Sir Roger Moore: 'I've paid my dues in taxes'”. NME. 11. 12. 2011. Pristupljeno 22. 3. 2016. 
  56. ^ „BECTU has expressed sadness at the death of Sir Roger Moore, aged 89”. Arhivirano iz originala 06. 07. 2018. g. Pristupljeno 02. 10. 2019. 
  57. ^ a b v g Julia Llewelyn Smith (30. 4. 2014). „Sir Roger Moore: 'I can't drink martinis any more – but life is bliss'”. The Telegraph. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  58. ^ „Monaco Ambassador's Club – News”. Monaco Ambassadors Club. Prince's Palace of Monaco. 12. 6. 2012. Pristupljeno 13. 5. 2014. 
  59. ^ „Sir Roger Moore defends decision to live in Monaco and Switzerland”. The Scotsman. 12. 12. 2011. Arhivirano iz originala 27. 10. 2014. g. Pristupljeno 10. 9. 2014. 
  60. ^ Gordon, Bryony (24. 9. 2008). „Sir Roger Moore: I'm the worst James Bond, they say”. The Telegraph. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  61. ^ theguardian.com
  62. ^ Chase, Chris (26. 6. 1981). „At the Movies: Roger Moore is anybody's replacement”. The New York Times. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  63. ^ „Roger Moore: 'It's all a bit of a joke'”. Sunday Star Times. 14. 11. 2008. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  64. ^ McKay, Sinclair (11. 10. 2008). „Review: Roger Moore: My Word Is My Bond by Roger Moore”. The Telegraph. Pristupljeno 24. 5. 2017 ; „Bond star Sir Roger Moore gets asked strange stuff”. Newsbeat. BBC News. 30. 3. 2015. Pristupljeno 24. 5. 2017. 
  65. ^ Moore, Roger (1973). Roger Moore As James Bond: Roger Moore's Own Account of Filming 'Live and Let Die'. London: Pan Books. str. 15, 46. ISBN 9780330236539. 
  66. ^ Moore, Roger (2012). Bond on Bond: Reflections on 50 Years of James Bond Movies. Guilford, Conn.: Lyons Press. str. 141. ISBN 9780762782819. 
  67. ^ France, Lisa (23. 5. 2017). „Roger Moore, '007' actor, dies at 89”. CNN. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  68. ^ „Roger Moore collapses on stage”. The Guardian. 9. 5. 2003. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  69. ^ „Sir Roger Moore - Nobody Does It Better”. BBC Radio 2. 26. 12. 2017. Pristupljeno 8. 1. 2018. 
  70. ^ „Roger Moore's daughter - My kind, naughty, funny dad”. Australian Womens Weekly. 9. 11. 2017. Pristupljeno 29. 8. 2019. 
  71. ^ „Sir Roger Moore, James Bond actor, dies at age 89”. BBC News. 23. 5. 2017. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  72. ^ „Family tweet re death of Sir Roger Moore”. Twitter.com. 23. 5. 2017. 
  73. ^ „Six Royals and 007: Memorial Service for Princess Lilian”. The Diplomatic Dispatch. Arhivirano iz originala 30. 5. 2016. g. Pristupljeno 23. 5. 2017. 
  74. ^ Barchfield, Jenny (30. 6. 2011). „Monaco palace releases wedding guest list”. Forbes. Pristupljeno 30. 6. 2011. [mrtva veza]
  75. ^ „No. 55354”. The London Gazette (Supplement). 31. 12. 1998. str. 23. 
  76. ^ „No. 56963”. The London Gazette (Supplement). 14. 6. 2003. str. 24. 
  77. ^ Watson, Leon; Krol, Charlotte (23. 5. 2017). „Sir Roger Moore, James Bond actor, dies of cancer aged 89”. The Telegraph. Pristupljeno 28. 5. 2017. 
  78. ^ „Roger Moore Official Site”. Roger-moore.com. Arhivirano iz originala 7. 1. 2010. g. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  79. ^ „Roger Moore, Commandeur des Arts et des Lettres”. Le Parisien (na jeziku: francuski). 28. 10. 2008. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  80. ^ „University of Hertfordshire News”. University of Hertfordshire. Arhivirano iz originala 4. 4. 2013. g. Pristupljeno 21. 11. 2012. 
  81. ^ a b „Roger Moore stage opened at Pinewood Studios”. BBC News. 21. 12. 2017. 
  82. ^ „Roger Moore's 1973 Book About The Making Of LIVE AND LET DIE Is Straight-Up Bonkers”. birthmoviesdeath.com. 21. 4. 2017. Arhivirano iz originala 03. 06. 2017. g. Pristupljeno 25. 5. 2017. 
  83. ^ „Roger Moore's official website”. Roger-moore.com. 12. 1. 2010. Arhivirano iz originala 13. 06. 2011. g. Pristupljeno 18. 6. 2010. 
  84. ^ „Bond on Bond Review”. mi6-hq.com. Pristupljeno 25. 5. 2017. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Rodžer Mur na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Роџер_Мур&oldid=27140848”