Sindrom belog nosa

Myotis lucifugus sa sindromom belog nosa

Sindrom belog nosa (engl. White nose syndrome - WNS) je slabo shvaćena bolest vezana za uginuće više od milion šišmiša. Ovo stanje, imenovano je po prepoznatljivoj gljivičnoj izraslini oko njuške i na krilima većine obolelih životinja, prvi put je primećeno u pećini u okrugu Skoheri, Njujork, SAD, u februaru 2006. Nakon toga bolest se proširila na druge pećine u državi Njujork a zatim i u ostale američke savezne države, kao i u Kanadu. U proleće 2010. godine, ova bolest je nađena u preko 115 pećina i rudnika širom severoistočnog dela SAD, kao i južno u državi Tenesi, zapadno u Oklahomi, kao i u kanadskim provincijama Kvebek i Ontario.

Mogući uzročnik

Istraživanje iz 2008. godine otkrilo je da gljivice nađene na njušci, krilima, ušima i ostalim izloženim tkivima inficiranih šišmiša pripadaju rodu Geomyces. Ove gljivice više podnose niže temperature od 20 °C i rastu na šišmišima za vreme njihove hibernacije u pećinama i rudnicima za vreme zime. Pretpostavlja se da gljivice dovode do ometanja normalnog toka hibernacije, dovodeći do toga da se šišmiši često bude iz ukočenosti i umiru od gladi. Simptomi povezani sa sindromom bijelog nosa su gubitak telesnih masti, neobično zimsko ponašanje (uključujući letenje) i smrt.