Sin

Osim nekoliko nacija (npr. Jevreji) sin se smatra naslednikom porodičnog imena, kao i imetka. Porodične veze su definisane pre svega po muškoj liniji. Većina srpskih prezimena je nastala po muškom a ne ženskom pretku.

Sin kao muško dete se kod većine naroda smatra kao veći dobitak u odnosu na ćerku. Kod nekih naroda čak se ženska deca ubijaju.

Kod nekih naroda, postoji običaj da se prave deca do god se ne dobije barem jedan sin.

Kod naroda gde postoji krvna osveta, ista se odnosi samo na muške potomke.

Postoji i običaj da je prvom muškom detetu namenjena kruna tj. nasledstvo carevine, kraljevine, kneževine... No i pored toga u Evropi postoji više kraljevina gde su žene nosioci vlasti. Dobar primer je bivša kraljica Velike Britanije, Elizabeta II.

Tendencija „što više sinova“ je izražena i kod ratničkih naroda, jer se time dobijaju novi, budući vojnici.

Čak i u religijama prednost se daje muškom potomku. U hrišćanstvu to je npr. Božiji sin Isus Hristos. Postoji u gotovo svim religijama neravnopravnost žena u odnosu na muškarce. Zabranjen im je pristup u određene bogomolje ili određene delove bogomolja, ili čak na određene teritorije (npr. Sveta gora u Grčkoj).

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Rodbina

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]